Voorgeschiedenis wandelaars

[Balthazar]

Heb eigenlijk nooit problemen gehad met vrouwen. Aantal relaties gehad, one night stands, etc.

De betaalde seks heeft me altijd getrokken. Behalve dat het een makkelijke manier is om seks te hebben wanneer je wilt en met wie je wilt, heeft het iets magisch voor me. Dat had ik vroeger al, toen ik als kind achterin de auto zat bij m'n ouders en langs provinciale wegen al die obscure (vaak witte) huisjes met opvallende neonlichten zag.

Dat had iets mystieks, magisch. Maakte me er dan altijd een voorstelling van hoe het daar er binnen uit zou zien, wat er gebeurde, wie er over de vloer kwamen.

Ik wist toen al wel dat ik daar, zo gauw als ik m'n rijbewijs zou hebben, daar regelmatig zou belanden. Uiteindelijk voor m'n 18e al m'n entree gemaakt in het wereldje bij de ramen. Vond het heerlijk. Door zo'n buurt struinen, de dames keuren. Bedenken bij wie je naar binnen zou gaan.

Toen ik eenmaal m'n rijbewijs had, ook clubs gaan bezoeken. Zowel in België, Nederland als Duitsland. De gouden tijden van de saunaclubs in Duitsland ook wel meegemaakt. Kon daar hele avonden vertoeven.

Ook tijdens relaties heb ik altijd gewandeld. Onderweg voor werk of voor iets anders, dan sloop ik altijd wel ergens naar binnen als ik de gelegenheid had.

In alle eerlijkheid is het voor mij meer 'n verslaving dan iets anders.

 

[Greg]

Fascinerend om te lezen dat er mensen zijn die precies lijken te hebben waar ik soms naar smacht en alleen maar van kan dromen: een vrouw die van je houdt en waar je klaarblijkelijk niks bij te kort komt, en men toch bereid is alles te riskeren voor een ... ja voor wat eigenlijk?

Begrijp me niet verkeerd, ik veroordeel niemand hierom. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen daden en zal er zelf mee moeten leven. Daar heb ik verder part noch deel aan.

Ik ben alleen gefascineerd door de vraag of men werkelijk, maar dan ook werkelijk weet wat er op het spel gezet wordt door die quick fix na te jagen.

Zou willen dat ik ooit die echte liefde zou mogen voelen die hier naar mijn gevoel als vanzelfsprekend en makkelijk vervangbaar wordt gezien.

Misschien ben ik de hopeloze naïeve romanticus, dat zou best kunnen, maar ik zou een goede relatie koesteren als het meest waardevolle wat ik in mijn leven heb. Maar goed, ieder zijn of haar leven.

Het is vaak een geval van "willen hebben wat je nu niet hebt". De getrouwde man wil los kunnen zijn van zijn vrouw/relatie op sommige momenten en denkt met weemoed aan zijn single tijd waarbij hij als een bezig bijtje van hot naar her ging. De single mist een stuk vastigheid, een thuishonk. That's life.

Wellicht dat het koesteren van je relatie nu hoog in iemands vaandel staat als die persoon juist niet in een relatie zit? Het zou kunnen. Andersom zijn er zat relaties, ook in mijn verleden, dat de relatie niet omvat wat je er van verwachtte en dat, ondanks vele pogingen om er samen uit te komen, een gemis blijft ontstaan. Dat snap ik ook. Het is uiteindelijk maar net waar jij als persoon je prioriteiten op gaat zetten. Gelukkig mag iedereen dat zelf bepalen.

Naar mezelf kijkende waren mijn relaties niet geweldig als je merkt dat de relatie erg eenzijdig beging te worden, je merkt dat je beiden op compleet andere paden zit met totaal andere einddoelen. Dan kan je wanhopig proberen de boel drijvende te houden, maar daar schieten beide partijen uiteindelijk niks mee op.

Het wandelen was een gedachte die me al lang bezighield, want alleen is ook maar alleen. Nu ik de stap had genomen, gaat er opeens een wereld voor me open (en maak ik me nu al zorgen over mijn portemonnee ). Op een gegeven moment moet je gewoon de dingen doen waar je happy van wordt. Het leven is vaak al moeilijk genoeg met alle rompslomp en ik vertik het om straks op mijn sterfbed te liggen en me te realiseren dat ik niet geleefd heb en heb genoten van de wereld en wat die biedt, zowel op natuur, landen, mensen en de 'grijze gebieden' (waar wandelen toch ook onder geschaald wordt).

Het zal wel met de leeftijd te maken hebben dat de ogen soms een heel stuk verder open gaan

PS niets mis met een romanticus te zijn; ben ik ook. Het botst alleen met wat men wellicht denkt te vinden bij een DVP.

 

[Hansdeb]

De getrouwde man wil los kunnen zijn van zijn vrouw/relatie op sommige momenten en denkt met weemoed aan zijn single tijd waarbij hij als een bezig bijtje van hot naar her ging. De single mist een stuk vastigheid, een thuishonk. That's life.

Zeker weten; ik ben 10 jaar geleden gescheiden, en waar ik in mijn omgeving medelijden verwachtte van mannen, kreeg ik jaloezie. Uitspraken als " als ik nu vrijgezel zou worden dan zou ik flink gaan rondneuken" etc.
Mensen willen inderdaad altijd wat ze niet hebben, maar je moet niet alleen bedenken dat 20% van de huwelijken eindigt in scheiding, maar een veel groter percentage blijft met tegenzin bij elkaar. Voor de kinderen, of omdat ze "weten wat ze hebben maar niet weten wat ze nog kunnen krijgen".

