Clients to remember...🔥

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
Status
Niet open voor verdere reacties.
Ik zie acceptatie niet als een eindpunt van zelfontwikkeling, maar juist als een startpunt.


Acceptatie als vertrekpunt, geen eindpunt.
Precies wat ik bedoel
Hierdoor verdwijnt een hoop zelfmedelijden en komt er ruimte voor volwassenheid.

Vragen zoals: "Waarom ik, wat heb ik verkeerd gedaan?" Houdt iemand vast in het verleden.
Accepteren van pijnlijke situaties maakt ook ruimte voor genezing.

Genezing geeft degelijk vrijheid.
Je komt los van verdriet en woede. Krijgt kompassie voor jezelf. Gaat helder krijgen wat je in het vervolg wel en niet accepteert.

Acceptatie en eventueel vergiffenis staan overigens niet gelijk aan tolerantie. Die vergissen maken mensen dikwijls.
Accepteren is meer voor jezelf de keuze maken om het los te laten en te verwerken, ipv het je laten verteren.
 
En daar zit je fout als het gaat om mij. Ik associeer Jan Smit helemaal niet met spiegels.
nee, andersom.
Just kidding, Toffee… no offense meant

Ik denk, en weet uit eigen ervaring, dat door het niet accepteren van de situatie er niet gekeken wordt naar de toekomst, maar men kan blijven hangen in het verleden.

Acceptatie als vertrekpunt, geen eindpunt.
Mooi gesproken! Blijven hangen in het verleden = nie goed he. Maar ik heb moeite met het zomaar accepteren van een situatie. Dat impliceert voor mij dat je je neerlegt bij een mogelijk ongewenste situatie. Chagrijnig worden dat de situatie nu eenmaal bestaat, akkoord, maar dat wil niet zeggen dat je je er klakkeloos bij neerlegt. In die zin kan acceptatie inderdaad een beginpunt zijn, maar voor mij alleen gevolgd door actie om er als maatschappij (lekker hoogdravend, Zorro!), omgeving of persoon beter uit te komen.

Nou ik er over nadenk, denk ik dat we wellicht hetzelfde bedoelen, Forumlikker

Ok, Tiffy… wellicht staan we toch niet tegenover elkaar maar schouder aan schouder.
Sleep well
 
Dat impliceert voor mij dat je je neerlegt bij een mogelijk ongewenste situatie.
Soms is dat nodig, omdat je de situatie niet meer kan veranderen. Betekent niet dat je in elke situatie het maar meteen moet opgeven.

Vragen zoals: "Waarom ik, wat heb ik verkeerd gedaan?" Houdt iemand vast in het verleden.
...
Krijgt kompassie voor jezelf. Gaat helder krijgen wat je in het vervolg wel en niet accepteert.
Mee eens, en niet alleen wat je wel en niet meer van anderen accepteert, maar ook het gedrag, doen en laten wat je niet meer van jezelf accepteert.

Zelfreflectie, herkennen en erkennen van je eigen fouten zijn voor mij een onderdeel van de kompassie die je voor jezelf moet krijgen.

Acceptatie en eventueel vergiffenis staan overigens niet gelijk aan tolerantie.
Dat mag ik niet hopen nee. Even extreem, sorry daarvoor, maar dat zou anders betekenen dat verkrachters en moordenaars vrij spel krijgen, als acceptatie en vergeving door slachtoffers en nabestaanden gelijk staat aan tolerantie.

Ik vind het overigens waanzinnig knap als ik verhalen lees over mensen die werkelijk hun dader vergeving bieden, zodat ze het ook zelf los kunnen laten. Ontzettend sterk.
 
Vergeving is een energie die het beste gedijt in begrijpen van het hoe en waarom (kompassie). Opgevolgd door berouw vd dader.

Ik lees en zie ook over slachtoffers die onberouwvolle daders vergeven. Maar vaker wel dan niet is dat een zacgte heelmeester voor de dader. Er is op die manier geen enkele grond van buitenaf om te veranderen en dat maakt stinkende wonden.

Een misdadiger die niet gewezen wordt op kwaaddoen en die geen berouw heeft, zal kwaad blijven doen en zichzelf vergoeilijken.

