@Max76 Het is een ondertussen beetje afgezaagd advies, maar ga hiermee naar de huisarts.
Als je liever niet naar je eigen huisarts gaat kan je ook naar de huisartsenpost bij het ziekenhuis.
Maak vandaag nog die afspraak! Niet over nadenken, gewoon doen.
Onderstaande mijn ervaring, ik heb even getwijfeld dit uit te typen maar toch gedaan in de hoop dat je er wat aan hebt.
Zelf had ik Fimose (een vernauwing van de voorhuid). Ik wist tot ergens in het begin van mijn 20er jaren niet beter dan dat mijn penis was zoals hij moest zijn, toen kwam er af en toe wat twijfel. Maar het functioneerde en ik had naar mijn weten eigenlijk geen problemen. Ik wist ook dat ik er op mijn 5e of 6e aan geopereerd was, maar wat er gedaan was en waarom, geen idee. Mijn vader wist het niet en mijn moeder praatte niet over dat soort dingen.
Mijn voorhuid ging helemaal niet naar achter over mijn eikel, de opening was te klein. Ik had geen ontstekingen en kon het (redelijk) goed schoonmaken doordat er ballooning optrad bij het urineren of als ik de douchekop erop richtte. Ik wist niet beter dan dat dit zo hoorde.
Het heeft nog bijna 20 jaar geduurd voordat ik ermee naar de huisarts ging. En toegegeven deze stap durfde ik eigenlijk pas te zetten nadat een DVP me vertelde dat ze bij mij geen
pzc deed en waarom. Ze kon me precies vertellen wat ik had, wat er eigenlijk mis mee was en voorbeelden van wat er aan gedaan zou kunnen worden.
Ik heb diezelfde middag nog gebeld voor een afspraak.
In het gesprek met mijn huisarts kon ik dan ook duidelijk uitleggen wat er volgens mij aan de hand was en ik kreeg dan ook zonder mijn broek omlaag te hoeven doen een doorverwijzing voor de uroloog.
Helaas kon mijn huisarts me ook niet vertellen wat er rond mijn 5e/6e gedaan was, dat zat nog ergens in het analoge archief en was niet te vinden, want pas vanaf rond 1998 was het gedigitaliseerd en ondanks dat ik nooit van huisartsenpraktijk gewisseld ben is hij al mijn vierde huisarts.
Het duurde vervolgens door COVID en achterstanden ruim 1,5 jaar voordat ik een oproep kreeg voor een consult bij de uroloog. Hier werd bovenstaand 'probleem' vrij direct bevestigd en door goed zoeken in mijn medisch dossier kon hij ook bevestigen dat de opening in mijn voorhuid op mijn 6e al een keer vergroot was door een (gedeeltelijke) circumcisie. Dit toen omdat ik tot die tijd veel last had van ontstekingen. Iets wat ik me 'nu' ruim 30 jaar later echt niet meer kon herinneren.
Nazorg is er nooit geweest (ouderwetse dorpshuisarts) en deze ingreep had duidelijk het probleem niet helemaal opgelost. Wel waren de ontstekingen weg en deze zijn ook weg gebleven, dus helemaal nutteloos was het ook niet geweest.
De uroloog wilde graag eerst proberen om het op te lossen met zalfjes en oefeningen voor het losser maken van de voorhuid. Wel werd er aangegeven dat dit als het zou werken het probleem later zou kunnen terugkomen.
Ik was de loopduur van de oplossing ondertussen goed zat dus ik heb beiden de kuur geaccepteerd en ook voor de zekerheid me op de wachtlijst voor een circumcisie laten zetten, dit ging namelijk ook weer enkele maanden duren voordat ik hier aan de beurt was.
Achteraf ben ik heel blij dat ik me gelijk heb laten inschrijven voor een circumcisie. De zalfjes en oefeningen zorgden er wel voor dat mijn voorhuid helemaal naar achter kon, maar zadelden me ook op met onder andere het probleem dat gericht urineren eigenlijk geen optie meer was.
Stel je voor, ruim 30 jaar doet je straal hetzelfde, je weet precies hoe en waar je moet mikken en dan ineens is het heel anders. Afhankelijk van hoe je je voorhuid vasthoud, hoeveel druk er achter staat en af en toe is het zelfs een sproeikop. Niet fijn.
Ondertussen heb ik de circumcisie gehad. De ingreep zelf stelt geen fluit voor en ook het herstel valt alles mee.
Echte pijn heb ik niet gehad (steken door verkeerde bewegingen en of aanrakingen niet meegeteld). Het moeilijkste is de overgevoeligheid en later constante stimulatie van de nu ineens blote eikel. Oh en uiteraard het geen sex voor 6 weken...
Na de operatie heb ik 4 dagen niets gedaan. Daarna was het nog twee weken erg rustig aan doen omdat het extreem gevoelig was en dan is het nog drie weken gewoon herstellen. Tegen de tijd dat de zes weken om zijn weet je eigenlijk al bijna niet beter meer en met twee maanden na de operatie is het alsof het altijd zo geweest is.
Overigens als de uroloog vaststelt dat de circumcisie om medische redenen gewenst is wordt deze ook veelal vergoed vanuit de basisverzekering.
Achteraf denk ik; had ik dit twintig jaar geleden maar laten doen. Het zou wonderen voor mijn zelfvertrouwen en gemoedsrust gedaan hebben. Mocht jij of iemand anders vragen hebben beantwoord ik die graag.
TLDR; Ga naar de huisarts en neem die circumcisie als dat nodig blijkt te zijn. Ik had het veel eerder moeten doen.