Ik wil best meegaan in de metafoor van winnen in het leven, helaas kan ik niet geloven dat het leven geen verliezers kent.We kunnen onmogelijk verliezen, vraag is hoe we het spel spelen.
...
Verliezen is perceptie., met name onze maatschappij is er volledig door bezeten. Verliezen bestaat alleen in jouw geest,meestal als vergelijking tot die ander.
Als je de metafoor van het spel gebruikt is er natuurlijk altijd zo iets als winnen en verliezen.
Als we die metafoor wat uitdiepen wordt pas aan het eind van ieder spel de winnaar of verliezer bepaald. De metafoor van Johnny Mandel dat we aan het uiteinde de verliezende kaart spelen vind ik prachtig, iets voor op rouwkaarten.
Niemand moet de fout maken om bovenstaande te verwarren met pessimisme. Ik vind het allemaal mooie gedachten. Een keertje verliezen is helemaal prima. De reis die TeddyB beschrijft is nog altijd de moeite waard. En zoals ForumLurker en ook jij impliceren heeft die reis voor mij geen einddoel.
Ja zoiets zeg ik ook vaak. Het universum zit zo vol prachtige dingen, en tegelijkertijd was er een hele grote kans geweest dat er helemaal niets was geweest om die schoonheid te waarderen. Om een of andere reden zijn wij uitgegroeid tot, voor zover wij weten, de enige soort die de creatie kan analyseren. En dat is een supertoffe positie.Het leven is in en om ons, overal, maar we zien het (daarom niet. We zijn de vis in het water die zich vertwijfeld afvraagt, water? WTF is water.
Laatst bewerkt: