Vroeger toen ik pas begon te wandelen wel een schaamte gevoel gehad. Maar dat gaat op den duur over. Nu vind ik het een normaal deel van m'n leven. Vanaf m'n 20ste gewandeld. Met of zonder relatie. Ik zie het niet als overspel maar vergelijk het met uit eten gaan. Eten en sex zijn primaire behoeften die meestal thuis bevredigd worden en af en toe buiten de deur. Voel ik mij niet schuldig om. Ik doe niemand tekort.