Poe, verliefd op een prostituee? Jazeker. Meerdere malen zelfs. Voor de eerste keer? Dat moet zeker al zo'n 25 jaar geleden geweest zijn. We waren beiden nog jong. In een tijd dat er nog heel wat moois te beleven viel aan het Zandpad in Utrecht. De Rooie Brug. In een tijd dat het niet zo boterde tussen mij en mijn vriendin, koos ik ervoor om kilometers heen en weer langs die bootjes te lopen. Met hun uitnodigende, aflopende steigers, waardoor je het idee had dat je zowat direct in de armen van de dames belandde nog voordat je een tijd en prijs overeengekomen was. En daar kwam ik haar tegen. Zwaar bepakt en gezakt, had ze de deur van haar bootje net geopend, ontdeed zich van de zware tassen en stalde haar make-up en haarborstels uit op het plateautje onder de grote spiegel. Het rooie licht had ze nog niet aangedaan, maar ik zag in de schemering van de kamer toch voldoende om te kunnen concluderen dat daar een leuke getinte dame haar intrek had genomen. Klaar om te beginnen aan haar 'shift'. Haar lange zwarte, gladde haren in een paardenstaart. Haar volle lippen en mooie sprekende ogen. Ik kan me niet meer herinneren wat ik haar precies gevraagd heb, maar ik moest er wel eerst voor terug naar de pinautomaat. Ze zou op me blijven wachten, verzekerde ze mij. De dichtstbijzijnde pinautomaat was lopend of op de fiets toch best wel een eindje (winkelcentrum Overvecht). Dus ik vreesde dat ze haar geduld zou verliezen en niet langer op me zou wachten en de eerste de beste wandelaar naar binnen zou lokken. En inderdaad zag ik haar tot mijn grote teleurstelling ook niet meer. Of wacht, was zij dat nu wel? In de deuropening? De verwarring was des te groter, dat er in de kamer waar ik haar aansprak, nu een totaal andere dame voor het raam leek te staan, te glunderen in het rooie schijnsel van de TL-buis. Ze had zich zo opgemaakt dat ik haar totaal niet meer herkende. Getransformeerd tot een Femme Fatale. Ze zag er fantastisch uit in haar rooie lingeriesetje. Haar lippen waren vuurrood en om te zoenen zo lekker. Haar ogen waren donker en groot, net als haar lekkere kont en haar borsten. Ze liet me binnen en de zware gordijnen gleden dicht. Ik had een heerlijk half uurtje (of was het een uurtje?) met deze jonge donkere Dominicaanse schone. En toen gebeurde het. Nadat ik in doggy-style was klaargekomen, stond ze op om met een tissue het condoom af te doen. Daarna liep ze naar het bad links achterin de kamer, liet het vollopen met warm water om zich te wassen. Nu 25 jaar later vraag ik me af of dit wel overeenkomt met de werkelijkheid. Welke prostituee gaat zich na elke klant uitgebreid baden in de badkuip?? Feit is wel dat ik naar haar toe liep, terwijl ze in bad zat en ze naar me opkeek toen ik voor haar stond. Als een magneet bogen we naar elkaar toe en we kustten elkaar intens en bleven we in elkaar verstrengeld. Ik voelde haar lippen, heet geworden door het badwater. Wat gebeurde hier? Dit was me nog nooit overkomen. Na onze intense omhelzing praatten we honderduit over van alles en nog wat. Kostbare uren gingen voor haar 'verloren'. Uren waarin ze anders geld kon verdienen. In plaats daarvan koos ze ervoor om mij in haar kamer bezig te houden. Vanaf toen ben ik vaak bij haar op bezoek geweest, in haar bootje aan het Zandpad. De wig tussen mij en mijn 'echte' vriendin werd steeds groter, de ruzies intenser, tot ik op een avond besloot niet meer naar huis