Ik denk dat jij put uit eigen ervaringen en teksten, of hoe je denkt dat het bij anderen gaat.Er zijn hier 2 uitersten.
Denk dat het alletwee niet helemaal klopt.
Hoe uniek zijn die kadootjes die de wandelaars geven aan de dames dan? Vaak blijft het bij een doos bonbons, daar hoef je de dame niet echt voor te kennen.
Er was zelfs een dame die mij na ieder bezoekje iets van chocola meegaf voor in de metro naar huis en daarbij zei: 'A couple of guys keep giving me chocolate and then they complain if i gain weight. Here, you have it!'
Terwijl ze 3 uur eerder waarschijnlijk: 'Oh, so nice!' kirde.
Ok, mannen die het puur zakelijk willen houden allemaal gaan voorbij aan de menselijke factor van dit alles, maar ik denk toch wel echt dat veel mannen niet gewoon uit aardigheid een kadootje geven, maar om een speciale band met de dame op te bouwen.
Dat wordt vervolgens hier dan weer ontkent, maar al met al is het toch echt een complex geval hoor de dvp-client verhouding.
Het begint al bij het moment waarop een man naar binnen loopt, omhelst wordt met een 'i missed you so much baby' erbij, terwijl ze net een uur daarvoor de penis van een ander in haar waffel had (pardon my words).
Alleen al die realisatie is in sommige gevallen genoeg om bv never nooit te willen tongzoenen met een dvp.....maar als ze puur om financiële redenen aangeeft hem gemist te hebben is er dan geen sprake van een hoogst misleidende variant van vertrouwelijkheid suggereren?
Iets waarin iemand toch zou kunnen gaan geloven? Als dat de basis van de GFE is, is dat toch juist de meest verraderlijke variant van het hele dvp gebeuren.
Raam dames die 20 minuten sex en een babbeltje aanbieden voor 50€ zijn in ieder geval grotendeels what you see is what you get, ik snap goed dat mannen extra willen betalen voor een lievere, huiselijkere variant, zeker als ze single, oud, lief, lelijk of eenzaam zijn (puur voor het voorbeeld deze kenmerken), maar hoe misleidend en geestelijk verneukeratief is het om iets te kopen waarvan je in veel gevallen 100% weet dat het NIET waar is?
Wat er in het hoofd van de man omgaat is volgens mij grofweg wel duidelijk, maar wat gaat er op dat moment allemaal tegelijkertijd in het hoofd van de dame om?
Echte genegenheid? Toch een zweem van walging? Winstberekening?
Is dit het aloude uitpezen maar dan in een 2022 jasje? Is elke vorm van sugardaddy gedrag niet per definitie ietwat psychotisch te noemen?
Vanuit de klant vanwege het geloof in iets speciaals, maar zeker ook vanuit de dvp die met gevoelens van talloze mannen jongleert?
Ik veroordeel niemand, maar het zijn boeiende vraagstukken.
Maar dat is nou net het probleem, want dat doet iedereen. Ik heb nog nooit 'I missed you so much, baby' gehoord.
Kan ook komen omdat mijn dates hoofdzakelijk Nederlands zijn.
Ik heb wel app contact en dan zeg ik wel eens dat het lang duurt, dat ik haar mis en zij mij ook.
Maar dat is met een date in september en 1 in januari misschien niet zo heel gek.
En ook niet zo berekenend want tussen september en januari gaat er 0 euro naar haar.
Dus om dan in november te zeggen dat je iemand mist, is aantoonbaar geen manier om geld binnen te harken.
Ik ben niet heimelijk verliefd en missen betekent niet dat je ter plekke moet trouwen of een relatie wil. Je kunt iemand toch gewoon missen?
Nogmaals: mijn kado van de banketbakker van 2,50 heeft niets om handen. Er is geen hoger doel, niets meer dan een geste.
Maar ik ben getrouwd en zeker niet van plan te gaan scheiden. Zij heeft ook een relatie.
Dat scheelt in ieder geval het wekken van valse hoop. Want er gaat niemand met een bos rozen voor de deur staan om iets voor elkaar te boksen.
Klinkt simpel, maar als dit de waarheid is, en dat is ie voor mij, is het ook een stuk minder gecompliceerd dan jij suggereert.
Ik vertegenwoordig geen uiterste, maar een lekker grijs gemiddeld Hollands poldermodelletje. Dat bestaat ook nog.
En het zou zomaar kunnen dat de meesten tot die categorie behoren.