Ik heb zelf een ex vriendinnetje gehad voor ongeveer, 6 maanden. Toen ik haar leerde kennen was zij eigenlijk de reden waarom ik naar Portugal verhuisd was. Ik zeg je de eerste paar dagen met haar had ik me nog nooit zo fantastisch gevoeld. Het leek wel een film - het kon niet meer stuk. Sex level 10 en volledig op elkaar afgestemd ook. Niks kon meer stuk. Ik had initieel m'n vakantie hier verlengd voor een paar extra dagen en toen kwam eigenlijk naar boven, waarom kom je niet gewoon hier wonen?
Toen de keuze gemaakt - ik kan een half jaar ervoor uittrekken. Is het niks? Dan geeft het niet - kan ik altijd terug en kan ik ook zeggen ik heb het geprobeerd. Ik ben voorheen 7x op vakantie geweest naar Portugal en ik ken portugezen die in NL al hun hele leven vertoeven waar ik een soort kind aan huis ben.
Dus - iedereen in mijn omgeving reageerde verbaasd; sommige vertelde oh die is met 2 maanden huilend terug. Het was een keuze dat ik zelf wou - ik had immers weinig meer om "echt" nog in Nederland te zijn. Mijn moeder was een poos terug daarvoor overleden. Ik had weinig meer om echt te moeten of te willen blijven zeg maar.
Appartement gefixed toen ik eenmaal thuis was (remotely), alles vooruitbetaald en m'n toenmalig wijffie de sleutels op laten halen. Intussen druk bezig met m'n halve woning leeg te trekken en grotendeels alles aan m'n familie mee te geven. Uiteindelijk ging ik af op het vliegveld met 2 koffers + 1x handbagage. Als je je voorsteld dat ik een 4 kamer appartement had (nieuwbouw) dan was dat een behoorlijke jump. Maar ik was ervan overtuigd dat het wel lukken ging.
Dus ik daar; de eerste 2 maanden alles was fantastisch. Maar toen het stof eenmaal wat liggen ging kwam de aap langzaam uit de mouw. Mijn vriendin moest trouwen. Waar ik vandaan kom trouw je pas na een aantal jaar ofzo, maar zeker niet na 2 maand. Toen ik dat vertelde frustreerde dat haar. Ze moest binnen mijn bedrijf op contract, maar ik heb geen ruimte voor haar en van alle personen op deze wereld was zij de laatste met wie ik zakelijk door 1 deur zou kunnen gaan. Lukte ook niet. Toen was het, "als je iets overkomt, dan zit ik zonder geld. We moeten een contract opstellen dat ik iets krijg als je komt te overlijden" ... Wtf... Wat praat je zo raar?
Uiteindelijk spiraalde mijn ooit zo geliefde waar ik intens op verliefd was (ze was echt mooi ook) in een ware hel. Ik heb uiteindelijk 7x de politie in m'n eigen woning staan bellen, feitelijk alle ruzie's die we hadden wel / niet stiekem op staan nemen als bewijsvoering. Uiteindelijk toen de rechercheur na de 7de keer de boel zat was zei die me ook niet gewoon, waarom ga je niet gewoon weg?
En eigenlijk was dat zo'n gek idee nog niet. Airbnb geboekt, amper een paar honderd meter verderop. Ik kwam daar gigantisch tot rust. En ook langzaam de inkeer in wat voor een fucking spiraal van ellende ik in gekomen was. Ik had te maken met een full blown narcist van een vrouw. Ik ben wel wat gewend en ik weet hoe vrouwen uit de hoek kunnen komen, maar tegen haar was ik niet opgewassen. Hoe raar dat ook klinkt. Je slaapt met de duivel in bed.
Een heel lang verhaal kort - toen ze uiteindelijk naar thuisland gevlogen was, keerde het langzaam aan in. Dat ik slachtoffer was van een narcistic abuse relationship. Ik ben daar enorm in gaan duiken in dat onderwerp. Toch kon ze me niet loslaten, en ben ik nog 1 keer naar zuid-amerika geweest met zo gek als ik was, een set ringen bij me. Toen ik eenmaal daar was in de halve achterstandswijk, viel het besef ook daar. Het wordt niet beter. De momenten die we hadden komen ook niet meer terug. Ze is niet goed voor me.
