ReturnOftheLegend
Wandelaar
- 42
- 29/11/24
- 81
Return of the Legend, deel 1.
Ja inderdaad, dit gaat over mij. Lekkere narcistische zelfverheerlijking. Nog even reflecteren aan de prachtige tijden die ik gekend heb in Sixsens. Want, helaas zit het einde er voor mij aan te komen. De geest wil nog wel maar het lichaam laat het steeds vaker afweten. Iets waar ik al héél lang weet van heb en mede heeft geholpen mijn bezoeken aan saunaclubs in het juiste perspectief te plaatsen. Maar daarover later meer.
Begonnen als ramenman. Vanuit de provincie naar Amsterdam, de achterdam in Alkmaar en op aanraden van medewandelaars ook Oberhausen en Bochum aangedaan. Zelfs de vulkstrasse in Duisburg heeft nog enige tijd mijn aandacht genoten maar uiteindelijk waren Oberhausen en Bochum toch makkelijker te bereiken voor mij.
Natuurlijk ontmoet je overal nieuwe mensen en sommigen leer je beter kennen. Op een dag, het zal in 2011 geweest zijn duwde een duitse wandelmaat me vrijkaartjes voor Golden Time in de hand. "Ga dit eens proberen joh". Ik had al wel eens van saunaclubs gehoord maar er eigenlijk niet echt een beeld bij. De toenmalige favorieten op de eierberg (Bochum) verklaarden me voor gek dat ik ging. "Dat is toch niks voor jouw". Pas toen ik GT voor de eerste keer verliet viel het kwartje. De dames van de Gussstahlstrasse wisten donders goed dat je in een SC véél meer waar voor je geld krijgt.
Dus, na diverse duitse saunaclubs ook eens in Sixsens terecht gekomen. Dit was op mijn verjaardag in 2015. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Voor de tijd van het jaar, begin maart, was het schitterend weer. Mooi genoeg om langs het zwembad even in de zon te liggen en een boekje te lezen zonder na 10 minuten te vernikkelen van de kou. Maar het mooie weer is niet het enige waarom me ik deze dag zo goed herinner. De eerste keer had ik namelijk net als veel andere first timers ruzie met de kastjes. "Klik", kastje dicht, "Blieb" van het gescande polsbandje en het zal goed zijn toch???. Neen. Trap af naar beneden waar ik na geroepen door een dame die zojuist door een klant was afgerekend. Ze zag dat het kastje wat ik dicht gemaakt had weer open was gegaan. "Nou ja, wat aller aardigst dat ze dat even meld" en ze zag er ook nog eens behoorlijk appetijtelijk uit. Nog voordat ik de rest van de line up had gezien was de eerste kamer in SS een feit.
Nog een feit: Die eerste kamer in Sixsens was kamer nummer 12. Maar die zag er toen wat anders uit dan nu. Veel van de huidige wekelijkse bezoekers zullen het niet eens weten weten maar kamer nummer 12 herbergt een geheim. Als je géén zuid limburger bent, neem dan eens de tijd om eens een paar uur door en om Vaals, Lemiers, Holset, Vijlen en Mamelis te wandelen. En kijk eens goed naar de oudere gebouwen / boerderijen. Veel daarvan hebben ergens in de gevel een Mariabeeld verwerkt, religieus als deze omgeving altijd geweest. Sixsens is daarin geen uitzondering. Al zitten de religieuze uitingen hier aan de binnenkant van het gebouw. En wel op kamer 12. Tegenwoordig is dit aan het zicht ontrokken door een zijl wat voor de oude muur is opgetrokken. Daar lag ik dan. Als goed katholiek had ik er geen enkele moeite mee, je kunt tenslotte alles afkopen tijdens de wekelijkse biecht, maar het eerste blaasconcert (blowjob) was onder toezicht van de heilige maagd Marie die in een nis staat in de achterste wand van kamer 12. Wellicht een leuk verhaal om indruk mee te maken mocht je met een nieuwere dame op kamer 12 terecht komen.
Ik kreeg de "sixsens smaak" pas echt goed te pakken in 2018. Voorheen was het te ver weg maar na een verhuizing terug naar mijn geboorte grond ging de reistijd van 2,5 terug naar 1,25 uur. Een beetje wat ik gewend was van GT, LR en PHG. Ik ben nooit zo van de recensies en paspoortjes geweest en moet eerlijk zeggen dat ik me maar weinig namen uit Sixsens herinner van voor de corona pandemie.Ik ga het ook niet eens proberen op één na: Rebecca. Onder een oud account, op een ander forum, was een berichtje in het topic van Rebecca een garantie voor een vollopende inbox. Omdat ze zéér onregelmatig werkte aks dvp, één van de weinige dames waarvan ik echt geloofde dat ze dit werkt naast haar studie deed, zaten er een paar handen vol aan ijsberen de hele dag te F5'en om te zien of er nog nieuws was omtrent deze uiterst aantrekkelijke, sexy en bijzonder pientere dame.
