Hoi, ik ben Hans, 54 jaar en nieuw op dit forum. Ik ben in het algemeen wel benieuwd naar het (globale) levensverhaal van "wandelaars". Er zullen mannen zijn die na jarenlang huwelijk verveeld zijn van hun vrouw, of mannen die zich niet echt kunnen of willen binden aan een vrouw.
Of, zoals in mijn geval, een beperking hebben (autisme) waardoor ze nog nauwelijks ervaring met vrouwen hebben. Ik wil hier best wel mijn verhaal delen. Misschien herkent iemand zich erin.
Ik herinner me dat ik al vanaf jonge leeftijd (lichamelijke) interesse had in meisjes (en vaak zelfs volwassen vrouwen). Maar ik durfde nooit een meisje te benaderen. Aan het eind van de lagere school deden sommige jongens dat, maar ik hield me afzijdig. Maar ik wilde wel heel graag.
In de eerste 2 klassen van de middelbare school waren er een aantal meisjes die geinteresseerd waren in mij, en dat ook niet verborgen. In plaats van de normale gang van zaken (dat je daar als jongen gebruik van maakt), was ik heel verlegen en durfde niks. Die meisjes zagen wel dat ik snel een rooie kop kreeg en gingen mij ermee pesten. Daardoor durfde ik daarna nooit meer wat, en deed er alles aan om meisjes te ontlopen. Dat was een beetje te succesvol, waardoor ik geen ervaring met meisjes opdeed. Maar ik wilde het van binnen wel erg graag.
Pas op mijn 26e had ik mijn eerste afspraakje met een meisje, maar dat liep op niks uit omdat ik totaal niet wist wat ik tegen meisjes moest zeggen. Dat ging zo een aantal jaren door met regelmatig onsuccesvolle afspraakjes totdat ik op mijn 33e een meisje ontmoette dat verliefd op mij werd en erg graag wilde (ik ook). Van haar heb ik mijn eerste zoen gehad, op mijn 33e !!!
Maar helaas was de sex geen succes, ik was hulpeloos, zenuwachtig en kon geen erectie krijgen als ze te dichtbij kwam. Dat laatste lukte alleen als ik porno aan het kijken was (wat ik al vele jaren deed). Maar als een vrouw te dichtbij kwam, was het afgelopen.
Bij belangstelling post ik deel 2. Ik beantwoord graag vragen.
Of, zoals in mijn geval, een beperking hebben (autisme) waardoor ze nog nauwelijks ervaring met vrouwen hebben. Ik wil hier best wel mijn verhaal delen. Misschien herkent iemand zich erin.
Ik herinner me dat ik al vanaf jonge leeftijd (lichamelijke) interesse had in meisjes (en vaak zelfs volwassen vrouwen). Maar ik durfde nooit een meisje te benaderen. Aan het eind van de lagere school deden sommige jongens dat, maar ik hield me afzijdig. Maar ik wilde wel heel graag.
In de eerste 2 klassen van de middelbare school waren er een aantal meisjes die geinteresseerd waren in mij, en dat ook niet verborgen. In plaats van de normale gang van zaken (dat je daar als jongen gebruik van maakt), was ik heel verlegen en durfde niks. Die meisjes zagen wel dat ik snel een rooie kop kreeg en gingen mij ermee pesten. Daardoor durfde ik daarna nooit meer wat, en deed er alles aan om meisjes te ontlopen. Dat was een beetje te succesvol, waardoor ik geen ervaring met meisjes opdeed. Maar ik wilde het van binnen wel erg graag.
Pas op mijn 26e had ik mijn eerste afspraakje met een meisje, maar dat liep op niks uit omdat ik totaal niet wist wat ik tegen meisjes moest zeggen. Dat ging zo een aantal jaren door met regelmatig onsuccesvolle afspraakjes totdat ik op mijn 33e een meisje ontmoette dat verliefd op mij werd en erg graag wilde (ik ook). Van haar heb ik mijn eerste zoen gehad, op mijn 33e !!!
Maar helaas was de sex geen succes, ik was hulpeloos, zenuwachtig en kon geen erectie krijgen als ze te dichtbij kwam. Dat laatste lukte alleen als ik porno aan het kijken was (wat ik al vele jaren deed). Maar als een vrouw te dichtbij kwam, was het afgelopen.
Bij belangstelling post ik deel 2. Ik beantwoord graag vragen.
)
