SjakievdHoek
Vaste klant
Ik ga een Knightridertje doen om dat VOC-verhaal nog even uit te leggen.
In de 16e eeuw had een clubje Amsterdammers een zeil- en roeivereniging opgericht. Op een dag werd er een wedstrijd georganiseerd, maar een aantal boten raakte uit koers. Omdat er één of andere klootzak een datakabel van het GPS-systeem had doorgesneden (waarschijnlijk een Rus), verdwaalden ze. Na weken varen kwamen ze aan in een ver land. Ze hadden natuurlijk hartstikke honger. Gelukkig hadden die mensen daar lekkere spulletjes: Sambal Oelek, Ketjap, nasikruiden, kroepoek en bananen. Ook zagen onze Amsterdamse vrienden daar mooie hardhouten tuinmeubelen en goedkope quartzhorloges. Omdat het eten zo lekker was, wilden de heren wat meenemen voor thuis. Die gasten vroegen best wel belachelijke prijzen (wat dat betreft zijn het net DVP's), maar na goede onderhandelingen en een beetje druk, werden ze het eens over de prijs. Ze laadden de boten vol en zeiden dat ze terug zouden komen voor meer. Die gasten waren hartstikke blij, want geld gevangen voor spullen waar ze toch te veel van hadden en niet wisten wat ze ermee moesten.
Die Amsterdammers voeren dat hele eind terug met de spullen. Iedereen enthousiast en al snel gingen ze terug met wat extra schepen. Influencers hadden namelijk de hardhouten tuinmeubels gepromoot en heel Amsterdam Zuid wilde opeens die zooi hebben.
Terug aangekomen in Indië wilden die gasten opeens extra geld. Maar ja, die Amsterdammers hadden dat hele kuteind gevaren, dus die waren niet blij. Toen werd het even ongezellig, maar uiteindelijk werden die gasten uit Indië overtuigd dat de prijzen beter konden blijven zoals ze waren en zelfs nog iets verlaagd in verband met kwantumkorting.
Die gasten begonnen vervolgens te klagen dat ze zo weinig werk hadden. Nou, zeiden die Amsterdammers, vaar anders met ons mee terug, wij hebben waarschijnlijk nog wel wat klusjes. In Polen begon namelijk de economie aan te trekken en wie moest dan in Nederland de huizen stukadoren? Ook was er een florerende textielindustrie in Nederland en het bleek dat kinderhandjes erg geschikt waren om de knoopjes aan de overhemden te naaien. Dat kwam goed uit!
Dat liep dus lekker. De Amsterdammers wisten een mooi handeltje in die Conimex-shit op te zetten en de hardhouten tuinmeubelen verkochten als warme broodjes.
Omdat er ook clubs en verenigingen uit andere landen behoefte hadden aan personeel (zo moest bijvoorbeeld in Amerika katoen geplukt worden -wat best wel kutwerk is- en ook de fruitteelt is erg bewerkelijk), besloten de Amsterdammers een uitzendbureau op te zetten, met een afdeling Recruitment om die clubs en verenigingen te helpen met hun personeelsvoorziening. Ze ontwikkelden een speciale app voor op de iPhone en uit alle windstreken kwamen aanvragen voor personeel. Mensen konden ook solliciteren en ter plekke een plaatsje op de boot reserveren. Als de boot niet helemaal vol zat, zorgden plaatselijke recruiters ervoor dat er toch voldoende mensen werden geënthousiasmeerd. Soms was er zoveel animo dat de boten erg vol zaten, dus dat bewijst het succes van het concept. Ook voor onderdak op de werkplek werd gezorgd. Uiteraard werd voor overtocht en onderdak een kleine vergoeding gevraagd, maar da's logisch natuurlijk.
En zo is de Gouden Eeuw geboren.
Toch?
