[Serieus] Het "day after" gevoel

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
Ik heb serieus het gevoel dat ik het verliefdheidsgen mis. Ik heb werkelijk geen idee wat het is en wat ik me erbij moet voorstellen.
Misschien te weinig contact met vrouwen gehad waardoor er geen verliefdheid ontstaat? Normaal gesproken onstaat verliefdheid door interactie met elkaar, doordat je bijv door werk vaak met elkaar te maken hebt etc
 
Misschien te weinig contact met vrouwen gehad waardoor er geen verliefdheid ontstaat?
Eerder omgekeerd. Ik ben opgegroeid in een omgeving met alleen maar vrouwen.

Thuis een vader die altijd aan het werk was, alle kinderen in de buurt van mijn leeftijd meisjes.

Later op school me nooit op mijn gemak gevoeld bij het typische stoere jongens gedrag.

Daar trok ik me terug, of had ik meer contact met meiden op een vriendschappelijke manier.

Op het werk ook veel contact met vrouwelijke collega's, ook weer vriendschappelijk.

Ik voel me simpelweg enorm op mijn gemak tussen vrouwen en beland altijd in de friend zone.

Het is ook risicomijdend gedrag, maar ik voel ook werkelijk geen liefde in de romantische zin.

Of misschien wel, maar herken ik het niet bij mezelf. Ben heel graag bij sommigen, maar uh...
 
Later op school me nooit op mijn gemak gevoeld bij het typische stoere jongens gedrag.

Daar trok ik me terug, of had ik meer contact met meiden op een vriendschappelijke manier.

Op het werk ook veel contact met vrouwelijke collega's, ook weer vriendschappelijk.

Ik voel me simpelweg enorm op mijn gemak tussen vrouwen en beland altijd in de friend zone.
Wat je hier schrijft is dan weer herkenbaar voor mij.

Misschien dat het volgende voor jou dan ook herkenbaar is, maar ik heb doordat ik in mijn jeugd gepest werd en verlegen was een soort bindingsangst ontwikkeld, in die zin dat als iemand te dicht bij me kwam (vooral mentaal gezien) ik dichtsloeg. Dus als een bepaalde meid mij dan toch zag staan en ik haar ook dan durfde ik haar niet echt dichtbij te laten komen, laat staan zelf meer toenadering te zoeken. Hierdoor gingen de momenten waarop er meer dan een vriendschappelijke klik zou kunnen ontstaan weer snel aan mij voorbij. Ik zorgde er zo dus mede zelf voor dat anderen die in mijn friendzone zaten daar vervolgens ook bleven.

Ik weet niet of ik het zo helder uitleg, maar het op afstand houden van mensen is iets wat bij mij hoort en ik tot op zekere hoogte heb leren accepteren. Het is ook niet iets slechts. Ik zie het als een soort van beschermingsmiddel dat twee kanten op werkt. Enerzijds omdat ik bijv. weet dat de verkeerde mensen zonder mijn beschermingmechanisme anders misbruik van mijn goedheid zouden kunnen gaan maken en anderzijds omdat ik bijv. bang ben voor onbeantwoorde gevoelens bij vrouwen waar ik wel echt wat voor voel, al is dat laatste met de jaren wel veel minder geworden.

Gelukkig zit ik as we speak voor het eerst in mijn leven in een relatie waarin ik me zo goed als volledig veilig en vrij voel, om zodoende gevoelens van liefde te kunnen ontvangen en mogen beantwoorden. Iets vergelijkbaars gun ik jou ook en ik hoop dat je de hoop hierop niet opgeeft!
 
@Karmageddon
Ik ben ook jarenlang gepest, van peuterspeelzaal tot en met de HAVO. Mijn reactie op mensen die dichtbij komen is niet dichtslaan, maar me zo te gedragen dat die mensen weer afstand van me nemen.

Hou enorm van die mensen, maar ik kan de tsunamie aan emoties die in mij loskomen niet aan. Ik blijf echt wel netjes naar de ander, maar probeer ze te overtuigen dat ik hun aandacht niet waard ben.

Het is gedrag waar ik zelf van walg en achteraf zo enorm spijt van heb. Zou zo enorm graag bepaalde personen weer in mijn leven hebben, maar dat gaat niet meer gebeuren. Ergens snap ik dat ook wel.

Waanzinnig mooi om te lezen dat jij wel iemand hebt kunnen vinden die begrijpt wat je nodig hebt, je zwaktes kent en accepteert, waarbij je de rust gevonden hebt om jezelf te kunnen zijn in een veilige omgeving.

Dank je voor je verhaal en je wensen voor mij. Ik zou dolgraag willen dat ik daar nog werkelijk in geloof, maar heel eerlijk? Nee, eigenlijk niet meer, en dat vind ik zelf ook heel erg.
 
Voor mij is dit zo herkenbaar, ben in mijn jeugd ook gepest en ben door 1 van mijn oudere zwagers voor dom versleten, met van ach wat weet jij er nu van.

Dit heeft mijn zelfvertrouwen enorm aangetast. Alles wat ik onderneem of moet besluiten zowel privé als zakelijk kost mij veel tijd, ik moet eerst de voor en nadelen wegen.
om zomaar een meisje aan te spreken is gewoon lastig, de angst om afgewezen te wordt worden.

Het feit om schorpioen te zijn werkt in deze ook niet mee, ben een solitair, en vertrouw weinig mensen. Alleen diegenen die mijn hart veroveren. Ik voel mij in een kleine groep op mijn gemak.

In de basis heb ik er vrede mee om alleen te zijn, kan mij prima redden. Echter soms mis het om dingen samen te ondernemen. En om samen te zijn, gewoon samen zijn.
 
Ik ben ook gepest vroeger. Niet zo extreem als sommigen van jullie gelukkig, eigenlijk maar gedurende 1 schooljaar op de middelbare school. Maar dat zijn wel net de jaren waarin je gevormd wordt, dus het doet wel iets met je.

Zouden hoerenlopers gemiddeld vaker dan gemiddeld op school gepest zijn vraag ik me nu af? :confused:
 
Zouden hoerenlopers gemiddeld vaker dan gemiddeld op school gepest zijn vraag ik me nu af? :confused:

Oh ik weet wel zeker dat de gemiddelde wandelaar een aantal DSM V diagnoses heeft! Of anders gezegd. Ik denk dat de gemiddelde wandelaar niet overeenkomt met de gemiddelde "man"

Alhoewel er qua wandelaars natuurlijk een aantal groepen bestaan...
denk aan de sexverslaafde (die puur neuken zonder "emotie")
de white knights (die vooral op de emotie zitten)
etc etc
 
The key differences between males who visit prostitutes and those who do not can be understood through various lenses, including socio-demographic factors, sexual behavior and attitudes, psychological aspects, and cultural influences. However, it's important to note that these differences can be complex and varied, and not all individuals who visit prostitutes will fit neatly into these categories. Here are some general distinctions based on available research:

1. **Socio-Demographic Factors**:
- Men who visit prostitutes are more likely to be from certain socio-economic backgrounds. For instance, in the UK, middle-class men, particularly those living in urban areas like London and those who are regular overseas travelers, are more likely to visit prostitutes【20†source】.
- The age range of men who visit prostitutes can be broad, covering various age groups from young adults to older individuals【21†source】.

2. **Sexual Behavior and Attitudes**:
- Men who pay for sex often have a higher number of sexual partners compared to those who do not【20†source】.
- Their motivations can vary from seeking variety and excitement in their sexual lives to filling gaps in personal relationships. Some men might visit prostitutes due to unmet sexual desires within their marriages or relationships【22†source】.
- Attitudes towards women and sex can also differ. Some men who visit prostitutes may view the interaction as a transactional and emotionless experience, while others might seek a sense of control or fulfillment of specific fantasies【22†source】.