 

[Il Commendatore]

Het is vaak een geval van "willen hebben wat je nu niet hebt". De getrouwde man wil los kunnen zijn van zijn vrouw/relatie op sommige momenten en denkt met weemoed aan zijn single tijd waarbij hij als een bezig bijtje van hot naar her ging. De single mist een stuk vastigheid, een thuishonk. That's life.

Er bestaat een mop in die denkrichting;
De vrouw die je uitkiest is net als eten in een restaurant. Je denkt dat je het lekkerste gerecht hebt, totdat je ziet wat de man aan het tafeltje naast je op zijn bord heeft.

 

[Il Commendatore]

Mensen willen inderdaad altijd wat ze niet hebben, maar je moet niet alleen bedenken dat 20% van de huwelijken eindigt in scheiding, maar een veel groter percentage blijft met tegenzin bij elkaar. Voor de kinderen, of omdat ze "weten wat ze hebben maar niet weten wat ze nog kunnen krijgen".

Het schijnt nog veel erger te zijn; van alle huwelijken eindigt twee derde in een scheiding en bij interraciale relaties is dat zelfs drie kwart.

 

[Voormalig lid 4665]

Ik had weinig zelfvertrouwen, ik vond mezelf lelijk, was verlegen etc etc maar nooit echt gepest.
Ik maakte moeilijk contact met meisjes, ik dacht teveel over dingen na (nu ook nog soms hoor ) Rond mijn 18e ben ik aan mezelf gaan werken waardoor mijn zelfvertrouwen toch wel iets steeg
Toen ik begin 20 was was ik nog maagd
Ooit een paar keer iets geprobeerd met een meisje maar toen het op neuken aankwam durfde ze niet (zij was zelf ook nog maagd)

Paar weken later liep ik over de wallen, daar uiteindelijk bij een dame naar binnen gegaan en geneukt, ok prima dankjewel tot ziens haha..
Kort daarna naar een privehuis en toen een tijd niets.
Tijdje later sex gehad met een "gewone" vrouw. Maar een serieuze relatie aangaan heeft mij nooit getrokken, maar ik ben een mens en heb mijn behoeftes.
Ik ben niet echt de knappe man die vrouwen zoeken voor een ONS of whatever dus dan maar wandelen.

Soms denk ik wel eens 'een vriendinnetje zou wel leuk zijn' maar serieus daten zit er ook niet in door bepaalde omstandigheden.
Een paar jaar geleden wel verliefd geworden op een vrouw maar ze woont in het buitenland, in diezelfde periode zijn er vervelende dingen gebeurd in mijn leven waardoor ik niet zo makkelijk even het vliegtuig kon pakken richting haar.
En uiteraard verwaterd het contact dan wat.

Dus ja, dan maar een beetje wandelen, soms iets proberen bij vrouwen die je op straat of waar dan ook tegen komt maar dat resulteert meestal in hoofdpijn bij mij

 

[pnetratie]

Mensen willen inderdaad altijd wat ze niet hebben

Ik denk dat hier een deel van de waarheid in zit.

Alleen ben ik ervan overtuigd, dat dit meer een kortstondig vuurtje is.

Iemand die zijn hele leven single was, wordt waarschijnlijk binnen een paar weken horendol als er een partner in zijn woning zit.
Iemand die uit een lange relatie komt, gaat een paar keer naar de dames, maar mist dan waarschijnlijk de leuke dingen van een relatie (praten, genegenheid, gratis seks, ...)

 

[feestje]

Iemand die uit een lange relatie komt, gaat een paar keer naar de dames, maar mist dan waarschijnlijk de leuke dingen van een relatie (praten, genegenheid, gratis seks, ...)

Gratis seks, ...)

In een relatie betaal je hier ook voor, maar dan indirect.

 

[Just-a-Lurker]

Gratis seks, ...)

In een relatie betaal je hier ook voor, maar dan indirect.

Onzin. Wij waren tweeverdieners. Allebei storten we 1500 euro naar de gezamenlijke rekening. Daarvan werden alle vaste lasten betaald. Dus wat ik aan haar gaf, was eigen beslissing net zoals zij besloot mij wel eens wat cadeau te doen.

 

[richard Snep]

Ik denk dat hier een deel van de waarheid in zit.

Alleen ben ik ervan overtuigd, dat dit meer een kortstondig vuurtje is.

Iemand die zijn hele leven single was, wordt waarschijnlijk binnen een paar weken horendol als er een partner in zijn woning zit.
Iemand die uit een lange relatie komt, gaat een paar keer naar de dames, maar mist dan waarschijnlijk de leuke dingen van een relatie (praten, genegenheid, gratis seks, ...)

Klopt precies..
Zeggen ze tegen mij ook wel eens
'als ik vrijgezel zou zijn dan neukte ik elke avond een ander'
Yeah right.. Even er vanuitgaand dat je in je eentje geen 3k netto verdiend
Ga jij nadat al jouw vaste lasten betaald zijn van 1 salaris..
Helemaal niks meer elke avond neuken..
En dan moet je nog een compleet verknipt karakter hebben zoals moi..
En dan nog houd je dat niet vol.. En je lul ook niet..
Wat dan?, elk weekend in het café een vrouw proberen te scoren?..
Die met jou gelijk mee naar huis gaat om te neuken?
Een Nederlandse?.. Droom lekker verder..
Een enkele keer misschien ja..
Maar dat krijg je ze toch niet wijsgemaakt..

 

[Voormalig lid 693]

Wat dan?, elk weekend in het café een vrouw proberen te scoren?..
Die met jou gelijk mee naar huis gaat om te neuken?

Misschien ga je dan met de verkeerde intenties naar het cafe, je kan toch best een top avond hebben zonder dat je een vrouw hebt gescoord.
Vaak is mijn ervaring als je met de insteek ergens naar toe gaat om een vrouw te scoren, gaat het nooit lukken.
Gewoon wat drinken een leuk gesprek, nieuwe mensen ontmoeten en wie weet?

