Roxas
Meubelstuk
goed grief moet lang rijpenVoor de mannen hier die het al rijkelijk laat vonden dat ze als mid twintiger ontmaagd werden: ik bij een dvp op mijn 45ste. Yep ...
Bekijk de onderstaande video om te zien hoe je onze site als een web app op je startscherm installeert.
Opmerking: this_feature_currently_requires_accessing_site_using_safari
Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!
Registrerengoed grief moet lang rijpenVoor de mannen hier die het al rijkelijk laat vonden dat ze als mid twintiger ontmaagd werden: ik bij een dvp op mijn 45ste. Yep ...
Ik ook. Ik was negenentwintig en wou toch eindelijk op zn minst eens voelen om intiem te zijn met een vrouw. Ik prijs me echt gelukkig met de dame die ik getroffen heb. Heel hoog gfe gehalte, en na de eerste keer nog een paar keer mee afgesproken. Ik heb nog steeds nooit een relatie gehad. Ik ben te introvert en onzeker. Ik kom niet op plekken waar mensen ontmoeten en voor Tinder ben ik ook niet geschikt. Maar ik heb wel een paar dvps ontmoet die tijdelijk een deel van de leegte vullen, en heb geen spijt dat ik heb gekozen voor deze bezoeken ipv langer te wachten.Lang gehoopt dat het op de normale manier zou lukken, uiteindelijk toch maar voor de betaalde route.
Mooi dat je eerste keer gelijk een fijne ervaring was, een gfe is dan ook echt iets wat je op dat moment nodig hebt.Ik ook. Ik was negenentwintig en wou toch eindelijk op zn minst eens voelen om intiem te zijn met een vrouw. Ik prijs me echt gelukkig met de dame die ik getroffen heb. Heel hoog gfe gehalte, en na de eerste keer nog een paar keer mee afgesproken. Ik heb nog steeds nooit een relatie gehad. Ik ben te introvert en onzeker. Ik kom niet op plekken waar mensen ontmoeten en voor Tinder ben ik ook niet geschikt. Maar ik heb wel een paar dvps ontmoet die tijdelijk een deel van de leegte vullen, en heb geen spijt dat ik heb gekozen voor deze bezoeken ipv langer te wachten.
Oef, goed dat het je niet laten afschrikken en je uiteindelijk wel een goede dvp bent tegengekomen.Mijn eerste dvp ging op haar rug liggen en zei: "You can touch me". Ik had echt geen idee wat ik daarmee moest.
Ja, verkeerde keuze gemaakt. Het besluit om naar een privehuis te gaan was een beetje impulsief. Na dus 31 jaar nooit een vrouw aangeraakt te hebben, op een dag gewoon besloten om het te doen. Privehuis gebeld met zweet in mijn handen, om te vragen of ik langs kon komen. Ik kreeg gelijk de vraag met welke dame ik af wou spreken, ik had geen idee, ook niet goed naar de website gekeken. Maar ik kon ook langskomen, en daar een dame uitzoeken.Oef, goed dat het je niet laten afschrikken en je uiteindelijk wel een goede dvp bent tegengekomen.
Ik heb zelfs al iemand meegemaakt waar dat amper mocht. Niet zoenen, niet knuffelen, niet aan haar tieten zitten, haar clit niet aanraken, verschrikkelijk. Mijn eerste was juist het tegenovergestelde, ik wist nog totaal niet wat ik moest, maar ik mocht overal aanraken, en zij zorgde dan dat ik het op een lekkere manier deed. Tijdens een latere date heb ik ook van haar leren zoenen, en het is nog steeds de manier die ik gebruik en het lekkerste vind. Je kan het soms slecht en soms goed treffen in deze wereld."You can touch me"
Als je het niet erg vindt dat ik dat vraag.. Was dat een fijne ervaring voor jou? Waren je verwachtingen niet te hoog gespannen dan?Voor de mannen hier die het al rijkelijk laat vonden dat ze als mid twintiger ontmaagd werden: ik bij een dvp op mijn 45ste. Yep ...
1e keer dat je iemand neemt, 1e keer dat je genomen wordtKan je dan meerdere keren ontmaagd worden?
Mijn hemel, dan heb je het als gastvrouw ook totaal niet begrepen naar mijn mening. Zij had toch moeten zien dat deze manier van doen voor jou niet prettig was. Had je naar een separe moeten brengen en één voor één de dames laten voorstellen aan je. Misschien nog moeilijk voor je, maar dit was verre van fraai.En een aantal van de dames zijn wat aan het giechelen, staan te zwaaien, en proberen aandacht te vragen. De gastvrouw slaat letterlijk met haar hand op de bar en zegt: "Nou, welke wordt het?"
Geen enkel probleem! Dat was een superfijne ervaring voor mij, ondanks dat mijn lichaam niet meewerkte (geen of nauwelijks een stijve dus).Als je het niet erg vindt dat ik dat vraag.. Was dat een fijne ervaring voor jou? Waren je verwachtingen niet te hoog gespannen dan?
Achteraf had ik beter moeten voorbereiden, en misschien aan moeten geven dat het mij eerste keer was. Maar alsnog is het inderdaad niet een hele fraaie manier van voorstellen.Mijn hemel, dan heb je het als gastvrouw ook totaal niet begrepen naar mijn mening. Zij had toch moeten zien dat deze manier van doen voor jou niet prettig was. Had je naar een separe moeten brengen en één voor één de dames laten voorstellen aan je. Misschien nog moeilijk voor je, maar dit was verre van fraai.
Herkenbaar dit. Aandacht vragen voelt zo onnatuurlijk voor mij. Je zou zoveel dingen kunnen leren om jezelf aantrekkelijker te maken, of praatjes aan te leren die "werken om te scoren", maar hoe lang moet je dat toneelstuk vol houden? Ik had gehoopt dat op één dag mijn bescheidenheid gewaardeerd zou worden, maar denk niet dat dat gaat gebeuren.@Lievadibas ik herken me erg in je verhaal. Als je niet zorgt dat je opvalt is het alsof je niet bestaat. Maar als het tegen je aard in lijkt te gaan om opvallend te doen en de aandacht te zoeken is het heel moeilijk om iemand te vinden die een relatie met je wilt. Heel veel factoren kunnen er voor zorgen dat je in een negatieve spiraal beland en nog onzekerder wordt. Toch een dvp opzoeken heeft dat in ieder geval geremd.
Zoiets is al spannend genoeg, plus voor hetzelfde geld had je wel research gedaan en bleek je voorkeur dame niet te werken.Achteraf had ik beter moeten voorbereiden, en misschien aan moeten geven dat het mij eerste keer was. Maar alsnog is het inderdaad niet een hele fraaie manier van voorstellen.
Ik ben pertinent niet van plan me ooit mooier of beter voor te doen dan ik ben, dus de datingscene is ook nooit aan mij besteed geweest, want dat voelde voor mij heel onecht.Je zou zoveel dingen kunnen leren om jezelf aantrekkelijker te maken, of praatjes aan te leren die "werken om te scoren", maar hoe lang moet je dat toneelstuk vol houden? Ik had gehoopt dat op één dag mijn bescheidenheid gewaardeerd zou worden, maar denk niet dat dat gaat gebeuren.
Ik begrijp je. Ik ga mij ook niet anders voor doen dan wie ik ben. Ik heb tinder en zo ook geprobeerd. Een paar keer heb ik bijna een date gehad. Maar mijn eerlijkheid heeft mij zeker 1 date gekost waarschijnlijk meer.Ik ben pertinent niet van plan me ooit mooier of beter voor te doen dan ik ben, dus de datingscene is ook nooit aan mij besteed geweest, want dat voelde voor mij heel onecht.
Op zich ben ik ook best bescheiden denk ik, maar wat betreft vrouwen heb ik een ander verhaal. Ik ben opgegroeid tussen de vrouwen. Alle kinderen van mijn leeftijd in de buurt waren meisjes, dus ik speelde alleen met meisjes.
Mijn vader was "altijd" werken, waardoor ik thuis ook nog eens met vrouwen zat. Het stoer doen van jongens op school, en de interesses in voetbal, auto's, etc vond ik maar niks. Het seksistische gedrag richting en over de meiden ook niet.
Daardoor heb ik altijd vrij makkelijk met meiden kunnen praten, maar zag en zie ik ze altijd als vrienden en heb ik werkelijk nog altijd geen flauw idee of er meer kan zijn en hoe ik dat dan aan zou moeten pakken. "Gewoon vragen". Ja, misschien wel, maar het voelt zo raar voor me.
Dit is bij mij een groot pijnpunt geworden. Ik kan echt niet meer op twee handen tellen hoeveel vrouwen mij een fijne vent vinden waar je goed mee kunt praten, die mij in vertrouwen nemen, hun hart bij mij kunnen luchten, maar stuk voor stuk niet meer willen zijn dan dat.Ik veel meisjes en vrouwen hadden mij graag maar enkel als een goede vriend of "broer"
Jullie zijn niet de enigen. Hier precies hetzelfde verhaal.Dit is bij mij een groot pijnpunt geworden. Ik kan echt niet meer op twee handen tellen hoeveel vrouwen mij een fijne vent vinden waar je goed mee kunt praten, die mij in vertrouwen nemen, hun hart bij mij kunnen luchten, maar stuk voor stuk niet meer willen zijn dan dat.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt fijn en mooi dat ik zo iemand voor ze ben en ik waardeer dat contact ook enorm, maar het steekt ondertussen net zo enorm dat ik telkens weer in de friendzone belandt. Het contact is met de meesten ondertussen verwaterd.
Ik koester de mooie momenten en gesprekken wel, maar er blijft telkens ook een vervelend gevoel achter waarom ik weer in de friendzone zat. Dat zou ik kunnen voorkomen door niet akkoord te gaan met zulk contact, maar daarvoor hou ik teveel van mensen die me na staan.