te gaan, maar de nacht door te brengen bij 'mijn' Dominicaanse meisje. Het was een zwoele zomer, waarin de klanken van Un, Dos, Tres Maria van Ricky Martin ons liedje werd. Inmiddels was mijn vriendin vertrokken, wat de weg opende om mijn Dominicaanse vlam bij me thuis uit te nodigen. Ze verwende me met haar Dominicaanse schotels van geurige kip en rijst. Geen idee hoe ze dat klaarspeelde met de beperkte kruiden en specerijen die ik in het keukenkastje had staan. Het was een tijd van hete stomende seks onder de douche. Zondag ochtenden vol seks voor het ontbijt. Ik nodigde haar een weekend uit bij me thuis in mijn studentenflatje en ik betaalde haar destijds Hfl. 1000 (omgerekend zo'n €455). We liepen hand in hand door het plaatselijke winkelcentrum en ik had een enorme stijve alleen al door het vasthouden van haar hand en het kijken naar haar heerlijke latina curves. We maakten een paar foto's in het pasfotohokje. Als aandenken aan onze tijd samen. Dat weekend liet zij haar blauwe mouwloze Adidas shirtje bij mij thuis achter op bed. Ik bewaar tot op de dag van vandaag dit inmiddels vaalblauwe shirtje in mijn klerenkast. Af en toe draag ik het onder een overhemd of trui en glimlach ik als ik aan haar denk terwijl ik het shirtje uit de kast pak (ik glimlach vooral als ik haar dan weer zie in dit blauwe hempie waarin haar heerlijke borsten zo goed uitkwamen
). Door jaloezie is er helaas een einde gekomen aan onze relatie. En ook door de afstand tussen ons (zij woonde minstens twee uur verderop). Jaren later kwam ik haar eens toevallig tegen in de trein. Ze was op weg naar haar nieuwe werk, als kamermeisje in een groot hotel in een grote stad. Ze zag er nog steeds fantastisch uit, nu gekleed in een zacht roze trainingspakje. We hebben vanaf dat moment weer contact gehouden, maar dan als vrienden. Die elkaar een luisterend oor boden bij alledaagse problemen, of elkaar raadgeven in dilemma's waarmee we te maken hadden, op weg naar een leven als volwassene. Ik hoorde van haar dat haar huwelijk niet goed liep. Op een avond wilde ze me weer bellen om met mij te praten. Ik was thuis en zo was ook mijn nieuwe vriendin thuis. En razendsnel had zij de telefoon opgepakt en sprak een verwonderend 'hallo?'. Het was mijn Dominicaanse ex aan de andere kant van de lijn. Verbouwereerd gaf mijn vriendin de hoorn aan mij. Ik had niets over deze Dominicaanse verteld en als verstijfd en vertwijfeld keek ik mijn vriendin aan. 'Hallo?' riep ik door de hoorn en gooide deze daarna op de haak. Dat was het laatste wat ik van mijn Dominicaanse ex heb gehoord. De pasfoto's uit het hokje had ik in vieren gescheurd. Later had ik daar enorme spijt van gekregen en heb de stukjes provisorisch nog aan elkaar weten te plakken met een Pritt-stift. Totdat mijn nieuwe vriendin de foto zag en het afkeurde dat ik deze nog bewaarde. Daarna is ook deze gevierendeelde foto voorgoed verloren gegaan. De foto met haar lachende gezicht naast dat van mij zie ik nu alleen nog in mijn herinnering. Ik weet niet hoe het met haar gaat, of waar ze woont, maar ik weet dat deze mooie en goedlachse DVP mijn leven verrijkt heeft. Ik heb veel over haar en haar cultuur geleerd. En daarmee ben ik 'besmet' geraakt: liefde voor haar land, haar eten, haar muziek, haar taal en respect voor haar religie. Ik kan maar één ding concluderen: verliefd worden op een DVP kan het mooiste geschenk in je leven betekenen.