 

[richard Snep]

Misschien ga je dan met de verkeerde intenties naar het cafe, je kan toch best een top avond hebben zonder dat je een vrouw hebt gescoord.
Vaak is mijn ervaring als je met de insteek ergens naar toe gaat om een vrouw te scoren, gaat het nooit lukken.
Gewoon wat drinken een leuk gesprek, nieuwe mensen ontmoeten en wie weet?

Bingo
En dat is nou net wat ik altijd doe..
Drinken, beetje ouwehoeren,gewoon gezellig..
En daarna stap ik gewoon alleen en nuchter terug in mijn bus richting huis..
Meer dan genoeg

 

[Il Commendatore]

Iemand die zijn hele leven single was, wordt waarschijnlijk binnen een paar weken horendol als er een partner in zijn woning zit.
Iemand die uit een lange relatie komt, gaat een paar keer naar de dames, maar mist dan waarschijnlijk de leuke dingen van een relatie

Ik ken verhalen van zowel mannen als vrouwen die uit een relatie kwamen en niet lang erna al iemand anders hebben. Daarmee de indruk wekkend dat ze zich in allerlei bochten wringen om maar niet lang alleen te blijven. Of dat vervolgens lang standhoudt is dan maar afwachten, de kwaliteit is blijkbaar ondergeschikt aan alles.

 

[richard Snep]

Kunnen meestal niet alleen zijn,
Of voor zichzelf zorgen.
Hoeveel mannen die uit een relatie komen kunnen koken denk je..
Of vrouwen die weten hoe je de cv moet bijvullen zodat de pomp er niet mee stopt.. Beneden 0.7 bar
Kan benauwend werken natuurlijk..
Kan meerdere redenen hebben

 

[feestje]

Dan doe ik het zo gek nog niet. Paar jaar gescheiden en nul aandrang me weer te binden. En alles loopt aardig op rolletjes en zoals ík het wil

 

[Hoi]

Interessant om dit door te lezen allemaal. Voor wie het interesseert, hierbij mijn voorgeschiedenis:

Als kind ben ik mishandeld door mijn ouders en ben ik ook gepest geweest. Hierdoor ben ik lang heel onzeker geweest en had ik absoluut geen behoefte aan een relatie. In het middelbaar en als student werd ik alleen verliefd op meisjes die onbereikbaar waren, als de interesse wederzijds was, klapte ik dicht.

Omdat ik op mijn 22ste nog steeds maagd was, heb ik destijds de stap gezet om me te laten ontmaagden door een escort. Ik was toen net afgestudeerd en om één of andere reden vond ik toen dat ik niet kon beginnen werken als ik nog maagd was. Die escort was een lieve dame die wist dat ik nog maagd was. Maar de seks lukte voor geen meter (ik kreeg 'm nauwelijks recht) en voelde ook helemaal niet speciaal of lekker aan. Ik genoot veel meer van het knuffelen en het praten achteraf. Ik dacht toen dat seks niets voor mij was en verlangde er ook niet meer naar. Nadien heb ik 6 jaar lang geen seks of een relatie gehad, maar ik had ook niet het gevoel dat ik iets miste. Ik was gelukkig en concentreerde me op mijn werk, mijn hobby's en mijn vrienden.

Dat veranderde toen ik op mijn 28ste mijn huidige (en enige) ex leerde kennen. Het leek alsof ik eindelijk mijn soulmate was tegengekomen. We konden urenlang praten en lachen over letterlijk alles, zoiets had ik nog nooit gehad met een vrouw. Alles voelde heel natuurlijk aan en we kregen een relatie. We knuffelden en kusten, maar seks vermeed ik. Ik wilde mezelf de vernedering besparen dat ze er achter zou komen dat ik op dat vlak een totale mislukkeling was.

Maar na een paar weken begon ze steeds minder subtiele hints te geven dat ze seks wilde en dat ze vond dat ik het initiatief moest nemen. Op een avond lagen we samen op bed (kleren aan) en waren we wat aan het knuffelen en kussen, we waren elkaar ook wat boven de kleren aan het betasten, maar meer niet. Ik herinner me nog dat ze me toen op een bepaald moment echt aankeek met een gezicht van "gaat er nu eindelijk nog wat van komen of hoe zit het?". Ik had het gevoel dat ik geen keuze meer had en we begonnen eraan, met in mijn hoofd al het gedacht van "ik kan dit toch niet, ik ga hem niet recht krijgen, enz". Ze begon me als een gek af te trekken maar ik kreeg hem dus niet recht. Ze leek ontgoocheld en gekwetst, maar ik heb haar toen gezegd dat het niet aan haar lag, dat ik meer tijd nodig had enz.

Een paar dagen later lagen we opnieuw op bed te knuffelen, tot ze zich begon uit te kleden en me vroeg om hetzelfde moest doen. Ze zei toen echt exact de juiste dingen. Dat ze me niet wilde pushen, dat ze geen verwachtingen had, dat we alle tijd hadden enz… Ze begon me zachtjes af te trekken tot ik helemaal hard was. Toen is ze op me gekropen en begon ze me in cowgirl te berijden. Een onbeschrijfelijk gevoel was dat. Op mijn 28ste had ik voor het eerst écht seks. Ik had gedacht dat ik dat nooit zou kunnen en tot op dat moment dacht ik dat het ook helemaal niet zo speciaal was. Maar het gevoel van voor het eerst klaar te komen in een mooie vrouw waar je stapelverliefd op bent en die zelf ook duidelijk meegeniet, is met geen woorden te beschrijven. Haar gezicht toen ik was klaargekomen zal ik ook nooit meer vergeten. Ze was duidelijk opgelucht, blij en trots op haarzelf dat het haar gelukt was.