Wat meer recent dan maar. De post Covid heropening was simpelweg een gekkenhuis. Wekenlang zag je op vrij, zat en zondagen al om 10:30 bezoekers wachten voor een deur die pas om 11:00 open zou gaan. Ja, dat sixsens om 10:00 de deur opent is nog niet zo lang. Natuurlijk heb ik me ook wel eens zo idioot gedragen om al ruim voor opening aanwezig te zijn. Zittend op het bankje met Delicioso en andere veelplegers de vroege vogels onder de dames binnen zien druppelen. Van de handvol keren dat ik daar zo zat te wachten had ik voordat de club überhaupt open was de dag al volgepland met dames die hun kamertje kwamen claimen nog voordat ze aan het werk waren. Gekke tijden.
Die verplichte covid pauze heeft wel mijn club routine behoorlijk overhoop gegooid. Waar ik voorheen altijd wel 3 kamertjes maakte is dat post covid terug gegaan naar hooguit 2. Maar wel langere kamers. Kwaliteit voor kwantiteit zullen we maar zeggen maar ik wil tegeljkertijd ook geen enkele afbreuk doen aan de tijd voor corona. Helaas moet ik nu wat cryptisch gaan doen omdat ik een man ben van mijn woord. Ik heb een aantal dames belooft met geen woord te reppen over onze gezamelijke activiteiten. Een aantal schrijvers die wekelijks berichten schrijven zal zich hier wel in herkennen aangezien er momenteel 2 a 3 dames in sixsens rondlopen die liever niet hebben dat je iets over hen schrijft.
Maar zo was er dus een dag dat ik op het bankje bij de trap richting de sleutel balie zat. Bonnetje in de hand en een uiterst aantrekkelijke dame van 19 jaar op schoot. Ja, het is nog steeds de post covid gekte met wachttijden voor een kamer op een doordeweekse dag. Komt er op eens een man naar me toe de me ernstig vraagt of ik met haar naar de kamer ga. Want: " je weet toch wat anderen over haar zeggen". Duh, ik vond het hoogst opmerkelijk zoiets te moeten vernemen van iemand die in staat is uitstekend zijn eigen boontjes te doppen als zelfstandig ondernemer en daar voldoende inkomsten uit te halen om meerdere keren per week naar een saunaclub te kunnen gaan. Ik blijf het ongemakkelijk vinden om als jonge 40'tigger aan een 55 plusser uit te moeten leggen dat met name in een bordeel niet altijd alles is wat je denkt dat het is.
Maar goed. Dat kleine uurtje met die jonge dame op schoot heeft wel mijn reputatie als hondstrouwe klant definitief gevestigd. Soms met voordelen, soms met nadelen. Voor die tijd kwam het nog wel eens voor dat dames uit het niets verwijten naar mijn hoofd slingerde dat ik nooit met hen ging. Een nadeel was dan weer dat ik niet meer hoefde te rekenen op enige aandacht van de dames als het favorietje er was. Wat overigens weer ruim gecompenseerd werd op de dagen, weken of maanden dat ze er niet was. Dan stonden de andere dames in de rij om ........ (door hoort mijn interne nickname te staan die ik om redenen van anonimiteit voor me houd) te strikken voor een kamer. Want ze wisten ondertussen allemaal dat het meestal niet bij één uurtje bleef als ik het naar mijn zin heb.
Nou, het favorietje heeft natuurlijk collega's. Sommige zijn uiteindelijk zelfs goede tot hele goede vriendinnen geworden. Opmerkelijk in een milieu waarin jonge vrouwen elkaar soms de tent uitvechten omdat de één de ander net even verkeert aan keek. Maar dat ter zijde. Die goede collega's / vriendinnen werden natuurlijk wel eens uitgenodigd voor een triootje. Maar nog het meest heb ik genoten van die meiden door de vele uren ongedwongen op het terras, zonder verplichtingen of verwachtingen van een aanstaande kamergang.
