Verliefd op een prostituee (nr.1 topic van hookers)

Welkom op Girlsreview.nl

Lid worden van deze geweldige club? Minder reclame? Meld je nu aan!

Registreren
Heftig man, neem er vooral de tijd voor en sta jezelf toe om verdrietig te zijn. Dat je het niet kunt delen is geen reden om jezelf niet te laten voelen wat je voelt. Misschien kun je ergens buiten een bloem voor haar neerleggen en een kaarsje aansteken. Of iets anders wat jullie samen deelden. Zo kun je het misschien toch letterlijk een plaats geven en proberen om jullie verhaallijn op een of andere manier de afsluiting te geven die ze verdient. Met de tijd wordt het wel minder. Zoiets verdwijnt nooit helemaal uit je ziel, de contouren blijven staan en worden zo op hun manier waardevol voor je. Wens je veel sterkte toe!
 
Dit is een moeilijk bericht voor me om te plaatsen, en ik zoek eigenlijk ook geen oplossing via deze weg maar moet het kwijt. Deze rubriek is niet helemaal de juiste aangezien verliefdheid niet in het spel was. Maar wel een soort vriendschap waarin we elkaars liefdesleven wel eens bespraken. Ik zag haar ook 'gewoon' aangezien we in dezelfde stad woonden.

Ze was geen volledig professionele dvp, maar deed dat met tussenpozen naast haar gewone leven.

Ik kende haar sinds 2019 en zag haar af en toe als dvp, maar vaker gewoon voor een praatje.

Een week voor kerst zag ik haar voor het laatst, en begin januari vernam ik, via berichten op haar social media, dat ze plots is overleden. Ze was nauwelijks 26.

Omdat niemand weet dat ik die dame kende vinden vrienden en collega's het vreemd dat ik plots zo afwezig en somber ben. Heb weken van slapeloze nachten achter de rug. Heb via social media contact gehad met vrienden, waarvan er maar één niet achterdochtig of vijandig reageerde. Die mensen kennen me ook niet, waardoor die reacties begrijpelijk zijn. Maar ik heb beslist die weg van het proberen delen van verdriet niet verder te volgen.

Anderzijds heb ik het er moeilijk mee om zomaar de pagina om te slaan.
Gecondoleerd,
Eigenlijk vind ik dat je je wel een beetje aanstelt. Zo goed kan je haar zo te lezen nou ook weer niet, iemand die je af en toe eens zag. Maar waarom moet je zo nodig contact zoeken met haar vrienden of familieleden, ik snap dat niet zo goed, wellicht weten de meeste van deze niet eens dat ze af en toe als dame van plezier werkte.
 
Laatst bewerkt:
Als je toevallig weet wat ze belangrijk vond in het leven, zou je op dat vlak iets kunnen doen (voor haar) om haar belang in jouw leven te erkennen, en op die manier afscheid van haar te nemen. Je kunt haar ook op een betekenisvolle plaats 'vertellen' wat ze voor jou betekend heeft. Veel sterkte 🙏
Dank. Daar ben ik iets mee. Ze had tal van interesses en was geëngageerd. Daar kan ik zeker wat in bedenken.
 
Gecondoleerd en sterkte.

Het is niet altijd voorspelbaar of te begrijpen hoezeer zoiets je kan aangrijpen.

Ik heb eens een hevig verdriet en pijnlijk gevoel van rouw ervaren om zo'n verlies terwijl de relatie helemaal niet veel had voorgesteld. Gelukkig was het na een poosje ineens over. Hopelijk verlaat die pijn jou ook binnenkort, zonder dat je daar veel erg in hebt. Dan kun je nog steeds je herinneringen aan haar koesteren en haar 'in ere houden'.
 
Gecondoleerd en veel sterkte.

Iedereen verwerkt en ervaart verdriet anders , maar iemand geliefd verliezen is voor iedereen pijnlijk en heeft tijd nodig , ik zit zelf in een rouwproces en begrijp wat je doormaakt.
De mooie woorden en tip van @Zorro kunnen al veel verzachten, een bloem of foto of welk aandenken dan ook met een kaars waar je als je daar behoefte aan hebt tegen kan praten en eens goed bij kunt uithuilen.
Ik ken je privesituatie niet en hoef dit ook niet te weten, maar is er in je familie of vriendenkring niet iemand waar je een goede band mee hebt om over je verdriet te praten.
Ik zou je ook aanraden om eens met je huisarts te gaan praten die mens is er niet alleen voor je als je ziek bent , mij heeft dit zeker geholpen.
 