Van toen af hadden we zo veel mogelijk seks en probeerden we van alles uit. We leken wel 2 tieners die voor het eerst hun seksualiteit ontdekt hadden. Dat heeft een paar maanden geduurd, tot we ruzie kregen over iets stoms. Ik denk dat we toen allebei dingen gezegd hebben waar we achteraf spijt van hadden. Plots was ze uit mijn leven verdwenen.

Eerst dacht ik dat ik snel iemand anders zou vinden als ik gewoon wat mijn best deed, wat ik vòòr mijn ex nooit echt had gedaan. Maar zo eenvoudig bleek dat toch niet te zijn. Omdat ik de seks zo miste en ik het via de 'reguliere' weg niet meer kon krijgen, ben ik dvp's beginnen bezoeken. En dan nog het liefst raamdames, omdat die het minst toneel spelen. Als ze je niet mogen, merk je dat snel. Maar als ze oprecht geïnteresseerd lijken, tijd maken voor een praatje, je niet voor van alles laten bijbetalen en je wat langer laten blijven dan de 15 of 20 min waar je voor betaald hebt, benadert dat nog het meest de ervaring van niet betaalde seks, vind ik.

Ik hoop ooit weer te kunnen stoppen met dvp's te bezoeken, maar dat zal pas gebeuren als ik opnieuw een relatie heb.

 

[Just-a-Lurker]

Interessant om dit door te lezen allemaal. Voor wie het interesseert, hierbij mijn voorgeschiedenis:

Als kind ben ik mishandeld door mijn ouders en ben ik ook gepest geweest. Hierdoor ben ik lang heel onzeker geweest en had ik absoluut geen behoefte aan een relatie. In het middelbaar en als student werd ik alleen verliefd op meisjes die onbereikbaar waren, als de interesse wederzijds was, klapte ik dicht.

Omdat ik op mijn 22ste nog steeds maagd was, heb ik destijds de stap gezet om me te laten ontmaagden door een escort. Ik was toen net afgestudeerd en om één of andere reden vond ik toen dat ik niet kon beginnen werken als ik nog maagd was. Die escort was een lieve dame die wist dat ik nog maagd was. Maar de seks lukte voor geen meter (ik kreeg 'm nauwelijks recht) en voelde ook helemaal niet speciaal of lekker aan. Ik genoot veel meer van het knuffelen en het praten achteraf. Ik dacht toen dat seks niets voor mij was en verlangde er ook niet meer naar. Nadien heb ik 6 jaar lang geen seks of een relatie gehad, maar ik had ook niet het gevoel dat ik iets miste. Ik was gelukkig en concentreerde me op mijn werk, mijn hobby's en mijn vrienden.

Dat veranderde toen ik op mijn 28ste mijn huidige (en enige) ex leerde kennen. Het leek alsof ik eindelijk mijn soulmate was tegengekomen. We konden urenlang praten en lachen over letterlijk alles, zoiets had ik nog nooit gehad met een vrouw. Alles voelde heel natuurlijk aan en we kregen een relatie. We knuffelden en kusten, maar seks vermeed ik. Ik wilde mezelf de vernedering besparen dat ze er achter zou komen dat ik op dat vlak een totale mislukkeling was.

Maar na een paar weken begon ze steeds minder subtiele hints te geven dat ze seks wilde en dat ze vond dat ik het initiatief moest nemen. Op een avond lagen we samen op bed (kleren aan) en waren we wat aan het knuffelen en kussen, we waren elkaar ook wat boven de kleren aan het betasten, maar meer niet. Ik herinner me nog dat ze me toen op een bepaald moment echt aankeek met een gezicht van "gaat er nu eindelijk nog wat van komen of hoe zit het?". Ik had het gevoel dat ik geen keuze meer had en we begonnen eraan, met in mijn hoofd al het gedacht van "ik kan dit toch niet, ik ga hem niet recht krijgen, enz". Ze begon me als een gek af te trekken maar ik kreeg hem dus niet recht. Ze leek ontgoocheld en gekwetst, maar ik heb haar toen gezegd dat het niet aan haar lag, dat ik meer tijd nodig had enz.

Een paar dagen later lagen we opnieuw op bed te knuffelen, tot ze zich begon uit te kleden en me vroeg om hetzelfde moest doen. Ze zei toen echt exact de juiste dingen. Dat ze me niet wilde pushen, dat ze geen verwachtingen had, dat we alle tijd hadden enz… Ze begon me zachtjes af te trekken tot ik helemaal hard was. Toen is ze op me gekropen en begon ze me in cowgirl te berijden. Een onbeschrijfelijk gevoel was dat. Op mijn 28ste had ik voor het eerst écht seks. Ik had gedacht dat ik dat nooit zou kunnen en tot op dat moment dacht ik dat het ook helemaal niet zo speciaal was. Maar het gevoel van voor het eerst klaar te komen in een mooie vrouw waar je stapelverliefd op bent en die zelf ook duidelijk meegeniet, is met geen woorden te beschrijven. Haar gezicht toen ik was klaargekomen zal ik ook nooit meer vergeten. Ze was duidelijk opgelucht, blij en trots op haarzelf dat het haar gelukt was.

Van toen af hadden we zo veel mogelijk seks en probeerden we van alles uit. We leken wel 2 tieners die voor het eerst hun seksualiteit ontdekt hadden. Dat heeft een paar maanden geduurd, tot we ruzie kregen over iets stoms. Ik denk dat we toen allebei dingen gezegd hebben waar we achteraf spijt van hadden. Plots was ze uit mijn leven verdwenen.