3. **Psychological Aspects**:
- There are instances where visiting prostitutes is associated with certain psychological patterns, such as seeking anonymity in sexual encounters, avoiding emotional complications, or even dealing with feelings of guilt or addiction【21†source】【22†source】.
- Men who visit prostitutes might also rationalize their behavior in various ways, such as seeing it as not really cheating if it's just for sex, or as a necessary outlet if their sexual needs are not being met at home【22†source】.

4. **Cultural Influences**:
- Cultural and societal norms can play a role in shaping the behavior of men who visit prostitutes. In some cultures, visiting prostitutes might be seen as more acceptable or even a rite of passage, while in others it could be more stigmatized.

5. **Religious and Ethical Beliefs**:
- Surprisingly, some studies have found that men who declare themselves as religious might be more inclined to participate in the sex market, a finding that goes against common expectations【20†source】.

It is crucial to approach this topic with an understanding that these are general trends and do not represent every individual's experiences or motivations. Moreover, the reasons and circumstances leading to such behavior can be deeply personal and varied.
 
@GeileGerard
Je bedoelt het ongetwijfeld goed hoor, maar hou er eens mee op. Hier staat ook weer niks dsm-erigs in, maar algemene zaken die opvallend zijn in de groep, maar verre van kenmerkend zijn voor alleen die groep.

"There are instances" bijvoorbeeld zegt niks over het feit of het frequenter aanwezig is, alleen dat het voor komt in de groep. Ja duh, dat soort observaties kun je in veel groepen maken. Echt, hou er mee op.
 
Heb gelukkig nergens last van.
Naar een dvp is om mij te ontladen, even uit de sleur gaan van mij sexloze huwelijk. Ik heb verder geen verplichting aan haar, dat is beter dan stiekem een vriendin hebben. Die steeds aandacht zal vragen. Als ik uit ga en dan een scharrel wil, dan ben ik soms nog meer geld kwijt. En dan is de seks niet eens zo goed.
Soms kan wel een dvp tegenvallen en dan baal ik wel, daarom zijn websites als deze erg belangrijk.
 
Naar een dvp is om mij te ontladen, even uit de sleur gaan van mij sexloze huwelijk.
Oprechte vraag, bedoel dit niet gemeen of zo, maar wat houdt je dan nog bij elkaar? Is dat dan toch liefde of zo? Ik zou namelijk zonder seks en intimiteit dat enorm lastig vinden. Geen oordeel verder hoor.
Soms kan wel een dvp tegenvallen en dan baal ik wel, daarom zijn websites als deze erg belangrijk.
Een tegenvallende dvp is alleen maar jammer van de centen (en een beetje de tijd). Wat dat betreft is dat een heerlijk duidelijke situatie, ook als het wel goed is.
 
Oprechte vraag, bedoel dit niet gemeen of zo, maar wat houdt je dan nog bij elkaar? Is dat dan toch liefde of zo? Ik zou namelijk zonder seks en intimiteit dat enorm lastig vinden. Geen oordeel verder hoor.

Een tegenvallende dvp is alleen maar jammer van de centen (en een beetje de tijd). Wat dat betreft is dat een heerlijk duidelijke situatie, ook als het wel goed is.
We zijn al lang samen, dan heb je een band/ vriendschap samen. "Het gras is niet altijd groener bij de anderen"
We laten elkaar voor de rest vrij, ik kan doen wat ik wil. Ga dus ook uit zonder haar of vakantie met alleen vrienden. Of ik ga wel eens uit met een vriendin ( helaas geen sex)
Enige probleem is dat ik een hoge sexdrive heb en vrouw dus totaal niet. Was vroeger niet zo bij haar, maar na de huwelijk liep het bergafwaarts.
Af en toe naar een dvp is mijn oplossing. Ben nog niet naar een sexfeest geweest, misschien mijn volgende stap...
 