Ik denk dat ik misschien een beetje begrijp wat je meemaakt. Ik heb lang geleden een tijdje een dvp als vriendin gehad. Door de continu voortdurende problemen die ik gaandeweg tegenkwam bij haar, waarvan ik gaandeweg begon te snappen dat al mijn pogingen te helpen kansloos waren, is dat gestopt.
Jaren later hoorde ik bij toeval dat ze overleden was. Daar was ik toch even door van slag. Ik denk ook omdat ik altijd het gevoel had dát het zo zou aflopen. Dame had borderline (wist ik ook pas later) en saboteerde niet alleen anderen, maar ook zichzelf continu.
Ik heb nog voorzichtig geprobeerd via via in contact te komen met haar zus. Maar heb wel afstand gehouden. Je weet immers niet wie wat wist in haar leven en je weet ook niet of mensen er behoefte aan hebben. Zij hebben hun eigen verdriet, ws groter. Dus heb me bedacht dat zij me wel zou weten te vinden as ze er behoefte aan had om te praten en het losgelaten.
Dat is even vervelend, want ik had wel wat meer willen weten over waarom ze er een einde aan maakte, al wist het diep van binnen de waarschijnlijke reden wel. Bij mij zat er heel even ook een stukje schuldgevoel bij. Had ik meer kunnen doen? Antwoord is nee.
Ik moet zeggen dat het ook vrij snel weer weg was. Ik denk nog met enige regelmaat aan haar, maar dan op een leuke manier. Ga eens na wat je precies raakt. Jouw gemis, of wellicht ook het idee dat je dit had kunnen voorkomen misschien. Wat ws overigens niet zo is.
Hoe dan ook, sterkte.
 
Laatst bewerkt:
Ik denk dat ik misschien een beetje begrijp wat je meemaakt. Ik heb lang geleden een tijdje een dvp als vriendin gehad. Omdat de problemen die ik gaandeweg tegenkwam bij haar, waarvan ik gaandeweg begon te snappen dat al mijn pogingen te helpen kansloos waren, is dat gestopt.
Jaren later hoorde ik bij toeval dat ze overleden was. Daar was ik toch even door van slag. Ik denk ook omdat ik altijd het gevoel had dát het zo zou aflopen. Dame had borderline (wist ik ook pas later) en saboteerde niet alleen anderen, maar ook zichzelf continu.
Ik heb nog voorzichtig geprobeerd via via in contact te komen met haar zus. Maar heb wel afstand gehouden. Je weet immers niet wie wat wist in haar leven en je weet ook niet of mensen er behoefte aan hebben. Zij hebben hun eigen verdriet, ws groter. Dus heb me bedacht dat zij me wel zou weten te vinden as ze er behoefte aan had om te praten en het losgelaten.
Dat is even vervelend, want ik had wel wat meer willen weten over waarom ze er een einde aan maakte, al wist het diep van binnen de waarschijnlijke reden wel. Bij mij zat er heel even ook een stukje schuldgevoel bij. Had ik meer kunnen doen? Antwoord is nee.
Ik moet zeggen dat het ook vrij snel weer weg was. Ik denk nog met enige regelmaat aan haar, maar dan op een leuke manier. Ga eens na wat je precies raakt. Jouw gemis, of wellicht ook het idee dat je dit had kunnen voorkomen misschien. Wat ws overigens niet zo is.
Hoe dan ook, sterkte.
Ik begrijp waar je op doelt, maar dat was hier niet de situatie. Het was geen dame waar mentale of andere problemen aan vasthingen. Eerder een opgeruimd persoon, die anderen die het wel eens moeilijk hadden altijd op het hart drukte niet in negativiteit te blijven.


 
Dit is een moeilijk bericht voor me om te plaatsen, en ik zoek eigenlijk ook geen oplossing via deze weg maar moet het kwijt. Deze rubriek is niet helemaal de juiste aangezien verliefdheid niet in het spel was. Maar wel een soort vriendschap waarin we elkaars liefdesleven wel eens bespraken. Ik zag haar ook 'gewoon' aangezien we in dezelfde stad woonden.

Ze was geen volledig professionele dvp, maar deed dat met tussenpozen naast haar gewone leven.

Ik kende haar sinds 2019 en zag haar af en toe als dvp, maar vaker gewoon voor een praatje.

Een week voor kerst zag ik haar voor het laatst, en begin januari vernam ik, via berichten op haar social media, dat ze plots is overleden. Ze was nauwelijks 26.

