Mijn wandelcarrière startte heel lang geleden ook bij de ramen. Buiten de dure uitzuipbars langs onze Vlaamse steenwegen was er voor zover ik weet weinig of geen alternatief. Later ontdekte ik dan de contactadvertenties in de kranten. Schoorvoetend heb ik dan eens een keertje een afspraak gemaakt met een privédame, en dat was me goed bevallen. En zo leerde ik dan ook andere privédames kennen en al snel liet ik de ramen achter mij. Ik ben er nooit meer naar toe gegaan. Ik vond de mogelijkheden van en met privé- dames en huizen voor mij veel beter dan langs de ramen te moeten gaan wandelen. Vele jaren later ben ik er samen met en vriend na een avondje stappen in de stad nog eens een kijkje gaan nemen. Niet normaal meer wat je daar allemaal zag, en dan vooral heel veel ongure types. We zijn toen héél vlug op onze stappen teruggekeerd en gemaakt dat we daar uit de buurt waren. Voor mij geen raambuurten meer. Ik weet intussen wel beters en veiliger te vinden.
Mijn ervaring bij de raamdames was dat het altijd van "Wip Wip en gedaan" moest zijn, en dan maar vlug naar buiten want de volgende staat al ongedurig op het raam te kloppen. Bij de privé- dames en huizen heb je veel meer keuze, of je gaat voor een vluggertje, een half uurtje, een uurtje of desgewenst nog langer. En veelal is de accommodatie ook iets beter en aangepaster dan die simpele eenvoudige peeskamertjes in de raambuurten.