Eerst dacht ik dat ik snel iemand anders zou vinden als ik gewoon wat mijn best deed, wat ik vòòr mijn ex nooit echt had gedaan. Maar zo eenvoudig bleek dat toch niet te zijn. Omdat ik de seks zo miste en ik het via de 'reguliere' weg niet meer kon krijgen, ben ik dvp's beginnen bezoeken. En dan nog het liefst raamdames, omdat die het minst toneel spelen. Als ze je niet mogen, merk je dat snel. Maar als ze oprecht geïnteresseerd lijken, tijd maken voor een praatje, je niet voor van alles laten bijbetalen en je wat langer laten blijven dan de 15 of 20 min waar je voor betaald hebt, benadert dat nog het meest de ervaring van niet betaalde seks, vind ik.

Ik hoop ooit weer te kunnen stoppen met dvp's te bezoeken, maar dat zal pas gebeuren als ik opnieuw een relatie heb.

Bedankt voor je openhartig verhaal.

 

[Dorussie]

Relaties draaien bij mij altijd op stront uit.
Bevalt mij prima zo van de ene dvp , na de andere
In verhouding ook veel goedkoper dan een relatie in mijn geval. ( Geen cadeautjes, feestjes, etentjes, vakanties enz enz

 

[liveit]

Na het topic en berichten te lezen, snap ik dat men deze keuze maakt. Zelf zit ik in het ongeveer zelfde schuitje, tijdens lagere en secundair onderwijs (tot 18j) gepest tot op de rand dat ik twijfelde of ik nog wilde rondlopen op deze f****d up wereld, men ouders zelfstandig en geen tijd om te praten, dan begin je wel gemakkelijk aan het "laat het over je gaan" process, helaas is dit geen goede keuze voor later in het leven. Gedurende 12j enkel werken (zelfde werk gever) en bezig met hobby's. Had ook geen oog meer voor dames te leren kennen had mezelf er bij neergelegd dat ik onaantrekkelijk ben / te lelijk ben om te helpen met donderen, zelfs als ik naar de winkel ging had ik geen oog voor signalen.... van bezoekers tot kassiers...
(dit hoor je dan van een vriend : dude, je hebt toch wel haar nr. gevraagt bij het ticketje? , ik : nee waarom zou ik ? , vriend: zag dat ze wel interesse heeft in je, moest nr. gevraagd hebben had je die, ik: man, wat sta jij te zeveren? zij doet haar werk en is gewoon vriendelijk... en dit is meerdere keren voor gekomen.... maw BLIND op dit gebied!) enzo ging dit door tot dat ik 30 werd, dan werd er een klik gemaakt, dat ik men leven zal omdraaien en socialer worden (voornamelijk met de dames/meiden/chicks), dus hier voor wat research gedaan en blijkt dat er "datingcoaches" zijn die mannen helpen en duidelijker maken voor die dat sukkelen op dit gebied (yay). dus na enkele seminars/cursussen/boeken, merk ik wel verbetering met mijn omgang met mensen in het algemeen (dames en heren), maar wanneer het te close word met een dame klapte ik dicht.... een jaar ging voorbij, naar een stad gaan dames aanspreken, nrs. (proberen) te scoren en daten, maar merkte telkens dat ik blokkeerde/dicht klapte bij het close worden... welke zwaarder werd per mislukking, tot na men 31ste verjaardag. Dit ging dan ook een paar keer door men gedachten: je kunt ze aanspreken, nr. vragen, volgende date plannen, maar vanaf dat het kussen en meer begint klap ik dicht, je zal er iets moeten aandoen om verdere stappen te kunnen ondernemen. Dan leerde ik redlights.be kennen, vanaf dan is men leven (nog eens) beginnen te veranderen... eerste dame was wat onwennig (misschien door de dame of misschien door de onervaren ik), 2de dame (Latina) merkte ik een klik en zijn de best dates tot nu toe, nu kijk ik uit voor een 3de dame. wil het proberen met vlaamse dame , maar de eerste vond ik me niet comfortabel bij dus denk dat het weer aan latina zal zijn. Dit is mijn verhaal in korte, sinds ik de stap heb gezet , weet ik niet als ik nog terug kan naar een (al dan niet betaalde) sexloos leven ! !

 

[MrSmith]

Na het topic en berichten te lezen, snap ik dat men deze keuze maakt. Zelf zit ik in het ongeveer zelfde schuitje, tijdens lagere en secundair onderwijs (tot 18j) gepest tot op de rand dat ik twijfelde of ik nog wilde rondlopen op deze f****d up wereld, men ouders zelfstandig en geen tijd om te praten, dan begin je wel gemakkelijk aan het "laat het over je gaan" process, helaas is dit geen goede keuze voor later in het leven. Gedurende 12j enkel werken (zelfde werk gever) en bezig met hobby's. Had ook geen oog meer voor dames te leren kennen had mezelf er bij neergelegd dat ik onaantrekkelijk ben / te lelijk ben om te helpen met donderen, zelfs als ik naar de winkel ging had ik geen oog voor signalen.... van bezoekers tot kassiers...
(dit hoor je dan van een vriend : dude, je hebt toch wel haar nr. gevraagt bij het ticketje? , ik : nee waarom zou ik ? , vriend: zag dat ze wel interesse heeft in je, moest nr. gevraagd hebben had je die, ik: man, wat sta jij te zeveren? zij doet haar werk en is gewoon vriendelijk... en dit is meerdere keren voor gekomen.... maw BLIND op dit gebied!) enzo ging dit door tot dat ik 30 werd, dan werd er een klik gemaakt, dat ik men leven zal omdraaien en socialer worden (voornamelijk met de dames/meiden/chicks), dus hier voor wat research gedaan en blijkt dat er "datingcoaches" zijn die mannen helpen en duidelijker maken voor die dat sukkelen op dit gebied (yay). dus na enkele seminars/cursussen/boeken, merk ik wel verbetering met mijn omgang met mensen in het algemeen (dames en heren), maar wanneer het te close word met een dame klapte ik dicht.... een jaar ging voorbij, naar een stad gaan dames aanspreken, nrs. (proberen) te scoren en daten, maar merkte telkens dat ik blokkeerde/dicht klapte bij het close worden... welke zwaarder werd per mislukking, tot na men 31ste verjaardag. Dit ging dan ook een paar keer door men gedachten: je kunt ze aanspreken, nr. vragen, volgende date plannen, maar vanaf dat het kussen en meer begint klap ik dicht, je zal er iets moeten aandoen om verdere stappen te kunnen ondernemen. Dan leerde ik redlights.be kennen, vanaf dan is men leven (nog eens) beginnen te veranderen... eerste dame was wat onwennig (misschien door de dame of misschien door de onervaren ik), 2de dame (Latina) merkte ik een klik en zijn de best dates tot nu toe, nu kijk ik uit voor een 3de dame. wil het proberen met vlaamse dame , maar de eerste vond ik me niet comfortabel bij dus denk dat het weer aan latina zal zijn. Dit is mijn verhaal in korte, sinds ik de stap heb gezet , weet ik niet als ik nog terug kan naar een (al dan niet betaalde) sexloos leven ! !

Mooie stappen heb je gezet hoor. Ik kan uit je verhaal grote toename van zelfvertrouwen lezen. Harstikke mooi. Ieder mens heeft unieke en mooie dingen. Hou dat altijd in je hoofd. Succes met alles. Je bent goed bezig!

 

[Voormalig lid 56]

Wat een verdrietige en intense verhalen allemaal.
Tjonge jonge, er is toch genoeg leed in deze wereld.
Al die pesterijen met als gevolg onzekerheid…
Knap dat mensen het hier zo verwoorden.
En het opent wel mijn blik op onze hobbyisten.

Want voor de 1 is het een hobby, voor de ander de enige mogelijkheid tot seks.

Ik ben gezegend met een leuke vrouw en kids. Niet zoveel seks thuis, maar toen ik dat wel had deed ik dit ook.
Al sinds mijn 18e, met scholieren het zandpad op.
Het was echt een kik. Daarna jaren niks meer, tot 15 jaar geleden.
En nu… ja ik vind het gewoon heerlijk om seks te hebben. Ik ontmoet heel veel mensen via werk, dus dat is het niet.
Ook heel veel jonge mooie vrouwen, dus dat is het ook niet.
Ik heb een goeie relatie, dus dat is het ook niet.
Kortom: Ik ben het zelf!

Ik ben gewoon knetterdol op seks, en beffen is mijn allergrootste hobby.
Nou, daar ga je.
Zoiets…

 

[Bamihapje]

Begon bij mij vooral met een combi tussen gebrek aan zelfvertrouwen en eigen inzet, succes op de markt.
Ik ben te dik, maar na de middelbare nooit echt gepest daarmee, maar komt je zelfvertrouwen niet ten goede.
Ik ben introvert, maar niet verlegen. Ik maak op zich redelijk makkelijk contact en heb vrij veel vrouwelijke vrienden. Ik kan uitgebreid slap ouwehoeren met onbekenden, maar ik neem niet snel het initiatief, ben geen smooth-talker en ik heb niet het uiterlijk voor one-night-stands. Het eindigt dus vaak bij "was gezellig, doei" of mijn grootste ergernis "ik heb al een vriend/man".

Hier en daar wel wat relaties gehad, maar niks langer dan een jaar en nooit samengewoond. Heeft gewoon niet zo mogen zijn.
Dat heb ik jarenlang zo volgehouden. Ondertussen werk ik aan mezelf door te sporten en gezonder te eten, maar zoek ik nog steeds niet actief naar relaties.
En aangezien ze niet komen aanwaaien...

Dus op vakantie in Bali een keer de stap genomen om een massagesalon te bezoeken. Ik durfde het niet om iets anders op te zoeken en de groep leende zich daar ook niet voor. Daarna weer een paar jaar verder voordat ik die stap weer nam. In Krakau. Ik was lekker alleen, dus heb het er daar van genomen en er was een hobby geboren.

Dat is nog geen jaar geleden en sindsdien ongeveer 12 dames bezocht. Zonder dat hele gedoe op tinder, lexa, bumble enz.. Gewoon duidelijk waar je aan toe bent. Traditioneel daten heb ik nooit leuk gevonden. Als ik ooit een leuke vrouw tegenkom zeg ik geen nee en zal deze hobby misschien op een laag pitje verdwijnen, maar als dat niet zo is heb ik daar ook vrede mee. En zolang wandel ik gewoon verder.

 

[liveit]

Mooie stappen heb je gezet hoor. Ik kan uit je verhaal grote toename van zelfvertrouwen lezen. Harstikke mooi. Ieder mens heeft unieke en mooie dingen. Hou dat altijd in je hoofd. Succes met alles. Je bent goed bezig!

Dank je, zelfvertrouwen als je er van overloopt dan is het gemakkelijker, zonder ben je,... wel niet veel. Ik zie 2 soorten zelfvertrouwen: "social-zelfvertrouwen" type die je in een ruimte met mensen zet en die zich wel zal amuseren door met iedereen te praten/zeveren/ouwehoeren/etc en dan heb je "materialischtisch-zelfvertrouwe" (<- misschien niet de beste verwoording) deze persoon gaat geen uitdaging uit de kant op technisch vlak. Zelf voel ik me het 2de type, geef me een motor voor revisie en dit doe ik zonder problemen zelfs als ik dit nog nooit gedaan heb, maar vraag me niet om voor een groep uit te leggen hoe je een motor reviseert... zoals in men vorige post vermeld zijn er dus "versiercoaches/datingcoaches" die dit verduidelijken voor de technisch minded ones dmv schemas,stappen, ja zelfs tekeningen, best wel grappig nu ik er aan terug denk.Nu ben nog ver van waar ik zou willen zijn maar elke aanspreking, nr., date, pusht me om door te gaan. tegenslag is voor de moment meer dan succes, maar 2 jaar geleden was er nog meer tegenslag dan succes dus denk wel dat ik in de correct richting ben.