We zijn al lang samen, dan heb je een band/ vriendschap samen. "Het gras is niet altijd groener bij de anderen"
We laten elkaar voor de rest vrij, ik kan doen wat ik wil. Ga dus ook uit zonder haar of vakantie met alleen vrienden. Of ik ga wel eens uit met een vriendin ( helaas geen sex)
Enige probleem is dat ik een hoge sexdrive heb en vrouw dus totaal niet. Was vroeger niet zo bij haar, maar na de huwelijk liep het bergafwaarts.
Af en toe naar een dvp is mijn oplossing. Ben nog niet naar een sexfeest geweest, misschien mijn volgende stap...
Story of my life
 
Oprechte vraag, bedoel dit niet gemeen of zo, maar wat houdt je dan nog bij elkaar? Is dat dan toch liefde of zo? Ik zou namelijk zonder seks en intimiteit dat enorm lastig vinden. Geen oordeel verder hoor.
Een relatie is veel meer dan alleen seks en verliefdheid. Toch wel iets dat er hier bij velen moeilijk in gaat. Als je alleen voor de seks en verliefdheid bij elkaar blijft, dan houdt geen enkele relatie stand.
 
Een relatie is veel meer dan alleen seks en verliefdheid. Toch wel iets dat er hier bij velen moeilijk in gaat. Als je alleen voor de seks en verliefdheid bij elkaar blijft, dan houdt geen enkele relatie stand.
Eens, maar helemaal zonder, en dan versta ik onder seks niet alleen penetratie, maar alles er omheen, dat lijkt me toch ook lastig worden.
 
Dat gevoel heb ik ook soms.
Het ligt er allemaal een beetje aan wat er op dat moment in mijn leven speelt en of ik al een tijdje niks interessants of zo heb meegemaakt.

Als ik een tijdje totaal niks boeiends heb meegemaakt dan voel ik mij ook vaak leeg en triest van binnen de dag erna.
Maar dat heb ik niet alleen de dag nadat ik bij een DVP ben geweest, ook wel als ik gewoon een goede dag met vrienden ofzo heb gehad
 
Ja ja, dat advies van je ken ik nou wel. Heb er al lange tijd bij gelopen. Die waren serieus wel goed, maar het zijn ook geen wonderdokters blijkt. Mijn brein is er veel te eigenwijs voor. Gaat 'm niet meer worden.

Veel van wat je schrijft vind ik heel herkenbaar. Bijvoorbeeld dat opzoeken van de andere sekse voor vriendschappen wordt ergens in
uitgelegd.
Een "gewone" therapeut noemde mijn overanalyseren coping gedrag. Toen de diagnose autisme kwam kreeg ik de boodschap dat dit de manier was waarop mijn brein werkt en zelfs nodig heeft. Maakt best wel een verschil dat te weten...
Mijn diagnose is er niet gekomen op advies van een therapeut want geen enkele had 't opgepikt. Pas toen een vriendin mij op een aantal dingen wees ben ik een psychoanalytisch traject gaan doen. Kan ik alleen maar aanraden, zeker als je 't gevoel hebt dat praten onvoldoende werkt.
Niet dat zo'n diagnose plots alles oplost, maar het geeft wel handvaten om met dingen anders en beter om te gaan.
 
Heb dit topic blijkbaar toen gemist, maar ik herken me hier ook heel sterk in. Porno verslaving (en depressie gevoeligheid) is een flink stuk van het waarom in mijn geval, maar de reden voor het gevoel an sich is in ieder geval een dopamine dip. Ik merk dat ik echt een lange tijd (minstens een paar weken) vrij van porno en masturberen op die porno moet zijn wil ik zonder zware na-dip naar een DVP kunnen gaan, en ook kunnen presteren trouwens bij die DVP (maar dat is nog een ander verhaal dan dit)... Ik masturbeer daarmee ook echt niet vaak, maar sinds m'n hersenen erop zijn aangepast (de dopamine high dus) heeft het niet veel nodig... tis volledig ontregeld geraakt in m'n hoofd, en dit al meer dan 10 jaar. Ik weet niet of dat ook kan spelen bij de TS, maar ik merk dat 1 keer masturberen bij mij weken naweeën heeft incl depressie, en als ik het een paar keer op een paar dagen doe ben ik zeker een maand vertrokken om me weer echt goed te voelen...
 
