Voorgeschiedenis wandelaars

[Voormalig lid 479]

Ik ben altijd maar met 1 ding getrouwd geweest en dat is mijn werk. Bezig geweest met studeren en geld verdienen.
Is vrij aardig gelukt al zeg ik het zelf. Maar je komt op een gegeven moment wel tot de conclusie dat je wat mist in het leven.
Seks en wat vrouwelijke aandacht. Dus begonnen met een raambezoek, over gegaan naar privéhuizen en uit eindelijk de overstap gemaakt naar de combi met High Class Escort. Kan ook prima zonder, met Corona ook gedaan. Probeer toch wel maandelijks een bezoek of date te plannen anders slokt mijn werk weer al mijn tijd op.

 

[Hansdeb]

Op school/buiten werd ik door een aantal jongens gepest. Daardoor had ik een lage eigenwaarde en durfde ik niet op klasgenote's af te stappen. Toen ik een jaar of 20 was dacht ik... je hebt nog geen relatie gehad dus nog maagd straks ben je 50en dan doet `die het niet meer' en sindsdien leg ik regelmatig een bezoekje af. Opzich sta ik wel open voor een relatie maar ja dan moet je wel degene tegen komen en aangezien ik nog steeds geen tarzan ben geworden laat ik het gewoon op mij af komen. Het leven kun je tenslotte niet sturen.

ik was van mezelf al vrij verlegen tegenover meisjes, op de lagere school kreeg ik nooit aandacht van hun maar aan het begin van de middelbare wel. Ik denk zelfs dat andere jongens jaloers waren. Maar ik wist me er geen raad mee, was nog steeds heel verlegen, kreeg snel een rooie kop en dat vonden die meisjes wel leuk om mij mee te gaan pesten toen ze eenmaal doorhadden dat er bij mij toch geen verkering te halen viel.

 

[ForumLurker]

Ik heb er geen probleem mee om mijn verhaal te doen. Misschien help ik er anderen mee of herken je jezelf er in en steunt het je.

Gepest van de kleuterschool tot en met het voortgezet onderwijs, waardoor ik al snel mijn vertrouwen in de medemens verloor. Thuis was er ook geen oog voor.

Daardoor een complete einzelganger geworden en me in mijn tiener, twintiger en dertiger jaren teruggetrokken op mijn kamertje met mijn computer.

Vervolgens steeds meer met mezelf in de knoop komen te zitten. Enorme behoefte aan fysiek en mentaal contact, maar geen uitweg vinden om dat te bereiken.

Na de zoveelste in mijn ogen dappere poging die op niks uitliep in een depressie geraakt en hulp bij een psycholoog gezocht om wel verder te komen.

Ik voelde mij totaal minderwaardig en dat zat vooral in het nooit gehad hebben van een vriendin en vul de rest van wat er bij hoort maar in.

Die depressie ging zover dat ik niet veel zin had om nog door te gaan.

Ik had weleens gespeeld met het idee om dat gapende gat aan contact in te vullen met wandelen, maar door vooroordelen walgde ik van die gedachte.

Dat legde ik ook voor bij mijn psycholoog en zij zei: waarom probeer je het niet? Het verraste mij enorm dat zij er niet direct slechte ideeën bij had.

Na nog wat getwijfel ben ik uiteindelijk die drempel letterlijk en figuurlijk over gegaan en dat was serieus het beste wat ik tot nu toe in mijn leven heb gedaan.

Al mijn vooroordelen verdwenen als sneeuw voor de zon en hoewel ik er zelf nog altijd niet veel van bak, hebben de dames een enorm positieve uitwerking.

Ik ben mezelf veel meer gaan waarderen, voel me weer gezien en gewenst. Heb meer zelfvertrouwen gekregen. Ben beter in contacten geworden etc. etc.

Het is jammer dat het tot mijn 45ste moest duren voor ik aan de bel durfde te trekken en ik voor het eerst uhm mocht, maar gedane zaken enzovoort.

Durf met volle overtuiging te zeggen dat de dames van plezier mijn leven hebben gered en ik daardoor een completer, vrolijker en stabieler mens ben geworden.

Wellicht is mijn beeld daardoor te rooskleurig geworden, maar ik vind wat de (goede) dames doen enorm ondergewaardeerd door de maatschappij.

Jullie zijn belangrijk, onmisbaar en er echt niet alleen maar voor een snelle wip en je lichaam wat mij betreft. Diepe buiging voor wat jullie voor mij betekent hebben.

 

[Oscular]

Pijnlijk en herkenbaar wat je schrijft @ForumLurker. Voor mij is het een beetje een combinatie van meerdere berichten in dit topic.

Ik heb in mijn tienerjaren enkele kansen gehad op een relatie. Ik weet niet precies waarom, maar uiteindelijk heb ik het allemaal afgekapt. Ik had mezelf aangepraat dat relaties niet aan mij waren besteed. Met dit in mijn hoofd heb ik me vervolgens volledig op mijn carriere gestort. Echter met de jaren ging het gebrek aan contact steeds meer aan me knagen, wat ik vervolgens weg probeerde te duwen door nog harder te werken. Zakelijk ging het fantastisch en ik kocht van alles om aan mijn negatieve gedachtes te ontsnappen. Dit heb ik jaren volgehouden maar uiteindelijk brak het me en kwam ik in een diep dal terecht met een burn-out en depressieve gevoelens als gevolg.

Ik besloot dat ik dan toch maar aan een relatie moest beginnen. Achteraf gezien best stom, want dames zitten niet te wachten op een wanhopige en gebroken man.

Het eerste straaltje licht aan het einde van de tunnel kwam toen ik de stap durfde te zetten om een privéhuis te bezoeken. De frustraties verdwenen, en zo ook de hoge nood voor een relatie. Ik ontmoette er een hele lieve dame die me hielp om mijn zelfvertrouwen terug te winnen. Ze moedigde me aan en ik ging sporten om aan mijn lichaam te werken. Ik bezocht haar regelmatig en langzaam maar zeker ging ik steeds positiever in het leven staan. Helaas is ze plotseling gestopt en heb ik haar niet meer gezien. Ik zoek nog steeds een dame waar het net zo goed mee klikt.

Het is een 'work in progress', maar het contact met DVP's heeft me echt ontzettend geholpen. Ik blijf aan mezelf werken en dan zie ik wel of het ooit nog tot een relatie komt. Voorlopig vermaak ik me prima met de DVP's.

 

[Il Commendatore]

Dat pesten op school is een -helaas- herkenbaar element. Het maakt dat je mensen op afstand houdt.
Inderdaad, ook ondergetekende is er eentje die het nodige heeft meegemaakt.
Misschien ook daarom niet op de goede manier de signalen geïnterpreteerd dat er meiden waren die nader kennis wilden maken, desondanks kwam het soms wel tot wat omgang.
Dat kwam dan zo'n beetje als een donderslag bij heldere hemel, nooit verwacht dat een meisje interesse in je kon hebben.
Er is alleen nooit een langdurige relatie uit voortgekomen...

 

[Voormalig lid 19396]

Ik werk enorm veel. Heb al altijd vaste relaties gehad. Maar open. Ik probeer handig te blijven in de omgang met vrouwen. Blijven flirten. Blijven versieren. Is een getrainde skill. Doe je dat niet dan wordt een man beetje bij beetje onwenniger waardoor de getrainde skill verloren gaat en soms ook de zelfwaarde. In de covid was er niet zoveel te versieren en dus de dames hun bezoekjes wat omhoogschakelen. Natuurlijk niet hetzelfde als mensen in het echte leven maar het vrouwen contact blijft. Je instinct scherpen. Dat er toevallig ook wat echte contacten in de persoonlijke sfeer zijn uit voort gevloeid is mooi meegenomen. Maar zou nu niet aanraden daarvoor naar de girls te gaan. Ik ben gewoon een roofdier en moet jagen. Ik probeer dan ook elke dvp te versieren. Just for the game. Het verschil met op cafe is dat de dvps grotere roofdieren soms zijn die jagen op klanten. Raises the stakes! Exciting.

 

[feestje]

Gedurende middelbare schooltijd altijd wel wat schuchter naar de meisjes toe. Wist ook niet goed hoe ik het moest aanpakken. Op mijn 18e voor eerst raambuurt bezocht en dat beviel goed! Jaren volgehouden tot ik een vrouw ontmoette, waar ik lange relatie mee kreeg. Huisje, boompje, beestje maar was niet gelukkig. Nu al weer paar jaar naar alle tevredenheid gescheiden, en moet er niet aan denken nog eens in een relatie terecht te komen! Dit single leven past mij veel beter dan een relatie, hoef niet meer op eieren te lopen, doe wat ik wil.

 

[Hansdeb]

Wel een aantal herkenbare reacties, in mijn jeugd was het nog altijd de man die de initiatieven moest nemen en daar was ik te verlegen voor. Dat flirten en versieren heb ik nooit geleerd. Maar toen meisjes initiatieven richting mij gingen nemen bleek ik ook daarvoor te verlegen. Er waren ook jongens op school die een "minder gelukkig uiterlijk" hadden om het maar diplomatiek te zeggen. Daar keek nooit een meisje naar. Pas op mijn 26e, toen ik op mezelf ging wonen in een andere stad (vanwege werk) ging ik wat meer initiatieven nemen om meiden te ontmoeten. Maar weinig succesvol, want ik had het nooit geleerd. Ook had ik geen vrienden om samen mee "achter de meiden" aan te gaan.
Rond mijn 27/28e de eerste keer naar een dvp gegaan. Maar ik was toen inmiddels al zo verknipt dat de "sex" / erectie niet lukte. Een erg raar idee, ik wilde heel graag een vriendin maar als een vrouw te dichtbij kwam lukte het niet meer. Ik denk ook wel dat teveel porno veel verpest heeft. Daardoor krijg je een ideaalbeeld van een vrouwenlichaam waar bijna niemand aan kan voldoen.
Nu ben ik 50+ en gaat het zeker niet meer lukken. De enige manier waarop ik lichamelijk contact met vrouwen kan hebben is als onderdanige in een sm spel of met een erotische massage.

 

[richard Snep]