Een volgende keer ga ik verder waar ik gebleven was. De oogjes worden mooi zwaar van het staren naar een scherm
Ja inderdaad, dit gaat over mij. Lekkere narcistische zelfverheerlijking. Nog even reflecteren aan de prachtige tijden die ik gekend heb in Sixsens. Want, helaas zit het einde er voor mij aan te komen. De geest wil nog wel maar het lichaam laat het steeds vaker afweten. Iets waar ik al héél lang weet van heb en mede heeft geholpen mijn bezoeken aan saunaclubs in het juiste perspectief te plaatsen. Maar daarover later meer.
Begonnen als ramenman. Vanuit de provincie naar Amsterdam, de achterdam in Alkmaar en op aanraden van medewandelaars ook Oberhausen en Bochum aangedaan. Zelfs de vulkstrasse in Duisburg heeft nog enige tijd mijn aandacht genoten maar uiteindelijk waren Oberhausen en Bochum toch makkelijker te bereiken voor mij.
Natuurlijk ontmoet je overal nieuwe mensen en sommigen leer je beter kennen. Op een dag, het zal in 2011 geweest zijn duwde een duitse wandelmaat me vrijkaartjes voor Golden Time in de hand. "Ga dit eens proberen joh". Ik had al wel eens van saunaclubs gehoord maar er eigenlijk niet echt een beeld bij. De toenmalige favorieten op de eierberg (Bochum) verklaarden me voor gek dat ik ging. "Dat is toch niks voor jouw". Pas toen ik GT voor de eerste keer verliet viel het kwartje. De dames van de Gussstahlstrasse wisten donders goed dat je in een SC véél meer waar voor je geld krijgt.
Dus, na diverse duitse saunaclubs ook eens in Sixsens terecht gekomen. Dit was op mijn verjaardag in 2015. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Voor de tijd van het jaar, begin maart, was het schitterend weer. Mooi genoeg om langs het zwembad even in de zon te liggen en een boekje te lezen zonder na 10 minuten te vernikkelen van de kou. Maar het mooie weer is niet het enige waarom me ik deze dag zo goed herinner. De eerste keer had ik namelijk net als veel andere first timers ruzie met de kastjes. "Klik", kastje dicht, "Blieb" van het gescande polsbandje en het zal goed zijn toch???. Neen. Trap af naar beneden waar ik na geroepen door een dame die zojuist door een klant was afgerekend. Ze zag dat het kastje wat ik dicht gemaakt had weer open was gegaan. "Nou ja, wat aller aardigst dat ze dat even meld" en ze zag er ook nog eens behoorlijk appetijtelijk uit. Nog voordat ik de rest van de line up had gezien was de eerste kamer in SS een feit.
Nog een feit: Die eerste kamer in Sixsens was kamer nummer 12. Maar die zag er toen wat anders uit dan nu. Veel van de huidige wekelijkse bezoekers zullen het niet eens weten weten maar kamer nummer 12 herbergt een geheim. Als je géén zuid limburger bent, neem dan eens de tijd om eens een paar uur door en om Vaals, Lemiers, Holset, Vijlen en Mamelis te wandelen. En kijk eens goed naar de oudere gebouwen / boerderijen. Veel daarvan hebben ergens in de gevel een Mariabeeld verwerkt, religieus als deze omgeving altijd geweest. Sixsens is daarin geen uitzondering. Al zitten de religieuze uitingen hier aan de binnenkant van het gebouw. En wel op kamer 12. Tegenwoordig is dit aan het zicht ontrokken door een zijl wat voor de oude muur is opgetrokken. Daar lag ik dan. Als goed katholiek had ik er geen enkele moeite mee, je kunt tenslotte alles afkopen tijdens de wekelijkse biecht, maar het eerste blaasconcert (blowjob) was onder toezicht van de heilige maagd Marie die in een nis staat in de achterste wand van kamer 12. Wellicht een leuk verhaal om indruk mee te maken mocht je met een nieuwere dame op kamer 12 terecht komen.
Ik kreeg de "sixsens smaak" pas echt goed te pakken in 2018. Voorheen was het te ver weg maar na een verhuizing terug naar mijn geboorte grond ging de reistijd van 2,5 terug naar 1,25 uur. Een beetje wat ik gewend was van GT, LR en PHG. Ik ben nooit zo van de recensies en paspoortjes geweest en moet eerlijk zeggen dat ik me maar weinig namen uit Sixsens herinner van voor de corona pandemie.Ik ga het ook niet eens proberen op één na: Rebecca. Onder een oud account, op een ander forum, was een berichtje in het topic van Rebecca een garantie voor een vollopende inbox. Omdat ze zéér onregelmatig werkte aks dvp, één van de weinige dames waarvan ik echt geloofde dat ze dit werkt naast haar studie deed, zaten er een paar handen vol aan ijsberen de hele dag te F5'en om te zien of er nog nieuws was omtrent deze uiterst aantrekkelijke, sexy en bijzonder pientere dame.