Toen de diagnose autisme kwam kreeg ik de boodschap dat dit de manier was waarop mijn brein werkt en zelfs nodig heeft
Ik heb nooit officieel die diagnose gehad, maar geloof het meteen als dat ook bij mij de conclusie zou zijn.

Ik merk dat ik echt een lange tijd (minstens een paar weken) vrij van porno en masturberen op die porno moet zijn wil ik zonder zware na-dip naar een DVP kunnen gaan, en ook kunnen presteren trouwens bij die DVP (maar dat is nog een ander verhaal dan dit).
Ik werd en word niet depressief van masturberen, maar om nou te zeggen dat het me enorm veel plezier geeft, nee ook niet.

Mijn porno en masturberen heb ik ook heel ver teruggeschroefd. Het maakt mijn bezoek aan DVPs veel intenser en geiler.

En ja, ook ik presteer dan beter. Nog altijd geen seksmachine, maar het werkt allemaal net even wat fijner.

Echt rot dat jij er zoveel last van hebt, zelfs na het masturberen. Hopelijk krijg je je hoofd weer wat op orde door te minderen.
 
Ik heb nooit officieel die diagnose gehad, maar geloof het meteen als dat ook bij mij de conclusie zou zijn.


Ik werd en word niet depressief van masturberen, maar om nou te zeggen dat het me enorm veel plezier geeft, nee ook niet.

Mijn porno en masturberen heb ik ook heel ver teruggeschroefd. Het maakt mijn bezoek aan DVPs veel intenser en geiler.

En ja, ook ik presteer dan beter. Nog altijd geen seksmachine, maar het werkt allemaal net even wat fijner.

Echt rot dat jij er zoveel last van hebt, zelfs na het masturberen. Hopelijk krijg je je hoofd weer wat op orde door te minderen.
Wat ik heb is als ik een langere tijd geen sex heb gehad. 2 maanden ofz. Dan merk ik wel. Dat ik wel hetbwat lastig krijg. Met de zin er in.
 
Wat ik heb is als ik een langere tijd geen sex heb gehad. 2 maanden ofz. Dan merk ik wel. Dat ik wel hetbwat lastig krijg. Met de zin er in.
Ja, dat is idd het andere uiterste en herken ik ook wel. Soms valt de zin in seks helemaal weg.

Bij mij blijft dan wel de behoefte aan fysiek contact, een knuffel, een arm om mijn schouder, tegen iemand aan liggen zelfs, maar seks? Nee, dank u, dus naar een dvp ga ik dan niet.

Toch knaagt het dan ergens in mijn achterhoofd dat het niet klopt en moet ik me er echt toe zetten om het vuurtje weer op te stoken.

Dan ga ik toch maar, terwijl ik geen zin heb. Vaak komt het daarna wel weer los.

Soms heb ik ook dat het vanzelf weer los komt en me vanuit het niets ineens als een vloedgolf overspoeld.

Dan is ineens alles bloedgeil en moet ik met een noodgang naar een dvp. Alleen niet zo handig als je op je werk zit of zo.

Maar het is idd een dunne lijn tussen net lang genoeg geen seks om goed te gaan bij een dame, en te lang geen seks.
 
Ja, dat is idd het andere uiterste en herken ik ook wel. Soms valt de zin in seks helemaal weg.

Bij mij blijft dan wel de behoefte aan fysiek contact, een knuffel, een arm om mijn schouder, tegen iemand aan liggen zelfs, maar seks? Nee, dank u, dus naar een dvp ga ik dan niet.

Toch knaagt het dan ergens in mijn achterhoofd dat het niet klopt en moet ik me er echt toe zetten om het vuurtje weer op te stoken.

Dan ga ik toch maar, terwijl ik geen zin heb. Vaak komt het daarna wel weer los.

Soms heb ik ook dat het vanzelf weer los komt en me vanuit het niets ineens als een vloedgolf overspoeld.