ik merk wel /lees wel dat bij velen het ergens in de puberteit /middelbare school wat dingen fout gelopen zijn..
zij het door pesten,misschien qua uiterlijk (,in mijn geval situatie en gebrek aan vrije tijd en de rest van schaarse vrije tijd invullen met wat anders..)
en dan later daaruit minder handig in omgang met vrouwen of mensen in het algemeen..
ook een mate van hoogbegaafd zijn of autisme kan een probleem zijn of worden..
ikzelf heb geen enkel probleem in de omgang met mensen..ben heel mijn leven al heel spontaan en open ..zowel mannen als vrouwen..
anders zou ik mijn werk nooit kunnen doen..
ik begin rustig een praatje met een dame die ik niet ken..misschien ook wel wat flirten..maar word nooit plat of vervelend/opdringerig..
zet me rustig bij de directeur van Philips en we ouwehoeren wel ergens over..geen probleem..
maar ik heb een goede kennis
vriend kan ik hem niet noemen..we delen de kennis en liefde voor dezelfde motorfiets al 10 jaar..verder eigenlijk niets..maar ik 'begrijp' hem op zijn manier..
die kerel is nu begin 40 ,heeft een hoge universitaire economische opleiding gehad..
zit bij een bedrijf dat wereldwijd grootkeuken apparatuur ontwikkeld en bouwt..hij gaat daar over de knaken..
moet er een miljoenen uitgave gedaan worden ,berekent hij alles ,pleegt hij overleg met de grote man ,maar uiteindelijk geeft hij er een klap op..
hij kan ,al binnen een week een miljoenenbedrijf zo naar de kloten helpen mocht hij willen,zonder dat de directie het weet..
zit regelmatig in Azie en de VS..spreekt 4/5 talen ..altijd in pak..kast van een huis ,waarvan hij in een paar kamers al sins 2008 nooit meer is geweest
groot contrast met mij als kleine ondernemer..
maar meneer heeft GEEN vrienden ,enkel een 3 a 4 kennissen ,nog nooit een vriendin gehad..is buiten werktijd enorm gesloten..kent zijn buren niet..
ik durf te wedden dat hij nog NOOIT sex met een vrouw gehad heeft..
ik heb hem ooit 1x meegenomen naar een cafe waar ik regelmatig kom...had om 22.30u afgesproken en dat ik hem daar binnen aan de bar zou treffen
nu kwam ik een kwartier van tevoren nog een dame tegen die ik al jaren ken in een ander cafe ..en die hield me aan de praat..
kom ik om 22,35u bij 'ons' cafe aan..staat meneer gewoon buiten te wachten..hij durfde niet naar binnen..dat 'beklemd' hem..
iemand die in China een miljoenendeal voor een broodfabriek sluit..durft niet in zijn 1tje een cafe binnen..(dafuk?)
ik heb geen verstand van psychologie..,maar dat er iets niet goed zit..begrijp ik ook nog wel..en goedkomen ,dat volgens mij ook nooit meer

 

[Voormalig lid 3748]

en goedkomen ,dat volgens mij ook nooit meer

Ik snap wat je bedoelt, maar er zit volgens mij meer 'rek' in de mens dan vaak lijkt. Ikzelf ben 58 en heb mijn hele leven al te kampen met chronische depressiviteit. De sociale angst en verlegenheid bij vrouwen die onze medewandelaars hiervoor benoemen zijn mij niet vreemd. Toch merk ik dat ik de laatste 2 jaar vooruitga. Stapje voor stapje, zeker, maar mijn zelfvertrouwen is toegenomen en de omgang met mensen (met name vrouwen) gaat me makkelijker af. Iets wat ik 10 jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden.

 

[Ericcire]

Potverdorie, ik sta er helemaal niet bij stil maar als ik sommige verhalen hier zo eens lees dan hebben we wat forumgenoten met een rugzakje inderdaad.
Iedereen sterkte met het onderdrukken/overwinnen van zijn (mentale) demonen.

 

[Voormalig lid 3748]

Dankjewel, Ericcire. Ter relativering: ik ken in mijn omgeving (familie, buren, vrienden en collega's) best veel mensen die wel iets hebben. Of dat allemaal wandelaars zijn, weet ik niet . En het onderdrukken van mijn mentale demonen heeft mij absoluut niet verder geholpen in het leven. Ik moest het monster echt in de bek leren durven kijken.

O, en als ik ga wandelen, heb ik meestal mijn rugzakje gewoon bij me .

 

[GregoriusCumsht]

Groot probleem in inze maatschappij is dat mannen geen problemen mogen hebben. Waar iedereen voor vrouwen direct de helpende hand uit steekt, moet je het man maar alleen uitzoeken.

Sterkte daarom aan allen hier op het forum en laten we elkaar helpen als het mogelijk is.

De wereld is al zwaar voor de gemiddelde of mindere man en dat stigma van hoeren lopen maakt het ook niet makkelijker.

 

[richard Snep]

De vent hoort de 'veroveraar' te zijn..
Stichter van een gezin.. De caretaker, provider..
Dat zit er min of meer zo ingebakken..
(was vroeger ook zo)
Terwijl er bootladingen mannen zijn die daar niet aan kunnen (lees boven, in mijn epos)
Of willen voldoen.. Ikzelf bijvoorbeeld..
In mijn geval interesseert mij het geen hol wat een ander op dat gebied van me vind..
Uiteindelijk stopt men toch wel een keer met vragen 'ben jij nog vrijgezel'.. Of 'word het weer eens geen tijd', (5 jaar na mijn scheiding..)
Of vrouwen die vragen 'mis jij het niet?'..
Zelfde met drinken.. 'mot jij geen bier?' in het Café ofzo.. Of op feestjes
Nu komen ze uit zichzelf al met Spa rood aan.. Of Radler ofzo..
Zit je aan de andere kant van het spectrum omdat je gewoon geen sociale vaardigheden hebt of een rugzak vol ellende
Dan is het denk ik niet anders.. Maar dan komt dat keihard aan.. En richt dat mogelijk nog meer emotionele schade aan..

 

[Voormalig lid 1737]

Over t algemeen gesteld denken jullie teveel na. Leef met de dag en geniet van het leven, lachen om jou doen ze toch wel, een blauwtje lopen bij een vrouw is niks erg. ik ben dat met 10 minuten vergeten.
dat is de kunst van het leven, goed kunnen vergeten.

 

[Voormalig lid 1737]

De vent hoort de 'veroveraar' te zijn..
Stichter van een gezin.. De caretaker, provider..
Dat zit er min of meer zo ingebakken..
(was vroeger ook zo)
Terwijl er bootladingen mannen zijn die daar niet aan kunnen (lees boven, in mijn epos)
Of willen voldoen.. Ikzelf bijvoorbeeld..
In mijn geval interesseert mij het geen hol wat een ander op dat gebied van me vind..
Uiteindelijk stopt men toch wel een keer met vragen 'ben jij nog vrijgezel'.. Of 'word het weer eens geen tijd', (5 jaar na mijn scheiding..)
Of vrouwen die vragen 'mis jij het niet?'..
Zelfde met drinken.. 'mot jij geen bier?' in het Café ofzo.. Of op feestjes
Nu komen ze uit zichzelf al met Spa rood aan.. Of Radler ofzo..
Zit je aan de andere kant van het spectrum omdat je gewoon geen sociale vaardigheden hebt of een rugzak vol ellende
Dan is het denk ik niet anders.. Maar dan komt dat keihard aan.. En richt dat mogelijk nog meer emotionele schade aan..

zegt meer over hun , dan over jou al die bekrompen vragen.

 

[H._]

een blauwtje lopen bij een vrouw is niks erg. ik ben dat met 10 minuten vergeten.

Aan sommige mislukte toenaderingspogingen denk ik 30 jaar later nog met schaamte terug. Niet dagelijks, zo erg is het ook weer niet. Maar toch.

 

[diewanderer]

Absoluut. Er is één welbepaalde ervaring waar ik na meer dan 20 jaar nog niet echt over ben en waar ik waarschijnlijk nooit helemaal vanaf zal geraken. Maar ook dat hoort bij het leven...

 

[GeileGerard]

Persoonlijk denk ik dat elke wandelaar wel om de ene of andere manier een rugzakje heeft. Net als inmiddels sowieso de meeste mensen. Volledig DSM vrij zijn functioneren? Dan zou je dus echt niet met regelmaat voor betaalde sex kiezen.
Hier altijd wel "vriendinnen" gehad en na 2x samenwonen pas voor betaalde sex gegaan toen ik eind 20 was. Puur omdat ik ff klaar was met vrouwen en wel behoefte had aan contact. Niet zo zeer puur sex. Maar een connectie. Die eerste wandel ervaring leide dan ook tot een relatie met die dame. En ook daarna via internet wel wat betaalde contacten gezocht maar 20jr geleden gebeurde het daarna NOG 2x dat ik uiteindelijk met een DVP eindigde als "vriendin". Let wel. Die dames hadden natuurlijk NOG meer ellende dan ikzelf en dat was waarschijnlijk de reden. En natuurlijk kan je onmogelijk een gezonde relatie hebben op die manier.
Dus een beetje begonnen met wandelen als een White Knight. Denkende dat ik iedereen wel kan helpen als afleiding van mijn eigen troubles.
Ook wel getrouwd geweest met iemand die ik echt al lang kende als scharrel maar snel gescheiden. Was niet gelukkig te trappen en wilde altijd meer. Groter huis, duurdere vakantie etc etc.