Wat ik maar in zoveel woorden wil zeggen: ik herken me wel in je verhaal.
Wat je zegt heb ik ook. Ik ben het kots beu om in de friendzone te zitten. Wat het nog eens extra pijnlijk maakt zijn de momenten, waneer ze ( praktisch) zeggen. Had ik maar een vriend/ man als jij. Die er altijd voor mij is, waar ik mee kan praten en die luistert etc.Dit is bij mij een groot pijnpunt geworden. Ik kan echt niet meer op twee handen tellen hoeveel vrouwen mij een fijne vent vinden waar je goed mee kunt praten, die mij in vertrouwen nemen, hun hart bij mij kunnen luchten, maar stuk voor stuk niet meer willen zijn dan dat.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt fijn en mooi dat ik zo iemand voor ze ben en ik waardeer dat contact ook enorm, maar het steekt ondertussen net zo enorm dat ik telkens weer in de friendzone belandt. Het contact is met de meesten ondertussen verwaterd.
Ik koester de mooie momenten en gesprekken wel, maar er blijft telkens ook een vervelend gevoel achter waarom ik weer in de friendzone zat. Dat zou ik kunnen voorkomen door niet akkoord te gaan met zulk contact, maar daarvoor hou ik teveel van mensen die me na staan.
Wat ik maar in zoveel woorden wil zeggen: ik herken me wel in je verhaal.
Deze is inderdaad zo pijnlijk ook. Daardoor voel ik me weer bezwaard om het contact te beëindigen, ondanks al mijn eigen gevoelens, want liever haar als "vriend" in mijn leven dan helemaal niet.Als je dan als antwoord krijgt nee dat zou raar zijn wat je bent als familie voor mij. Of ik wil je niet kwijt als goede vriend.
Precies. Vriendje hier, vriendje daar, over iedereen uiteindelijk wat te zeuren en ik zit me maar braaf te verbijten. Of dat ze zegt een bepaalde kerel vreselijk te vinden en daar een paar weken later toch iets mee heeft.Ik denk dan waarom krijg ik geen kans ? Wat is er niet goed genoeg aan mij? Waarom krijgt elke ex 10 kansen en ik 0?
Wat dat betreft is het even generaliserend zoveel makkelijker om met mannen zoiets aan de hand te hebben. Gewoon duidelijk, direct, zonder gedoe en drama. Uitpraten, ok, weten we ook weer van elkaar, even goede vrienden verder, en door.Ik kan dat niet ruiken dat ik te veel stuur, zeg dat gewoon. maar flip niet opeens tegen mij uit het niets.
Ik voel je broeder, echt, ik voel je.Ik heb daar echt een soort trauma aan over gehouden.
We kennen allemaal de hunk die alle vrouwtjes behandelen als een piece of shit maar op het einde van de avond toch mee naar huis gaan om ze, tegen wil en dank, te laten neuken door die patser. En dan 's anderendaags weer de traantjes die ze bij de goede vriend komen plengen…Deze is inderdaad zo pijnlijk ook. Daardoor voel ik me weer bezwaard om het contact te beëindigen, ondanks al mijn eigen gevoelens, want liever haar als "vriend" in mijn leven dan helemaal niet.
Precies. Vriendje hier, vriendje daar, over iedereen uiteindelijk wat te zeuren en ik zit me maar braaf te verbijten. Of dat ze zegt een bepaalde kerel vreselijk te vinden en daar een paar weken later toch iets mee heeft.
Wat dat betreft is het even generaliserend zoveel makkelijker om met mannen zoiets aan de hand te hebben. Gewoon duidelijk, direct, zonder gedoe en drama. Uitpraten, ok, weten we ook weer van elkaar, even goede vrienden verder, en door.
Ik voel je broeder, echt, ik voel je.
Klopt, maar ook even voor de duidelijkheid: ik leg geenszins de blaam compleet bij de ander hiervoor. Ik ga uiteindelijk over mijn eigen geluk en doe het ook voor een deel mezelf aan. Maar ik vind eveneens dat het in dit soort zaken van twee kanten moet komen.I guess that's life…….
Dit is bij mij een groot pijnpunt geworden. Ik kan echt niet meer op twee handen tellen hoeveel vrouwen mij een fijne vent vinden waar je goed mee kunt praten, die mij in vertrouwen nemen, hun hart bij mij kunnen luchten, maar stuk voor stuk niet meer willen zijn dan dat.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt fijn en mooi dat ik zo iemand voor ze ben en ik waardeer dat contact ook enorm, maar het steekt ondertussen net zo enorm dat ik telkens weer in de friendzone belandt. Het contact is met de meesten ondertussen verwaterd.
Hoe dom kan je zijn als " de goede vriend " Ik sta werkelijk perplex.We kennen allemaal de hunk die alle vrouwtjes behandelen als een piece of shit maar op het einde van de avond toch mee naar huis gaan om ze, tegen wil en dank, te laten neuken door die patser. En dan 's anderendaags weer de traantjes die ze bij de goede vriend komen plengen…
I guess that's life…….