Dan is ineens alles bloedgeil en moet ik met een noodgang naar een dvp. Alleen niet zo handig als je op je werk zit of zo.

Maar het is idd een dunne lijn tussen net lang genoeg geen seks om goed te gaan bij een dame, en te lang geen seks.
Het valt ook te zien hoe druk het leven is. Soms heb ik gewoon weg geen tijd om naar de dvp´s te gaan. Of heb ik zorgen die belangrijker zijn.

Dan heb ik ook geen nood sex aan of last van geen sex.

Een maal alles terug rustig is en in orde komt de zin terug.
 
Benieuwd of meer mensen dit hebben, of dat ik toch alweer de enige ben.

Gisteren een fantastisch leuke date gehad in mijn vaste privéhuisje. Bij de voorstelronde kwam mijn favoriete dame binnen en ik zag haar gezicht helemaal opfleuren toen ze zag dat ik het was. Superfijn uurtje beleefd en de beste date in maanden gehad. Ging helemaal gelukkig en blij weg.

Echter, waar ik enorm last van heb is een "day after" depressie. Ik voel me zo leeg, triest en ongelukkig vandaag. Nou ben ik officieel ook wel chronisch licht depressief, maar na een waanzinnig leuke dag slaat dat extra hard toe lijkt het wel. Alsof yang keihard de balans met yin wil rechttrekken.

Ik snap best dat de meesten dit gevoel waarschijnlijk niet zullen hebben, maar ik ben benieuwd of er onder jullie toch zijn die dit (in mindere mate wellicht) ook bij zichzelf herkennen.
Ik begrijp perfect en ervaar ook hetzelfde wat jij hier beschrijft. De avond van het wandelen of van de date, voelt voor mij zoals lopen op een roze wolk. Zonder al te veel na te denken stap ik bij enkele dames binnen en doe de daad. Maar de day after besef je dan 1 eigelijk dat je portefeuille leeg is en 2 alles wat je gisteren ervaren hebt nooit iets serieus kan worden.

Het gevaar schuilt er voor mij in dat ik me al makkelijk zou laten meeslepen in deze gedachtengang en ik mezelf wat moet tegenhouden voor niet opnieuw te gaan.

Iemand tips ?
Ik herken je gevoel wel. Ik heb het wel een aantal keer gehad met de dames waarmee ik een meer dan goede intieme klik ervaarde. Dan komt de fijne ervaring gewoon harder binnen, de tijd zit er toch een keer op en achteraf zit je toch weer alleen thuis. Daarnaast het besef dat je ook niet meer dan een leuke klant zult zijn, is dan ook niet lekker te verwerken.
Bij mij weet ik ook wel dat het te relateren is aan een nog niet echt succesvol liefdesleven, maar wel grote behoefte aan een partner, zeker nu in de donkere dagen en met de feestdagen in aantocht.

Ik zou als tip willen meegeven, zeker vlak na de date om weinig ruimte voor negatieve gedachtes te geven. Ga je favoriete serie kijken, sporten, huishouden doen\wat dan ook, uiteindelijk slijt het (negatieve) gevoel na een paar uur\ dagen wel weer weg. Sta jezelf wel toe om van de fijne kant van de intieme ervaring na te

Mooi beschreven. Hoe lang laat jij ongeveer tussen je bezoeken om het allemaal nog wat spannend te houden ? Grtjs
Ik herken je gevoel wel. Ik heb het wel een aantal keer gehad met de dames waarmee ik een meer dan goede intieme klik ervaarde. Dan komt de fijne ervaring gewoon harder binnen, de tijd zit er toch een keer op en achteraf zit je toch weer alleen thuis. Daarnaast het besef dat je ook niet meer dan een leuke klant zult zijn, is dan ook niet lekker te verwerken.
Bij mij weet ik ook wel dat het te relateren is aan een nog niet echt succesvol liefdesleven, maar wel grote behoefte aan een partner, zeker nu in de donkere dagen en met de feestdagen in aantocht.

Ik zou als tip willen meegeven, zeker vlak na de date om weinig ruimte voor negatieve gedachtes te geven. Ga je favoriete serie kijken, sporten, huishouden doen\wat dan ook, uiteindelijk slijt het (negatieve) gevoel na een paar uur\ dagen wel weer weg. Sta jezelf wel toe om van de fijne kant van de intieme ervaring na te genieten.
Mooi beschreven. Hoe lang laat jij ongeveer tussen je bezoeken om het allemaal wat spannend te houden ? Grtjs
 
Ik begrijp perfect en ervaar ook hetzelfde wat jij hier beschrijft. De avond van het wandelen of van de date, voelt voor mij zoals lopen op een roze wolk. Zonder al te veel na te denken stap ik bij enkele dames binnen en doe de daad. Maar de day after besef je dan 1 eigelijk dat je portefeuille leeg is en 2 alles wat je gisteren ervaren hebt nooit iets serieus kan worden.

Het gevaar schuilt er voor mij in dat ik me al makkelijk zou laten meeslepen in deze gedachtengang en ik mezelf wat moet tegenhouden voor niet opnieuw te gaan.

Iemand tips ?
Dat had ik zondag ook. Zaterdag had ik een fijne date en de zondag sprak ik met iemand die weet dat ik naar de dvp´s ga.

Ik zei soms vraag ik mij af of dat het verstandig is om naar de dvp´s te gaan. Het is wel 150€ per uur. Maar je moet je afvragen vind jij dat het waard.

Voor mij is dat ja. Ik zie dat als een uurtje wellness, tijd voor mij zelf. Weetje ik ken mensen die meer dan dat uitgeven op café en alcohol. Dan geef ik liever geld uit aan een dvp dan alcohol
 
Dat had ik zondag ook. Zaterdag had ik een fijne date en de zondag sprak ik met iemand die weet dat ik naar de dvp´s ga.

Ik zei soms vraag ik mij af of dat het verstandig is om naar de dvp´s te gaan. Het is wel 150€ per uur. Maar je moet je afvragen vind jij dat het waard.

Voor mij is dat ja. Ik zie dat als een uurtje wellness, tijd voor mij zelf. Weetje ik ken mensen die meer dan dat uitgeven op café en alcohol. Dan geef ik liever geld uit aan een dvp dan alcohol
Ik vind het het geld ook zeker waard aangezien ik geen relatie heb en hier verder ook geen behoefte aan heb momenteel.

Het probleem is bij mij een beetje, de ene keer lukt het met een dvp, de andere keer niet. Ik probeer echter altijd wel naar het perfecte plaatje te streven en dat maakt het voor mij een soort van 'verslavend'.

Ik zal een voorbeeld geven. Gisterenavond/nacht nog eens gaan wandelen in gent, bij een dame geweest waar ik al twee keer was bij geweest. Deze keer beviel het me echt helemaal niet. Ik had betaald voor een halfuurtje. In het begin was ze heel euforisch en kon ze me zeker wel opwinden. Maar toen begon ze uit te wijden over van alles en nog wat en kwam er eigelijk nog niet veel actie van haar kant uit. Midden tijdens de daad stopte de roemeense muziek op de achtergrond plots en wou ze deze percee terug aanzetten, toen was ik de concentratie helemaal kwijt. Ik had het ook al iet of wat opgegeven dan. Ik heb deze dame wel echt graag ze is superlief en vriendelijk maar ze is een tijdrekker eerste klas. Eens buiten, en zeker toen ik de andere raampjes passeerde en de dames mij naar binnen probeerden te krijgen voelde ik in mezelf gelukkig aan dat ik beter zou stoppen voor vanavond omdat achteraf het schuldgevoel misschien toch weer ging optreden.

vandaag zit ik weer te piekeren of het wel een slim gedacht is van bijna elke week naar een dvp te gaan en of het uberhaupt iets voor mij is. Ergens voel ik ook de zin om vanavond terug te gaan wandelen maar ik denk dat het beter is om dat niet te doen, om het 'day after' gevoel terug te voorkomen.
 
Terug
Bovenaan Onderaan