Voor mij gaat loyaliteit ook niet op bij kwaad doen.
Maar ik prefereer om het kwaad te accepteren als gebeurtenis ipv doen alsof alles ok is.

Accepteren is voor mij dus dealen met wat er gebeurt is of gebeurt en van daaruit handelen.
 
Vergeving is een energie die het beste gedijt in begrijpen van het hoe en waarom (kompassie). Opgevolgd door berouw vd dader.

Ik lees en zie ook over slachtoffers die onberouwvolle daders vergeven. Maar vaker wel dan niet is dat een zacgte heelmeester voor de dader. Er is op die manier geen enkele grond van buitenaf om te veranderen en dat maakt stinkende wonden.

Een misdadiger die niet gewezen wordt op kwaaddoen en die geen berouw heeft, zal kwaad blijven doen en zichzelf vergoeilijken.

Voor mij gaat loyaliteit ook niet op bij kwaad doen.
Maar ik prefereer om het kwaad te accepteren als gebeurtenis ipv doen alsof alles ok is.

Accepteren is voor mij dus dealen met wat er gebeurt is of gebeurt en van daaruit handelen.
Wat je ook wel hebt en dat is erg fucked up vind ik. Dat waneer de dader er opgewezen word of door heeft dat zijn daden niet oké zijn. De zielige toer op gaan. En hun zelf over matig een slecht mens en een monster noemen.

Ze doen het niet echt omdat ze het menen. Maar enkel en alleen zo dat het slachtoffer of de persoon die de dader op zijn/ haar gedrag aanwijst medelijden zou krijgen met de dader zelf. En daar door dingen gaat zegeen als: nee je bent geen monster en niet slecht.

Want dat zal de dader (mis)bruiken om zich er beter bij te voelen en vrolijk verder te doen.

Je moet kunnen mensen vergeven, maar je mag je niet laten door iemand je laten rond hun vinger draaien.
 
Je moet kunnen mensen vergeven, maar je mag je niet laten door iemand je laten rond hun vinger draaien.
Helemaal waar, maar hoezeer we soms ook menen te weten of iemand iets meent, even zo vaak vergissen we ons daarin, zowel positief als negatief. Een leugen die er dik bovenop ligt is evident, maar het is vaak veel subtieler dan dat.

Uiteindelijk is het slechts onze eigen interpretatie van wat we denken te zien. Onze eigen perceptie die gevoed wordt door wat we eerder hebben meegemaakt. Ervaringen uit het verleden.

Die invulling is altijd enigszins gemankeerd, want iedere nieuwe situatie is niet die uit het verleden. De lering die er uit getrokken is zeer waardevol, maar moet niet één op één overgenomen worden in het heden.

Daarom denk ik dat het niet zo waardevol is om lang na te denken of iemand iets echt meent of niet. Ik accepteer wat gezegd wordt, totdat die persoon het tegendeel laat zien.

Voorzichtigheid is daarbij prima, maar achterdocht vind ik niet.

Accepteren dat wat gebeurt is niet ok was, maar dat het daarna wel weer ok kan zijn. Loslaten wat geweest is en zien wat er in het hier en nu gebeurt.
 
Helemaal waar, maar hoezeer we soms ook menen te weten of iemand iets meent, even zo vaak vergissen we ons daarin, zowel positief als negatief. Een leugen die er dik bovenop ligt is evident, maar het is vaak veel subtieler dan dat.

Uiteindelijk is het slechts onze eigen interpretatie van wat we denken te zien. Onze eigen perceptie die gevoed wordt door wat we eerder hebben meegemaakt. Ervaringen uit het verleden.

Die invulling is altijd enigszins gemankeerd, want iedere nieuwe situatie is niet die uit het verleden. De lering die er uit getrokken is zeer waardevol, maar moet niet één op één overgenomen worden in het heden.

Daarom denk ik dat het niet zo waardevol is om lang na te denken of iemand iets echt meent of niet. Ik accepteer wat gezegd wordt, totdat die persoon het tegendeel laat zien.

Voorzichtigheid is daarbij prima, maar achterdocht vind ik niet.

