Lees verder onder de foto)
Hoe later op de avond, hoe luider het volk. — © N.J. Kanyachalao
Vaste vriendin
Meer dan een half miljoen bezoekers per jaar in het Schipperskwartier is natuurlijk heel wat volk om in enkele hokjes te stoppen. Een bevolking valt nooit onder één noemer te brengen en typecasting kan moeilijk anders dan flou zijn. Toch is er een zekerheid: de klant die we in een kroeg uiteindelijk bereid vinden om – anoniem – te praten over zijn prostitutiepatroon, valt te bezien als het type dat naast seksuele ook emotionele dienstverlening vindt. Allang geen dertig meer, beetje gezet. Hij gaat zeker een keer in de week langs bij dezelfde vrouw. Als we hem spreken, is hij net terug van zo'n bezoek. Dat bijna drie uur duurde. Over een openingsvraag hoef je dan niet lang na te denken.
Nee, je moet niet per se drie uur seks hebben, geeft de man mee. Hij glimlacht en lijkt relaxed. "Mijn vaste
vriendin ziet eruit om door een ringetje te halen," zegt hij. "Echt goed verzorgd, een mooie vrouw. Hoe ik bij haar belandde?" Hij nipt van z'n drankje. En begint bij het begin. "Zij was 24, en ik 36 toen ik haar hier voor het eerst opmerkte. Ik hoefde op dat moment in m'n leven geen vrouw meer na een stukgelopen huwelijk, zij evenmin een man, zei ze. Haar moeder bleef in haar thuisland alleen achter door een sterfgeval in de familie. De beide dochters zeiden:
Wij gaan het financieel voor je helpen dragen, moeder. De zussen kwamen naar België, voor het geld. Wat ze hier precies doen, weet hun moeder… niet heel precies. Ze weet iéts, dat wel."
LEES OOK.
De mannen in de schaduw die het Schipperskwartier mee laten draaien: "Al onze bedden zijn gemetseld, zo blijven ze langer overeind staan"
Naarmate de bezoekjes aan de ene zus in het Schipperskwartier vaker voorvielen, ontstond er tussen de vrouw en onze man iets wat minstens een vertrouwensband is. "Ik noem haar
mijn vriendin, ja. Het voelt zo. Als ik langsga krijg ik van haar soms wat eten mee. Of cadeautjes die ze weleens van andere klanten krijgt. Onlangs nog een fles wijn die ze van een andere vaste klant kreeg. Ik maak daar niks van, dat zij ook andere mannen ontvangt. Ik ben geen jaloers type, we gaan als grote mensen met elkaar om. Veel mannen komen trouwens ook om te praten. Ze moet soms van alles zijn. Psychologe zeker ook."
Jawel, zegt onze getuige, hij betaalt voor een bezoek zoals andere klanten. Zijn relatie met zijn vriendin balanceert op de grens tussen vriendschappelijk en professioneel. "Natuurlijk betaal ik. Denk je dat een 'normale' relatie in het gewone leven met een vrouw je geen geld kost, misschien? (
lachje) We krijgen na al die jaren wat we van elkaar verwachten, en soms wat meer. Ik kan haar helpen met sommige dingen in het burgerleven. Maar heel vaak zien we elkaar daar niet. Samenwonen willen we geen van beide nog. Hoeft niet, zij heeft haar zaakjes intussen goed voor elkaar en woont aan een mooie lei in de stad." Een succesverhaal, lijkt het wel. Waar hij ook plezier aan beleeft. "Maar," zegt hij, "met veel andere meisjes loopt het minder goed af. Sommigen geven consequent meer uit dan ze verdienen. Ik heb er hier ook eentje gekend die in een frituur belandde."
(Lees verder onder de foto)
De 7de Hemel is één kroeg aan een invals- of uitvalsweg naar het Schipperskwartier waar klanten langskomen. — © N. J. Kanyachalao
Kwestie van durven
Rest de hamvraag waaróm zo'n verscheidenheid aan mannen hier komen. Vraag het aan de sekswerkers zelf en het antwoord loopt helemaal gelijk met veel onderzoeken. "Er is eigenlijk maar één reden", luidt het, "en dat is een vraag die veel mannen thuis niet kunnen of durven stellen aan hun vrouw. Iets wat ze hier wel hopen te vinden, en voor willen betalen." Het gaat over orale of andere vormen van seks waarvoor de drempel thuis te hoog is, en waarvoor het Schipperskwartier expliciet uitnodigt. Sm staat op het ene raam geafficheerd, travestie of
toilet slavery op een ander raam. Verandering van spijs doet wandelen.
In kroegen als De 7de Hemel of de Leguit wordt alle theorie in één klap heel concreet. "Ja, hier komen geregeld klanten die zich wat moed indrinken", zegt een cafébaas met zicht op een invalsweg naar Villa Tinto. "Ik heb er hier al meegemaakt die ontgoocheld terug kwamen van een bezoek omdat ze niet goed wisten wat een travestiet was, of die gewoon ontgoocheld waren over een meisje." (
zucht) Het kan best dat er boven de zevende nog enkele hemels zijn, maar eronder ook, zo blijkt. "Hoe zou het ook komen dat sommigen mistevreden zijn?", zegt de barman. "Als ik sommige venten hier zie passeren: onverzorgd, vuile nagels, stinkend naar het zweet. Logisch toch dat het meisje er dan weleens minder zin in heeft?"
Het laatste woord is aan een sekswerker. Geconfronteerd met het bestaan van online fora waar bezoekers hun ervaringen delen, antwoordt ze gevat. "Ik heb er onlangs een collega over bezig gehoord. Dat er ook zo'n soort website zou moeten bestaan om de klanten te recenseren."
LEES OOK.
Karin (54) is huisbaas van Antwerps megabordeel Villa Tinto: "Alle kamers zijn hier rood geverfd op vraag van de sekswerkers"
Van de ontdekker tot de vaste klant: dit zijn de vijf types van bordeelbezoekers
Naar het profiel van prostituanten of bordeelbezoekers is internationaal al een hoop onderzoek gevoerd. Ook door ernstige academici in ons land.
Ook een team van onderzoekers van de Universiteit Gent onder leiding van professor Gert Vermeulen heeft onderzoek gedaan naar wie de sekswerkers frequenteert. Zijn team stelde in 2018 samen met de Britse experte Teela Sanders dat je de bezoekers grofweg in vijf types kan opdelen, naargelang hun parcours de route.
Vooreerst zijn er de 'ontdekkers' die op elke mogelijke leeftijd eens langs kunnen gaan bij een sekswerker, uit nieuwsgierigheid of fantasie. Vervolgens zijn er de 'jojo'ers' die meestal dertigplus zijn, stoppen met bezoekjes als ze een relatie hebben maar de draad weer oppikken als die relatie onbevredigend is, en verder het meer dwangmatige of compulsieve type dat blijft zoeken naar bevrediging, al dan niet therapeutisch van aard. Als vierde type is er de zogenaamde boekensteunklant, die aanvankelijk slechts seksuele diensten koopt bij een sekswerker, maar op latere leeftijd terugkeert om seksuele én emotionele verlangens te bevredigen. Ten slotte zijn er nog de flou gedefinieerde groep klanten die op sporadische momenten in hun leven blijven langsgaan.
Nog volgens onderzoek situeert de gemiddelde leeftijd van sekswerkklanten zich tussen de 30 en 40 jaar. Het is een beeld dat in Antwerpen vooral 's avonds bevestigd wordt. In het Belgische 'sexpert'-onderzoek uit 2013 werd ten slotte ook gepeild naar de frequentie van bordeelbezoek. Van de 129 respondenten die aangaven aan prostitutiebezoek te doen, gaf een vierde aan dat in het halfjaar daarvoor te hebben gedaan. Dat wijst op herhaaldelijk bezoek, en ondersteunt de veronderstelling dat maar weinigen zich beperken tot éénmalig bezoek.
Zo open en bloot je de sekswerkers in het Schipperskwartier ziet, zo’n mysterie vormen hun klanten vaak. Een inkijk in hun gesloten wereld. “Als ik langsga, krijg ik soms cadeautjes die ze van andere klanten kreeg.”
www.gva.be