Na 6 dagen ben ik naar huis gegaan (en blij weer op europees grond te zijn geland). Toen ging het hard - ik floreerde als boy weer - ik ging weer op stap, ik ging daten. De eerste 2 weken volledig op rampage met 7 verschillende vrouwen seks gehad. Toch bleef ze me... Stalken. En hoe.
Dat heeft anderhalf jaar geduurd. De volgers onder mijn instagram waren gescreenshot. Er werden tot op 11 profielen onder mijn naam aangemaakt, en mijn volgers bericht met dat ik een nieuwe IG had en de oude verwijderen moest. Mijn social media werd gebombardeerd. Er werden reports op foto's van mij en mijn nieuwe vriendin gemaakt, als in dat ik foto's zou publiceren van iemand zonder toestemming (bewijs het maar eens).
Uiteindelijk met een heel pakwerk naar een advocaat gegaan - daar de zaak voorgelegd, in combinatie met justitie hier is dat doorgezet naar haar thuisland. Ze kijkt tegen gevangenisstraf aan voor de omvang van stalking die ze geprobeerd heeft. Mens was knettergek gewoon.
Ik schat 2 jaar na dato hield dat stalken op, met een finaal bericht dat ze in verwachting was en getrouwd was met een duitser. Ik denk bij mezelf:
Uiteindelijk viel alles op z'n plaats ook, en begreep ik ook waarom ik ten prooi gevallen was van een narcistische ex-vriendin. Het was een open wond wat te maken had met het verlies van mijn moeder - waar ik nu overheen ben, gesterkt ben en veel beter let nu ook op red flags.
In Nederland hebben we ook narcisten - maar die zijn niet zo stealth of brutal als op andere plekken van de wereld. Daar worden sommige werkelijk opgevoed of met de paplepel gegeven dat narcisme positief is. Als je erbij stilstaat, staat half social media ook in de ban van, aandacht, validatie (=narcisme).
Na haar ben ik de tel kwijt met hoeveel vrouwen ik gedate heb. Uiteindelijk heb ik daar mijn toenmalige portugese vriendin uit leren kennen die me door datheen ook heensleepte. We zijn na 4 jaar ook niet meer samen, maar ik heb een flinke les uit alles getrokken.
Het is simpel; als je niet wil dat je oppertunistische vrouwen treft, vrouwen met narcisme of wat dan ook, dan hou je je cirkel gewoon klein. Dan is de kans dat het je overkomt een stuk kleiner.
Toegegeven, na 5 jaar woon ik hier nog steeds. En absoluut geen spijt van de keuze. Ik zal de goede herinneringen samen met haar niet vergeten, maar ook niet waarom ik zover in de eerste plaats gekomen ben. Ik negeerde stelselmatig iedere red flag binnen de relatie die ik had.
Ik moet leren leven dat ik mijn social media de rest van mijn leven af moet schermen, want 1 onschuldige foto met een vriendin, vrienden of zelfs je wijffie kan verkeerd vallen, ook al ben je jaren niet meer samen. Ik ken meerdere mensen die ook te maken hebben gehad met zulk soort obsessieve stalking.
De boodschap in dat alles is is dat je alles moet afschermen, en mensen ook geen energie meer moet geven op dat vlak. Wordt je gestalked? Blokkeren - no contact gaan. Het duurt mischien even maar uiteindelijk put de stalker geen energie meer uit je en geeft het op.
Ik was dan wel zo'n eikel wanneer ze me mailde met d'r nieuwe vriend in de cc te antwoorden met iets in de trend van bin there done that.
En dat raakte haar dermate hard, wat precies de bedoeling ook was. Als men denkt weg te komen met shit naar mij toe ik flikker bombs in je emotionele tuin en raak je waar het echt pijn doet.
Uiteindelijk ben ik hier absoluut sterker uit geworden - maar belangrijker is de les die ik eruit getrokken had. Don't fuck around with crazy. Maar dat kan je natuurlijk ook niet weten als je blind bent van verliefdheid.
nos.nl
www.instagram.com
www.gulf-insider.com
www.psychologytoday.com