Accepteren dat wat gebeurt is niet ok was, maar dat het daarna wel weer ok kan zijn. Loslaten wat geweest is en zien wat er in het hier en nu gebeurt.
Dat is zo. Je moet kunnen de strijd bijl te begraven. Je moet niet terug beste vriendjes zijn. Maar je moet elkaar terug kunnen verdragen. Ik ben niet achterdochtig maar ik ben wat voorzichtiger met die persoon.

Even uit mijn leven gegrepen. Mijn vader en zus spreken nu al 2-3 jaar tegen elkaar. Het is echt een vuile ruzie geweest. Door dat ik er zo dicht bij sta (maar mij er buiten hou). Begrijp ik bepaalde argumenten wel van beide.

Maar het probleem is vooral dat ze de zelfde koppig en wat opvliegend karakter. (Ze weten het van hun zelf) er worden ook dingen uit het verleden op gesmeten.

Vooral die oude koeien uit de gracht halen is niet nodig vind ik. Dat is in het verleden en dat moet je achter je laten en met een nieuw blad papier beginnen. Enkel zo word het op gelost anders blijf je hangen in de fouten van vroeger.
 
Even uit mijn leven gegrepen. Mijn vader en zus spreken nu al 2-3 jaar tegen elkaar. Het is echt een vuile ruzie geweest. Door dat ik er zo dicht bij sta (maar mij er buiten hou). Begrijp ik bepaalde argumenten wel van beide.
Vervelend om zo tussen een ruzie in te moeten staan. Dat is een vervelende situatie, want zelf kun je er weinig aan doen. Moet je er zelfs misschien niet zelf tussen komen.

Bij mij zijn het mijn ouders die constant ruzie met elkaar hebben. Als puber ben ik diverse malen een mediator geweest. Met pa en ma samen gaan zitten en vertel het maar eens. Zonder oordeel van mijn kant hun gesprek leiden en af en toe handvatten bieden om verder te komen. Als puber voor je eigen ouders.

Zij zijn me daar altijd dankbaar voor geweest en vonden het echt fijn dat ik op die manier begrip tussen hun tweeën kon bewerkstelligen.

Echter, dat was vaak van korte duur en vloog men elkaar een dag of twee later weer in de haren. Daarop heb ik mijn rol teruggetrokken.

Jullie twee hebben ruzie? Dan lossen jullie twee het maar op. Niet meer bij mij komen klagen als je niet bereid bent om werkelijk te veranderen en wat meer van elkaar kan hebben.

Er tussenin zitten is niet prettig en heeft in mijn geval denk ik niet geholpen in mijn opvoeding, maar het is vervelend als het gebeurt.

Spreek jij nog wel je pa en zus, en hoe ga jij dan met hun koppigheid en opvliegend karakter om?
 
Vervelend om zo tussen een ruzie in te moeten staan. Dat is een vervelende situatie, want zelf kun je er weinig aan doen. Moet je er zelfs misschien niet zelf tussen komen.

Bij mij zijn het mijn ouders die constant ruzie met elkaar hebben. Als puber ben ik diverse malen een mediator geweest. Met pa en ma samen gaan zitten en vertel het maar eens. Zonder oordeel van mijn kant hun gesprek leiden en af en toe handvatten bieden om verder te komen. Als puber voor je eigen ouders.

Zij zijn me daar altijd dankbaar voor geweest en vonden het echt fijn dat ik op die manier begrip tussen hun tweeën kon bewerkstelligen.

Echter, dat was vaak van korte duur en vloog men elkaar een dag of twee later weer in de haren. Daarop heb ik mijn rol teruggetrokken.

Jullie twee hebben ruzie? Dan lossen jullie twee het maar op. Niet meer bij mij komen klagen als je niet bereid bent om werkelijk te veranderen en wat meer van elkaar kan hebben.

Er tussenin zitten is niet prettig en heeft in mijn geval denk ik niet geholpen in mijn opvoeding, maar het is vervelend als het gebeurt.

Spreek jij nog wel je pa en zus, en hoe ga jij dan met hun koppigheid en opvliegend karakter om?
Het beste is er van tussen blijven. Hoe meer mensen zich moeien hoe moeilijker het word om het op te lossen. Het echt een ruzie in lagen. De eigenlijke ruzie en verwijten uit het verleden.

