Even een random gevoelsmatige uitspatting, aangezien ik dat hier anoniem kan doen. Maar het wel een terugkomend thema is. Is er iemand anders het gevoel heeft dat hij/zij meer in de smaak is bij trans dan bij "gewone" vrouwen? Ik bedoel, toen ik net studeerde kwam ik in aanraking met TS omdat mijn hormonen wel duidelijk begonnen op te spelen (rond 19). Destijds was mijn moed eigenlijk al gedaald terwijl iedereen om mij heen al langzaam relaties kregen. En daar komt bij dat ik al sinds mijn tienertijd eigenlijk niet echt in de smaak viel bij vrouwen, merendeels omdat ik verlegen was en daarnaast eigenlijk altijd een soort buitenbeentje was. Althans, dat was mijn gevoel. Hoewel ik zeer sociaal kan zijn als ik mij op mijn gemak voel, is het mij nooit echt gelukt om een dame te vinden om wat mee op te bouwen. Dus ja, relaties: is nooit wat geworden. Ik ben nu sinds niet al te lang 30, en ik begin toch steeds vaker in een donkere cirkel terecht te komen. Ik kan het leuk vinden met TS seksueel maar ook erotisch/vriendschappelijk en om een of andere reden bekruipt mij het gevoel dat ik veelal wel meer in de smaak val bij TS dames. Alleen iets opbouwen met de TS is niet iets wat gaat lukken of wat mijn wens is, aangezien het vooral rondreizend circus is en dat gewoon niet gaat werken. Dat was ook nooit de insteek van mij of van degenen waar ik een klik mee had. Dus mijn hoop was eigenlijk nog altijd gevestigd op een "normale" manier aan de scharrel komen, zodat ik ook uiteindelijk met mijn escapades kan kappen. Ja, of iemand die wat meer openminded is dat samen doen, maar goed. Dat is allemaal niet belangrijk. Punt is, nu op 30 en iedereen rond mij heen is of begint toch echt te settelen, kinderen en alles erop en eraan. Mijn levensfase loopt hopeloos achter in dat aspect, en ik vraag mij af hoe of wat. Het lukte niet in de periode tussen 20-30 om iemand leuks te vinden, en eigenlijk heb ik een diepe melancholische ondertoon dat ik het ergste vrees. Maar goed, ik heb van die fases dat ik het allemaal niet zo goed meer weet en ik mezelf terugtrek al peinzend. En het is niet dat ik een lelijke ongevoelig vet varken ben, ik geloof dat ik een gewone slanke niet onaantrekkelijke jongen ben, met ook voldoende inhoud. Al is dat raar om van mezelf te zeggen, maar aangezien ik al jaren een vaste sociale vriendengroep is zit dat wel goed lijkt mij. Misschien ben ik mijn grootste vijand dat ik snel de moed verlies.
Ik weet het niet, misschien zit mijn karakter mij in de weg. Anyway, weet niet zo goed wat ik hiermee wil zeggen. Moest het ergens zeggen omdat ik meestal de boel opkrop. Mijn seksuele escapades door jaren was ook meer omdat ik al mijn hele leven zoekende ben naar iets. Veelal is seks een poging tot een substituut, maar het bevredigend meestal maar tijdelijk. Zoek toch echt meer serieuzer uiteindelijk.
