Het hebben van een fantasie OP ZICH is uiteraard helemaal niet erg. In je fantasie kun je doen wat je wilt, want het is per definitie niet schadelijk. Het beïnvloedt precies nul mensen in de echte wereld, dus leef je vooral uit in je hoofd. Mensen die anderen veroordelen om wat ze fantaseren vind ik dan ook altijd enigzins belachelijk. Komt op mij over als de Gedachtenpolitie.
De meeste mensen zullen, als je hun mening vraagt, steeds beweren dat ze geen gedachtenpolitie willen, dat onze gedachten vrij zijn, dat mensen niet gestraft moeten worden vanwege hetgeen er in hun hoofd omgaat.
Tot het om het seksuele gaat. Dán vinden ze ineens dat iemand vervolgd, gestenigd moet worden puur omdat hij de
verkeerde aantrekkelijk vindt. Niet waar, zeg je? Lees dan dit:
Het lolita-effect Gaat over volwassenen die net geslachtsrijpe meisjes met een al redelijk ontwikkeld lichaam aantrekkelijk vinden. ("Een oude bok lust nog wel een groen blaadje")
Voor de duidelijkheid: ik heb het dus puur over wat er in je hóófd omgaat, níet over wat je
doet. Over daden kan je wetten maken, over gedachten en gevoelens niet. Je mag ook niet vermoorden, maar daarom vervolgen we iemand niet omdat die alleen maar de
wens heeft een ander te doden. (Wie heeft nooit iemand anders volledig verwenst?
)
John: "Als ik als (oudere) man nu openlijk durf te zeggen dat ik ook graag kijk naar jonge vrouwen, al vanaf de tienertijd, dan ben ik voor velen een potentiële en gevaarlijke crimineel."
Dit dus. Hoezo onze gedachten zijn vrij?!