 

[Voormalig lid 3748]

Zelfvertrouwen is essentieel, he, dat lees ik in dit topic steeds terug. Grappig daarom dat YouTube me vandaag een video voorschotelde waarin de Dalai Lama onder meer vertelt dat compassie helpt om zelfvertrouwen te krijgen. Ik denk dat hij gelijk kan hebben als compassie niet beperkt is tot medelijden, want dat klinkt voor mij als iets neerbuigends. Ik denk eerder aan zorgzaamheid, vriendelijkheid en begrip dat niemand perfect is en iedereen fouten maakt en het moeilijk kan hebben met het leven. Als je zo'n houding op jezelf toepast en vervolgens ook op anderen, zie ik wel dat het helpt om je zelfvertrouwen te vergroten. Anderen worden dan minder ongenaakbaar en je gaat minder hoge eisen aan jezelf opleggen.

 

[afentoe1]

jammer en verdrietig voor de mannen met een k***e jeugd .
mijn verhaal is anders , meer een luxe probleem, jong veel geld , succesvol kickboksertje in de jaren 80 , en nog even aan betaald voetbal geroken , kortom de meisjes zagen mij wel zitten.
maar ik viel op "vrouwen" maar als je begin 20 bent , ziet een 30er je niet zitten.
toen waren toyboys nog niet in ... haha
dus uiteindelijk gaan samenwonen met een "meisje" en toen begonnen met het bezoeken van oudere prostituees.
en nee geen moeder complex, heb en had een hele lieve moeder , geen gekkigheid meegemaakt in mijn jeugd ofzo , weet niet waarom ik op rijpere vrouwen val/viel.
na 10 jaar liep het mis met meisje , toen begonnen de gloriedagen , was inmiddels 30 en had elke week een nieuwe date jaja met 40 plus ook veelal getrouwd .
eentje aan blijven hangen, waarmee ik getrouwd ben.
maar wandel nog steeds , soms elke week soms 1x per 3 maanden...
net wanneer ik er zin in heb , en voor mij is geld geen probleem, kan een paar keer per week van mijn zakgeld.
alleen word ik naarmate ik ouder word minder snel geil , dus dat houd de centen in de knip.
succes mannen.

 

[Voormalig lid 14373]

Ik wandel sinds medio jaren '90. Ik was toen 19 en verlangde naar seks. Contact maken met meisjes vond ik lastig en als het lukte belandde ik altijd in de 'friendzone'. Toch was ik veel bezig met vrouwen en altijd verliefd, vaak op meerderen tegelijk. Ik denk dat dit toen al een soort teken van polygamie was bij mij.

In het begin wandelde ik hoogstens 1x per jaar. Arme student, je kent het wel. Rond 2001 ging ik fulltime werken en had ik meer te besteden. Toen ging ik ook vaker. Aanvankelijk vooral privéhuizen, later ook thuisontvangst. Pas rond mijn dertigste kreeg ik voor het eerst een echte relatie en stopte ik met wandelen zolang die relatie duurde. Idem voor de tweede relatie een paar jaar later. In mijn huidige relatie is seks altijd een issue geweest (dat heb ik in een ander topic uitgebreid toegelicht, ga ik nu niet doen). We hebben nu 10 jaar een relatie waarvan ik 7 jaar weer wandel. Ik weet dat sommigen dit afkeuren, maar daar ga ik niet weer over discussiëren. Tijdens de lockdowns heb ik me braaf beheerst en wandelde ik niet.

En jullie? Wanneer is het ooit beginnen en waarom? En wat motiveert je nu?

 

[H._]

Relevant onderwerp: https://www.girlsreview.nl/threads/jouw-eerste-keer.109/
Of deze: https://www.girlsreview.nl/threads/voorgeschiedenis-wandelaars.10846/

 

[Oom Harry]

Het was gewoon geilheid, Resto.

Ik heb een aantal ongelukkige ervaringen met vrouwen en daar heb ik wel iets aan overgehouden. Seks binnen een liefdevolle relatie was mijn ideaal, en die is niet haalbaar gebleken. En ik wilde mezelf niet als hoerenloper zien.

Tien jaar te laat alsnog de stap gezet. Een wereld ging voor mij open. Niet altijd fraai, maar goed. Het leven duurt niet eindeloos en ik wilde mezelf seksuele ervaringen niet langer onthouden.

 

[Voormalig lid 14373]

Ik zie nu pas dit topic. Ik heb een soortgelijk topic gestart, maar zal ook hier mijn verhaal doen.

Ik wandel sinds medio jaren '90. Ik was toen 19 en verlangde naar seks. Contact maken met meisjes vond ik lastig en als het lukte belandde ik altijd in de 'friendzone'. Toch was ik veel bezig met vrouwen en altijd verliefd, vaak op meerderen tegelijk. Ik denk dat dit toen al een soort teken van polygamie was bij mij.

