Ik vind het het geld ook zeker waard aangezien ik geen relatie heb en hier verder ook geen behoefte aan heb momenteel.

Het probleem is bij mij een beetje, de ene keer lukt het met een dvp, de andere keer niet. Ik probeer echter altijd wel naar het perfecte plaatje te streven en dat maakt het voor mij een soort van 'verslavend'.

Ik zal een voorbeeld geven. Gisterenavond/nacht nog eens gaan wandelen in gent, bij een dame geweest waar ik al twee keer was bij geweest. Deze keer beviel het me echt helemaal niet. Ik had betaald voor een halfuurtje. In het begin was ze heel euforisch en kon ze me zeker wel opwinden. Maar toen begon ze uit te wijden over van alles en nog wat en kwam er eigelijk nog niet veel actie van haar kant uit. Midden tijdens de daad stopte de roemeense muziek op de achtergrond plots en wou ze deze percee terug aanzetten, toen was ik de concentratie helemaal kwijt. Ik had het ook al iet of wat opgegeven dan. Ik heb deze dame wel echt graag ze is superlief en vriendelijk maar ze is een tijdrekker eerste klas. Eens buiten, en zeker toen ik de andere raampjes passeerde en de dames mij naar binnen probeerden te krijgen voelde ik in mezelf gelukkig aan dat ik beter zou stoppen voor vanavond omdat achteraf het schuldgevoel misschien toch weer ging optreden.

vandaag zit ik weer te piekeren of het wel een slim gedacht is van bijna elke week naar een dvp te gaan en of het uberhaupt iets voor mij is. Ergens voel ik ook de zin om vanavond terug te gaan wandelen maar ik denk dat het beter is om dat niet te doen, om het 'day after' gevoel terug te voorkomen.