Wat meer recent dan maar. De post Covid heropening was simpelweg een gekkenhuis. Wekenlang zag je op vrij, zat en zondagen al om 10:30 bezoekers wachten voor een deur die pas om 11:00 open zou gaan. Ja, dat sixsens om 10:00 de deur opent is nog niet zo lang. Natuurlijk heb ik me ook wel eens zo idioot gedragen om al ruim voor opening aanwezig te zijn. Zittend op het bankje met Delicioso en andere veelplegers de vroege vogels onder de dames binnen zien druppelen. Van de handvol keren dat ik daar zo zat te wachten had ik voordat de club überhaupt open was de dag al volgepland met dames die hun kamertje kwamen claimen nog voordat ze aan het werk waren. Gekke tijden.
Die verplichte covid pauze heeft wel mijn club routine behoorlijk overhoop gegooid. Waar ik voorheen altijd wel 3 kamertjes maakte is dat post covid terug gegaan naar hooguit 2. Maar wel langere kamers. Kwaliteit voor kwantiteit zullen we maar zeggen maar ik wil tegeljkertijd ook geen enkele afbreuk doen aan de tijd voor corona. Helaas moet ik nu wat cryptisch gaan doen omdat ik een man ben van mijn woord. Ik heb een aantal dames belooft met geen woord te reppen over onze gezamelijke activiteiten. Een aantal schrijvers die wekelijks berichten schrijven zal zich hier wel in herkennen aangezien er momenteel 2 a 3 dames in sixsens rondlopen die liever niet hebben dat je iets over hen schrijft.
Maar zo was er dus een dag dat ik op het bankje bij de trap richting de sleutel balie zat. Bonnetje in de hand en een uiterst aantrekkelijke dame van 19 jaar op schoot. Ja, het is nog steeds de post covid gekte met wachttijden voor een kamer op een doordeweekse dag. Komt er op eens een man naar me toe de me ernstig vraagt of ik met haar naar de kamer ga. Want: " je weet toch wat anderen over haar zeggen". Duh, ik vond het hoogst opmerkelijk zoiets te moeten vernemen van iemand die in staat is uitstekend zijn eigen boontjes te doppen als zelfstandig ondernemer en daar voldoende inkomsten uit te halen om meerdere keren per week naar een saunaclub te kunnen gaan. Ik blijf het ongemakkelijk vinden om als jonge 40'tigger aan een 55 plusser uit te moeten leggen dat met name in een bordeel niet altijd alles is wat je denkt dat het is.
Maar goed. Dat kleine uurtje met die jonge dame op schoot heeft wel mijn reputatie als hondstrouwe klant definitief gevestigd. Soms met voordelen, soms met nadelen. Voor die tijd kwam het nog wel eens voor dat dames uit het niets verwijten naar mijn hoofd slingerde dat ik nooit met hen ging. Een nadeel was dan weer dat ik niet meer hoefde te rekenen op enige aandacht van de dames als het favorietje er was. Wat overigens weer ruim gecompenseerd werd op de dagen, weken of maanden dat ze er niet was. Dan stonden de andere dames in de rij om ........ (door hoort mijn interne nickname te staan die ik om redenen van anonimiteit voor me houd) te strikken voor een kamer. Want ze wisten ondertussen allemaal dat het meestal niet bij één uurtje bleef als ik het naar mijn zin heb.
Nou, het favorietje heeft natuurlijk collega's. Sommige zijn uiteindelijk zelfs goede tot hele goede vriendinnen geworden. Opmerkelijk in een milieu waarin jonge vrouwen elkaar soms de tent uitvechten omdat de één de ander net even verkeert aan keek. Maar dat ter zijde. Die goede collega's / vriendinnen werden natuurlijk wel eens uitgenodigd voor een triootje. Maar nog het meest heb ik genoten van die meiden door de vele uren ongedwongen op het terras, zonder verplichtingen of verwachtingen van een aanstaande kamergang.
Een volgende keer ga ik verder waar ik gebleven was. De oogjes worden mooi zwaar van het staren naar een scherm
Laatst bewerkt: