Laat ons even terugkeren naar de juridische werkelijkheid en de juiste punten van onderscheid benadrukken.
Het al dan niet verlenen van een dienst op basis van heel algemene criteria, die niet noodzakelijk met het individu te maken hebben en/of niet relevant zijn voor de dienstverlening, is discriminatie en in een aantal gevallen, bijv. geloof, afkomst, ethniciteit, nationaliteit, gender, sexuele orientatie, leeftijd, ..., is het een verboden discriminatie.
Het al dan niet verlenen van een dienst op basis van individuele relevante kenmerken is geen (verboden) discriminatie.
Enkele voorbeelden:
- een autoverhuurbedrijf weigert auto's te verhuren aan personen van jonger dan 21 jaar. Dat is verboden discriminatie op basis van de leeftijd.
- een autoverhuurbedrijf weigert een sportauto te verhuren aan een welbepaalde persoon van 18 jaar oud die pas gisteren zijn rijbewijs heeft gehaald. Dat is geen verboden discriminatie maar een weloverwogen risico-afweging. De kans op schade en ongevallen is inderdaad aannemelijk.
- een DVP weigert alle Afrikanen. Dat is verboden discriminatie op basis van ethniciteit.
- een fijngebouwde, "petite", DVP weigert een uit de kluiten gewassen Afrikaan met een pik van 20cm. Dat is een individuele en relevante afweging en dus toegelaten.
- een bedrijf schrijft een sollicitatie uit en vereist dat de kandidaten Nederlands spreken. Dat is discriminatie, maar geen verboden discriminatie want taalkennis staat niet in het lijstje van de verboden criteria. Indien evenwel zou blijken(uit de praktijk) dat dit criterium wordt gebruikt als "substituut" voor een verboden criterium dan is het een verboden discriminatie. Bijv. indien het bedrijf louter op basis van de voornaam of familienaam alle kandidaten van allochtone afkomst zou weigeren zonder de taalkennis te peilen, dan gaat het in de fout.
Inderdaad, het is niet simpel en in de praktijk zijn er tal van grensgevallen en grijze zones. Maar dat is zo in veel juridische kwesties en uiteindelijk zal de rechter dan moeten oordelen.