Ik ben al een tijdje aan het heroriënteren wat betreft werk, maar bij de vraag "wat geeft je energie?" kan ik geen zinvol antwoord bedenken.Ik dacht er lang geleden net zo over. Ik wist precies wat ik wilde, dacht ik althans, ging als een trein. Afgestudeerd, werd al snel afdelingsmanager, MT, strategie. Iedereen was blij met mij, behalve ik. Ging naar vakanties verlangen, donderdag was bijna weekend. Kreeg halverwege de zondag al een K gevoel. Zuipen en los in het weekend. "To forget about life for a while" zoals Billy Joel zingt.
Ik besloot op een dag -out of the bleu- dat ik zou stoppen, ik was er klaar mee. Dikke paniek in mijn omgeving. De brug waar ik onder zou eindigen werd al gezocht. Gesprekken (wat wil je) met coaches, een andere baan, hartstikke leuk in het begin, duurde anderhalf jaar voor ik begreep dat ik in dezelfde trein zat, enkel in een andere wagon.
Via Zen en heel veel zelfonderzoek " wie of wat is die ik en waar komen die wensen vandaan?" kreeg ik in de gaten dat ik wilde wat mn omgeving belangrijk vond. Maar ook wat me energie gaf, er was iets "wat gewild werd". Die IK stond het alleen maar in de weg. Fuck alles en iedereen dacht ik, dit ga ik doen.
"Dat wat gewild wordt" verandert in de loop der jaren. Een mens verandert en leert, ouder worden is een mooi rijpingsproces, dus go with flow. De drive om te werken aan " dat wat gewild wordt" verandert niet. Realise it's play aldus Alan Watts.
Inmiddels vele jaren later spreek ik te veel vrienden die naar hun pensioen uitkijken, alsof het leven een straf expeditie is met als het mee zit een paar leuke jaren aan het eind. Wat een treurigheid, wat een verspilling van een leven. Eentje heeft het maatschappelijk echt gemaakt, meerdere huizen, dure auto's, jacht, ieder half jaar een nieuwe 30 jaar jongere vriendin. Scoort daarmee punten in de ogen van velen. Maar zijn leven is leeg, na een halve fles whisky komt het echte verhaal eruit. Leeft het leven wat van hem verwacht wordt, maar niet het zijne.
Ik gun jou te vinden "wat gewild wil worden" wat het ook is, wat jouw organisme wil, niet je omgeving enzovoort en dat je de flexibiliteit en het lef hebt om iedere U Turn te maken die noodzakelijk voelt. Om het leven te leven en te ervaren tot de laatste snik.
Al is het nooit zo dat ik met tegenzin naar mijn huidige werk ga, is de motivatie toch hoofdzakelijk inkomen vergaren en als het even kan daar nog iets van overhouden.
Liever vandaag dan morgen zou ik de loterij winnen om mijn leven anders in te richten.
Niet omdat ik zo lui ben, maar de verhouding tussen werk en vrije tijd is niet bepaaldelijk de juiste.