Kortom het beeld dat ik hier lees. Man "betaald" vrouw "bepaald" herken ik wel en ook al echt jaren klaar met daten in NL. Inmiddels wel weer 3jr vriendin. Waarom dan wandelen? Omdat het toch blijft trekken... tja

 

[Generaal11]

Interessant en confronterend artikel…
Herken veel van mezelf hierin. Zeker over de jeugd.
Op mijn 18e ontmaagd door een DvP, cadeau van een maatje. Ben daarna altijd blijven gaan. De frequentie verschilt maar de behoefte blijft altijd aanwezig. Zelfs tijdens de huidige relatie, kleine 20 jaar inmiddels.
Ik ben wel selectief in de keuze waar ik heen ga. Geef ook de voorkeur aan de massage, geeft mij een intiemer gevoel.
Schrijf nauwelijks recensies maar lees deze aandachtig door en laat mijn keuzes ook wel daardoor bepalen. De recensies worden dan ook, iig door mij, enorm gewaardeerd. Zal ook mijn steentje bij gaan dragen daaraan.

 

[richard Snep]

Over t algemeen gesteld denken jullie teveel na. Leef met de dag en geniet van het leven, lachen om jou doen ze toch wel, een blauwtje lopen bij een vrouw is niks erg. ik ben dat met 10 minuten vergeten.
dat is de kunst van het leven, goed kunnen vergeten.

Dat men daar bekrompen is, dat geloof ik
ook wel..
Maar iedereen is anders..
Is met alles zo.. Hoe veel mensen mij ooit veroordeelden toen ik ooit bij mijn baas ontslag nam en voor mezelf begon..
Ik was niet goed.. Ging het nooit redden.. Was niet slim, want ik had geen vrouw die meewerkte meer.. En een deel lasten kon dragen mocht het verkeerd gaan..
Jaren later vragen dikwijls ex collega's, hoe ik het toen gedaan heb en hoe ik het red.. En ofdat ik nog mensen nodig heb? (Fuk of, ja)
Denk dat het in relaties dikwijls ook zo gaat..
Men Wil dikwijls wel iets anders, maar DURFT niet..
Want het is nou eenmaal een gegeven.. Man /vrouw, huisje, Tesla, vakanties, kinderen..
En als je daar niet aan voldoet ben je een halve zool of contactgestoord
Denk dat diep van binnen de meesten het wel begrijpen.. Maar nooit openlijk gaan zeggen..
Dat ze dat keurslijf hartstikke beu zijn

 

[King Potato]

Jaar en dag samen geweest met een Thaise vrouw waar ik 2 zonen van heb. Dan een relatie gehad met een Marokkaanse vrouw waar ik samen een dochter met heb. Nu Ik ben beginnen wandelen sinds december vorig jaar. Eerste keer zeer onwennig maar was wel goed, naar mate meerdere dvp's te hebben bezocht ben ik helemaal opgebloeid en zeiden ook mijn vaste dvp's dat er een groot verschil is met de eerste keer. Ik date 2 keer per maand voor een ruime tijd. En ik vindt het lekker.

 

[Voormalig lid 3708]

Interessant om jullie verhalen te lezen en goed om te zien hoe sommige hun weg vinden.

Hier getrouwd, kinderen en eigenlijk de hele mikmak. Uit nieuwsgierigheid en spanningen begonnen met wandelen.
Voor mijn gevoel zet ik alles op het spel maar me ook realiserend dat ik het relatief veilig kan spelen. Door mijn werk kom ik in het hele land en er worden ook verder nauwelijks vragen gesteld. Iedere keer als ik geweest ben voel ik me enorm schuldig en denk ik fuck waar ben ik mee bezig en ik doe dit nooit meer meer. Om vervolgens volgende week/ maand hetzelfde te doen.

Welke man niet maar ik heb ook simpelweg een enorm zwak voor vrouwen en het ontbreekt me aan niks. Misschien is het ook wel een manier om bij mijn vrouwtje te blijven en niet verstrikt te raken in een affaire met iemand. Al typend kom ik tot de conclusie dat ik niet deug en dus volgende week vermoedelijk weer wat tijd vrij maak om toch te gaan

 

[ForumLurker]

Fascinerend om te lezen dat er mensen zijn die precies lijken te hebben waar ik soms naar smacht en alleen maar van kan dromen: een vrouw die van je houdt en waar je klaarblijkelijk niks bij te kort komt, en men toch bereid is alles te riskeren voor een ... ja voor wat eigenlijk?

Begrijp me niet verkeerd, ik veroordeel niemand hierom. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen daden en zal er zelf mee moeten leven. Daar heb ik verder part noch deel aan.

Ik ben alleen gefascineerd door de vraag of men werkelijk, maar dan ook werkelijk weet wat er op het spel gezet wordt door die quick fix na te jagen.

Zou willen dat ik ooit die echte liefde zou mogen voelen die hier naar mijn gevoel als vanzelfsprekend en makkelijk vervangbaar wordt gezien.

Misschien ben ik de hopeloze naïeve romanticus, dat zou best kunnen, maar ik zou een goede relatie koesteren als het meest waardevolle wat ik in mijn leven heb. Maar goed, ieder zijn of haar leven.

 

[Fredje020]

Ik ben geboren en getogen in een zijstraat van de Ruysdaelkade. Als ik van school kwam moest ik via de meiden naar huis en ik kwam er al van jongs af aan achter dat boodschapjes voor ze doen je een paar euro's (in t echte begin Guldens) oplevert.

Ik was vanaf mn 11-12de al erg veel bezig met seks maar die keren dat ik dat had met "normale" meisjes duurde me dat allemaal te lang (eerst bioscoop en hopen op een kusje, tweede date een beetje vingeren als je geluk had) en wat ze konden was niet het niveau wat ik in pornofilmpjes zag.

Ik begon vanaf mn 14de ongeveer makkelijk geld te verdienen met hasj verkopen op school en dat geld gebruikte ik deels om dvp's te bezoeken. Vaak werd ik afgewezen omdat ik natuurlijk veelste jong was maar die keren dat ik wel naar binnen mocht vond ik echt geweldig..

Ik heb hier zelf helemaal geen spijt van maar ik zou het alleen geen enkel kind van die leeftijd aanraden om het op die manier te doen, al was het bij ons in de buurt allemaal heel normaal en hebben we verschillende vriendjes hun ontmaagding betaald aan een raamdame.

 

[Fredje020]

Ik ben alleen gefascineerd door de vraag of men werkelijk, maar dan ook werkelijk weet wat er op het spel gezet wordt door die quick fix na te jagen.

Seks (eerder gezegd platte pijp en neukbeurten zoals in pornovideos) met dvps is totaal anders dan met liefdespartners in mijn geval.

Bij een liefdespartner komt er gevoel en neem je de tijd om het op te bouwen etc etc

Daar heb ik lang niet altijd zin in dus voor een snelle cumdump en ietwat kinky-seks maak ik gebruik van dvp's.


Ik denk ook dat t risico om gepakt te worden 0 is als je betaalde dames bezoekt mits je dat redelijk discreet doet

 

[diewanderer]

Ik ben alleen gefascineerd door de vraag of men werkelijk, maar dan ook werkelijk weet wat er op het spel gezet wordt door die quick fix na te jagen.

