Aan Claudia, aan de Antoniusstrasse,
Waar blonde lokken als goudgloed vallen,
Haar blauwe ogen een zee vol pracht,
In de nacht waar verlangens elkaar omhullen.
Haar huid zacht, een belofte stil,
Onder warme lakens, in schaduw gehuld,
Een fluistering, een woord dat wil,
En geld dat verdwijnt, in één beweging gevuld.
Haar vingers dansen, haar lippen zoet,
Een spel van passie en verloren tijd,
Maar naast haar schoonheid, haar blik zo goed,
Verdwijnt het goud, niemand die het scheidt.
Aan Claudia, aan de Antoniusstrasse,
Waar verlangen en zonde hand in hand gaan,
Blonde haren vloeien, blauwe ogen die verrassen,
En in de nacht, is al het geld vergaan.
Wat een talent al zeg ik het zelf, ik voel de romances weer opkomen.
Waar blonde lokken als goudgloed vallen,
Haar blauwe ogen een zee vol pracht,
In de nacht waar verlangens elkaar omhullen.
Haar huid zacht, een belofte stil,
Onder warme lakens, in schaduw gehuld,
Een fluistering, een woord dat wil,
En geld dat verdwijnt, in één beweging gevuld.
Haar vingers dansen, haar lippen zoet,
Een spel van passie en verloren tijd,
Maar naast haar schoonheid, haar blik zo goed,
Verdwijnt het goud, niemand die het scheidt.
Aan Claudia, aan de Antoniusstrasse,
Waar verlangen en zonde hand in hand gaan,
Blonde haren vloeien, blauwe ogen die verrassen,
En in de nacht, is al het geld vergaan.
Wat een talent al zeg ik het zelf, ik voel de romances weer opkomen.