Omdat niemand weet dat ik die dame kende vinden vrienden en collega's het vreemd dat ik plots zo afwezig en somber ben. Heb weken van slapeloze nachten achter de rug. Heb via social media contact gehad met vrienden, waarvan er maar één niet achterdochtig of vijandig reageerde. Die mensen kennen me ook niet, waardoor die reacties begrijpelijk zijn. Maar ik heb beslist die weg van het proberen delen van verdriet niet verder te volgen.

Anderzijds heb ik het er moeilijk mee om zomaar de pagina om te slaan.
Ik kom even terug op deze kwestie.

Uiteindelijk heb ik iemand in mijn vriendenkring in vertrouwen genomen om het hier over te hebben. Dat is een positieve beslissing geweest waardoor ik emoties heb kunnen uitdrukken.

Voor de rest blijft het een hard en moeilijk te accepteren iets. Haar zien staan op de website van de begrafenisonderneming tussen allemaal mensen die oud zijn geworden, haar social media vol vrolijke filmpjes die gewoon online is gebleven, ... En ik zou niet meteen durven spreken van een verwerking. Na de schok woedt nu vooral de bedenking wat ze nog allemaal had kunnen, moeten meemaken in haar leven.
 
Laatst bewerkt:
Ik mis hier eigenlijk het nr.1 topic van hookers: Verliefd op een prostituee...... ;)

Wel een paar keer gehad.
Bij de eerste verliefdheid op een prostituee was ik jong en naief en elke truc van de dame nam ik voor waar aan. Ze wilde bij me thuis komen op mijn verjaardag, natuurlijk vlak ervoor annulering. Maar dag erop smsde ze me dat ze er voor me was in de rosse buurt en een kado voor me had. Ja, ja. Bezoekje kostte me 200 euro, kadootje dat ik kreeg was 10 euro. Nu 20 jaar later kan ik erom lachen:ROFLMAO:

Toen ik een ervaren wandelaar werd kreeg ik een ander beeld.
Werd verliefd op een jonge letse in de rosse buurt van Dortmund, ze kon zo op de catwalk lopen. Maakte me echter geen enkele illusie, trapte niet in haar valstrikken. Enige wat ik had, de sex was mega door mijn verliefdheid. Haar heel vaak bezocht, vaker dan me lief is. Toen mijn verliefdheid overging vond ik de sessies bij haar opeens matig en vond haar soms chagrijnig. Dit is wat dat vreemde stofje verliefdheid met je doet, eigenlijk was ze altijd al chagrijnig, wist het wel, maar door verliefdheid negeerde ik het. Haar matige sessie aan het einde was een doodnormale sessie, alleen toen ik verliefd was leek dezelfde sessie 10x mooier.

Nazereth heeft hier o zo mooi nummer over gezongen:
Er is al topic hier over toch ?
 
Ik heb de griep nu zelf goed te pakken. Ben verliefd geworden op een dame en kan geen 1 dag overslaan om niet te gaan. Krijg der maar niet uit ne hoofd.
Tja dat krijg je met al die mooie lekkere jonge oostblok poppetjes die je voor het uitzoeken hebt :p
Opa is ook al eens de sjaak geweest hoor (nog steeds eigenlijk) o_O
 
Elke dag ? Klinkt leuk 😇
Me portemonnee vindt het minder leuk😆

Is het wederzijds? Heb je dat wel vaker? Gaat het na verloop van tijd ineens over?
Lijkt wederzijds, maar je weet nooit of het gespeeld is. Is wel de eerste keer dat het zo ver gaat, heb dit normaal nog nooit gehad en heb der al een paar honderd versleten. Ze vertrekt binnenkort dus dan heb ik weer rust.
 
Wat ik me dus afvraag...Blijft het onderliggend niet steeds iets lastigs met dat verliefd zijn?

Dame: Wil hij mij alleen voor de (gratis) seks?
Heer: Wil zij mij alleen voor mijn centen (pensioen, kruiwagen, verblijfsvergunning, maaltijdkaartje).

Hoe ervaren jullie dit?
 
Behalve een knap uiterlijk en hartelijkheid zijn 'eigenschappen' als welvarendheid (geld), netwerk, sociale status ook verschijningsvormen van aantrekkelijkheid. Voor sommige mensen zijn 'beroemdheden' erg aantrekkelijk.
In de nadere kennismaking merk je vanzelf of de basis voldoende is. De dame kan best in eerste instantie denken "ach we nemen het ervan" en dan allengs werkelijk van de man gaan houden, bijvoorbeeld.
 
Terug
Bovenaan Onderaan