Nee, natuurlijk niet. Maar in een goeie relatie bespreek je als vanzelf alle onderwerpen. Je hebt dan al snel door of doorgaan op dat onderwerp je je relatie kan kosten. Neemt niet weg dat de eerste keer dat het echt gebeurde voor mij toch ook als een risico aanvoelde.

 

[ForumLurker]

@Fredje020 Omdat ik nooit een relatie heb gehad, of misschien anders in elkaar steek, is seks voor mij nooit het platte werk. Het is voor mij ook altijd gevoel en dat gevoel zit me toegegeven nogal eens in de weg. Zeker als ik besef dat de klok loopt en het een vooraf bepaalt einde kent.

Ik geloof direct dat dat gevoel bij de sex niet vergelijkbaar is met het gevoel dat je hebt bij je geliefde. Ken het helaas niet, maar neem dat zondermeer aan. Toch denk ik niet dat ik zelfs met een partner ooit behoefte zal hebben aan platte seks.

Hoewel deels slechts een surrogaat zoek ik dus iets meer bij dvps dan platte seks en heb ik gelukkig een paar dames die dat snappen en meer voor me zijn dan een snelle wip.

Wederom ieder zijn ding verder, maar die totaal andere kant fascineerd me wel.

 

[Voormalig lid 3732]

@Fredje020 Omdat ik nooit een relatie heb gehad, of misschien anders in elkaar steek, is seks voor mij nooit het platte werk. Het is voor mij ook altijd gevoel en dat gevoel zit me toegegeven nogal eens in de weg. Zeker als ik besef dat de klok loopt en het een vooraf bepaalt einde kent.

Ik geloof direct dat dat gevoel bij de sex niet vergelijkbaar is met het gevoel dat je hebt bij je geliefde. Ken het helaas niet, maar neem dat zondermeer aan. Toch denk ik niet dat ik zelfs met een partner ooit behoefte zal hebben aan platte seks.

Hoewel deels slechts een surrogaat zoek ik dus iets meer bij dvps dan platte seks en heb ik gelukkig een paar dames die dat snappen en meer voor me zijn dan een snelle wip.

Wederom ieder zijn ding verder, maar die totaal andere kant fascineerd me wel.

Als je alle dagen frieten eet, heb je op de duur ook zin in iets anders.
Dan is het veiliger om naar een dvp te gaan. Om meerdere redenen.
Als je vriendin er ooit achterkomt: de meeste vrouwen beschouwen het bezoek aan een dvp als minder erg bedrog dan onbetaalde seks. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je ermee weg komt, maar je maakt meer kans. Ten tweede is het discrete. Het is een zakelijke deal. Betreffende onbetaalde seks: Vrouwen roddelen van nature veel, en vertellen hun vriendinnen graag geheimpjes, die kunnen dan ook niet zwijgen en pats. Bij een minnares/fwb kunnen ook gevoelens opduiken.

Momenteel ben ik single. Maar ik kan mij wel inbeelden dat ik blijf dvp's bezoeken tijdens een relatie. Op minder grote schaal en alleen de echt goede, maar toch.

 

[DD_0182]

Inmiddels 3 jaar gelukkig gescheiden. Begin van het huwelijk (2007/2008) vlamde het nog maar dat is op een gegeven ogenblik uitgedoofd. Nu gaan we gelukkig wel goed met elkaar om.
Na huwelijk eerst begonnen met online daten (lexa, tinder, dat werk). Zeker in het begin nog wel wat (sex)dates gehad, maar die markt is nu wel een beetje opgedroogd. Nu heb ik zelf wel mijn voorkeuren maar het lijkt wel of die (excuzes le mot) wijven 500 procent veeleisender zijn geworden. Allemaal op zoek naar een a-sexuele Brad Pitt met hele diepe zakken ... en nu mopper modus uit .
Wandel niet heel veel ivm drukke baan en als ik al een advertentie vind die ik leuk vind ... kom ik er na een beetje zoeken achter dat het fake is

Overigens geen idee of ik zou blijven wandelen als ik weer een dame zou tegenkomen