Met woordkeuze als 'feestje', het tussen aanhalingstekens zetten van het woord slachtoffer en de suggestie dat het slecht is om veel geld te krijgen voor weinig inspanning is het wel een tendentieus artikeltje dat je citeert.
Epstein zelf heeft ook vrij weinig hoeven doen om gigantisch rijk te worden. Het was 'm kennelijk gegund.
Berichten in Nederlandse media over de Epstein-zaak zijn niet op het dossier gebaseerd, maar overgenomen uit Amerikaanse media. Deze op hun beurt ook deels uit andere media afkomstig, en deels grotendeels gebaseerd op uitspraken van letselschade-advocaten en de door hun gecoachte cliënten; personen met een belang in een gedramatiseerde weergave van de feiten..
Ik baseer me op het onderzoekdossier van de politie van Palm Beach (2005/2006), dat van de FBI (2006/2007), procesverslagen, documenten uit civiele procedures. Vóór de schikking in september 2007 die Epstein tot financiële compensatie verplichtte, was geen enkele tiener die seks met hem had gehad, geïnteresseerd in medewerking met justitie. Dat is ook goed verklaarbaar uit de verhoren; men vond hem aardig, werd goed betaald, en als men niet langer wilde kon men uit vrije wil zich aan hem onttrekken -enkelen stopten bijvoorbeeld omdat ze verkering kregen. Geen spoor van een trauma dat compensatie zou kunnen rechtvaardigen.
Slachtofferschap kan in dit geval qua wetgeving puur administratief zijn, d.w.z. louter op basis van de leeftijd: 18 jaar- 7 dagen=slachtoffer, 18 jaar + 7 dagen geen slachtoffer. En in zijn zaak was dat het geval. Na lang onderzoek kwamen 32 tieners en twintigers in beeld (2008) die recht op compensatie hadden – op formele gronden. Dit alles kostte Epstein los van zijn gigantische advocatenkosten al meerdere miljoenen.
Schending van de schikking door opnieuw met een minderjarige seks te hebben zou hem veel kosten: meer dan het duizendvoudige van het gangbare tarief ($200-$300 en alsnog justitiële vervolging met grote kans schuldig bevonden worden (een getuige die met haar verklaring miljonair kan worden) en dus op lange gevangenschap. Met het ontbreken van bewijs en het feit dat hij door registratie als zedendelinquent onder een vergrootglas lag, voldoende reden om aan te nemen dat hij vanaf 2006 tot zijn dood nooit meer een vinger naar een minderjarige heeft uitgestoken. Gezien de duur en de grondigheid van het politie-onderzoek is het redelijk te veronderstellen dat in 2008 praktisch alle liefjes van hem waren opgespoord of zich gemeld hadden.
Dus alle reden om aan te nemen dat de groep veronderstelde slachtoffers na sluiting van het onderzoek niet werkelijk groter is geworden en een aanzienlijk deel van de
150 veronderstelde slachtoffers in 2020/2021 geslaagd bedrog (Samen op de foto met Epstein, aangifte doen en beide 'bewijstukken' inleveren) heeft gepleegd. Zoals al vermeld kon dit des te gemakkelijker omdat men aan de hand van video's en verhoren uit het reeds gepubliceerde dossier zowel de plaats en de omstandigheden als kenmerken van Epstein's lichaam en handelswijze in een verzonnen, maar overtuigende verklaring kon verweven. Hoe meer "slachtoffers", des te meer provisie voor de afwikkelaars. Bedenk dat dit alles na zijn dood geschiedde en claims dus niet meer door hem weerlegd konden worden.
Kortom twee redenen – formeel slachtofferschap zonder fysiek/psychisch trauma en sterke verdenkingen van massale oplichting - om hier "slachtoffers" tussen aanhalingstekens te plaatsen. In het algemeen is het inderdaad ongepast om slachtofferschap te relativeren of zelfs in twijfel te trekken. Maar het gaat hier om een uniek fenomeen dat relatief zelden voorkomst – uitzonderingen dus – en de twijfel is onderbouwd. Omdat
tendentieus op het verdraaien van de feiten neerkomt, verplicht het gebruik van dit woord in een verwijt aan een ander tot het onderbouwd demonstreren hoe de feiten werkelijk zijn.
Het is een feit dat de letselschade-advocaten bij het EVCP weinig hebben hoeven doen en dus gemakkelijk verdiend hebben. Of het slecht is om veel te verdienen voor geringe inspanningen is een kwestie van perceptie en leent zich niet goed voor het etiket 'tendentieus'. De een kijkt vooral naar loon naar werken en de ander identificeert zich met de 'gelukkige' die flink incasseert en hoopt zo'n lucratief kunststukje ook eens te kunnen uitvoeren.
Ik meen dat het een grote verbetering zou zijn als hoge vergoedingen eerst in een fonds terecht zouden komen en dan vervolgens eerlijk verdeeld over slachtoffers op basis van aantoonbaar trauma. Zo voorkom je dat degene die vrijwillig seks had met een rijkaard honderd keer zoveel krijgt als degene die gewelddadig is verkracht door een berooide crimineel. Het uurtarief voor advocaten is hoog genoeg om hen van loon naar werken rond te laten komen; dan blijft er ook meer voor de slachtoffers over.