In het begin wandelde ik hoogstens 1x per jaar. Arme student, je kent het wel. Rond 2001 ging ik fulltime werken en had ik meer te besteden. Toen ging ik ook vaker. Aanvankelijk vooral privéhuizen, later ook thuisontvangst. Pas rond mijn dertigste kreeg ik voor het eerst een echte relatie en stopte ik met wandelen zolang die relatie duurde. Idem voor de tweede relatie een paar jaar later. In mijn huidige relatie is seks altijd een issue geweest (dat heb ik in een ander topic uitgebreid toegelicht, ga ik nu niet doen). We hebben nu 10 jaar een relatie waarvan ik 7 jaar weer wandel. Ik weet dat sommigen dit afkeuren, maar daar ga ik niet weer over discussiëren. Tijdens de lockdowns heb ik me wel braaf beheerst en wandelde ik niet.

 

[Kleermaker]

Apart account aangemaakt want door dit verhaal + mijn nickname + andere berichten verraad ik mijn identiteit volledig. Als je door dit verhaal mij alsnog herkent, hoi! we hebben dezelfde hobby dus.

Ik ben altijd al behoorlijk introvert geweest, tegen autistisch aan (nooit naar laten kijken trouwens) en heb best wel moeite met contact maken met mensen. Op lagere school nooit echt problemen gehad, kleine klas en kleine school en iedereen kent elkaar vanaf jonge leeftijd. Middelbare school was voor mij wat moeilijker, grotere school veel meer mensen. Hier wel een paar nieuwe vrienden gemaakt, maar contact met meisjes had ik eigenlijk niet.

Hier begon natuurlijk ook de leeftijd dat je zaterdagavond op stap ging, en ik ging af en toe mee maar als ik in een grote groep mensen ben dan lukt het me eigenlijk nooit om met iemand te gaan praten, zeker niet met meisjes. Bier zuipen kan ik wel, en na een half krat kan ik ook slap ouwehoeren.

Na middelbare school ging een technische opleiding doen (0 vrouwen hier) en de maatjes waarmee ik eerder wel mee ging stappen was ik min of meer kwijt omdat ik eigenlijk weinig lol had aan de feesten en partijen. Naast school veel aan het werk. Dus ik heb mezelf hiermee in een 100% mannenwereld geplaatst, en sociaal leven volledig aan de kant geschoven.

Vanaf mijn 20ste aan het werk gegaan, 6 dagen per week en lange dagen. Wel een paar nieuwe vrienden gemaakt weer, en hiermee af en toe wel eens mee op stap in het weekend. Hier wel veel lol gehad, maar contact met de vrouwen nog steeds moeizaam. Er kwam vanaf mijn 20ste ook een nieuwe uitdaging bij om mijn zelfvertrouwen nog verder de grond in te trappen: Exceem, altijd al een beetje last van gehad, maar nu op een niveau dat ik alleen met lange broek en lange mouwen de deur uit ging, want het was echt geen gezicht en mijn hele lijf zat er onder. Dus voor iemand uit de kleren gaan was nu ook voor mij geen optie.

Pas tegen mijn 30ste kwam er voor mij een nieuw medicijn wat mij voor het grootste deel heeft verlost van mijn jeuk en narigheid en de korte broek kon weer aan. En ook de angst om uit de kleren te moeten was er niet meer. Maar nog steeds moeite met contact met mensen. Praktische zaken red ik mij prima mee, maar zodra het persoonlijk wordt sla ik volledig dicht. Dus 30 en een behoorlijke achterstand op relatiegebied, maar door altijd druk te zijn geweest heb ik het nooit heel erg gevonden om alleen te zijn.

Toch kreeg ik steeds meer de behoefte aan wat lichamelijk contact en na lang twijfelen ben ik naar een erotische massage salon gegaan. Dit leek mij het best om mee te beginnen, je gaat gewoon liggen en laat het gewoon over je heen komen. Ik vond dit heerlijk om mee te maken en heb dit 3 keer gedaan voordat ik de volgende stap ging maken.

Eerste keer naar een privehuis, na heel lang twijfelen bellen voor een afspraak, met de telefoon in mijn heftig trillende en zwetende hand, want ik was vreselijk zenuwachtig. "Met welke dame wil je afspreken?" wordt er gevraagd. Ik had wel op de site gekeken, maar geen keuze kunnen maken. Maar de gastvrouw gaf aan dat er genoeg dames aanwezig waren op geplande tijdstip, en kon daar wel een keuze maken.

Ik word binnengelaten door de enthousiaste gastvrouw en geeft aan dat ze de dames er bij zal halen.

Ik sta in de bar ruimte te trillen als een gek, en vervolgens komen er een stuk of 8 dames in een halve cirkel om mij heen staan. Ik word hier nog veel nerveuzer van, en een aantal van de dames beginnen te giechelen en ik besef dat ik snel moet kiezen om uit dit ongemakkelijke moment te ontsnappen. Ik kies daarom voor de dame die rustig was gaan zitten, en niet een van de giechelende dames waar ik zo nerveus van werd.
Ook op de kamer nam de dame rustig de tijd, maar nog steeds ging het bij mij wat ongemakkelijk. Maar mijn eerste echte wandeling was een feit, en een nieuwe hobby was geboren.

Dit prive huis een aantal keren bezocht, en op een gegeven moment de website kinky ontdekt en sindsdien wandel ik regelmatig.

Het is voor mij niet meer ongemakkelijk om een afspraak te maken met een dame, loop gewoon naar binnen en geniet van het samenzijn met de dames.

Er is één dame die ik regelmatig bezoek, hiermee kan ik ook lekker knuffelen en praten. Ik heb door deze dame meer zelfvertrouwen gekregen in het samenzijn met een vrouw en ben haar daar erg dankbaar voor.

Sinds kort aan de gang met tinder, maar dat wil nog steeds voor geen meter. Ik zit uren te broeden op een goeie opmerking of vraag, en krijg dan of geen antwoord of een flut antwoord.

Ik heb normaal nooit zoveel tekst, maar vond het wel fijn om dit ergens kwijt te kunnen.