Het is wel lastig en alles behalve leuk. Maar nu is het kalm. Dus kun je het beter laten rusten. Mijn huis arts vroeg ook ging met mij in deze situatie. Ik vertelde hem het is niet altijd even gemakkelijk en zeker niet leuk. Maar ik heb beide gezegt ik wil er buiten blijven. Dat is tussen jullie. Ik was er niet bij. ( de ruzie was oorspronkelijk tussen me pa en schoonbroer)

Ik heb gevraagt mij er niet in te betrekken en dat word goed na geleeft van beide. En zowel mijn pa als zus vonden het een goede verstandige en volwassen beslissing. De huis arts vond dit ook.

Ik spreek nog met beide. Ik woon ook nog bij mijn vader. Maar ik bezoek nog mijn zus. Ik ben peter van haar kindje. Ze weten ik beide als ze over de ruzie spreken dat ik het af ga blokken. Nu is het ook kalm ze leggen de bal in elkaars kamp van die moet maar de eerste stap zetten.

Met de karakters van mijn pa en zus kan ik goed over weg. Ik weet ook wel waneer ik verkeerd ben en wnr niet. Ik kan ook goed relativeren. Mijn voordeel dat ik heb bij beide is dat ik mij moeder haar kalme karakter heb. En zelden uitvlieg ( ook al zou je het hier mss niet zeggen). Wat de vrede bewaard.

Met de koppigheid kan ik ook wel overweg. Ik ben zelf soms koppig. Als ik zeker ben van mijn menig of mijn zin wil doen. Mag je op je kop staan dat helpt niet. Ik ben wel de minst koppige van de 3. 😅 Als ik kop dan ben ik zelf verantwoordelijk. En als er iemand anders koppig is is hun probleem.
 
Pff, zware kost en wat een lange posts allemaal.

Kan er ook nog gelachen worden,... 🤣

bassie en adriaan wtf GIF by Videoland
 
Wat is zware kost?
Diepgang is aantrekkelijk.
Ook altijd weer mooi om hier te zien, dat verschillende invalshoeken naast elkaar kunnen bestaan zonder elkaar uit te maken voor rotte vis ❤️
Ligt aan je definitie van zware kost. 😜Bijvoorbeeld stamppot of aardappel gratin of een stevige goeie soep.
Zware kost kan ook zijn relatief zware onderwerpen zoals wat de afgelopen dagen besproken is en nog verder terug die dingen.

Diepgang is zeker aantrekkelijk en wat het laatste betreft mag je jezelf een paar dikke veren in de 🍑 steken.
Jouw openheid en manier van schrijven nodigt uit om met elkaar in discussie te gaan en ook jezelf redelijk bloot te geven.
Dus miss T bedankt dat je die omgeving hebt geschapen 🤗🤗😘
 
Wat is zware kost?
Diepgang is aantrekkelijk.
Ook altijd weer mooi om hier te zien, dat verschillende invalshoeken naast elkaar kunnen bestaan zonder elkaar uit te maken voor rotte vis ❤️
Dit is de eenige plek waar dit kan. De leden hier luisteren naar elkaar en verdedigen hun standpunt met logica,feiten en dialoog. Inplaats van elkaar uit te schelden of lachen. Vanaf ze een andere mening hebben.

Neem nu het feit dat ik betaald heb voor een vrouw haar prenium snapchat. Mss denken er alle dat is toch weggesmeten geld. Maar het is roxas zijn geld en keuze. 🤷‍♂️ We grappen er eens over. 😁

In een ander topic ging het anders zijn. Daar ging ik de nodige comentaar en verwijten krijgen. Hier niet
 
Neem nu het feit dat ik betaald heb voor een vrouw haar prenium snapchat.
Ik wist niet eens dat dat kon, maar ik ben zo'n oudje die nooit snapchat gebruikt heeft. Wat biedt zo'n premium je dan?

zonder elkaar uit te maken voor rotte vis
Precies, maar als het iemand helpt om mij uit te maken voor verse vis: leef je uit, ik kan het hebben. 😂

Dit is de enige plek waar dit kan.
Voor mij de hoofdreden om toch steeds weer terug te komen.

Het begrip wat ik hier voel, zeker als het ook onze hobby raakt, voel ik nergens anders.
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Terug
Bovenaan Onderaan