Als jullie mijn verhaal gelezen hebben, ga je vast denken: Leef jij onder een steen?

Om te beginnen, vriend Knightrider: Ik wens jou en je vriendin het allerbeste toe en hoop dat het goed afloopt.

Toen ik 31/32 lentes telde had ik een zomer lang een leuke vriendin. Een zomer lang heb ik niet gewandeld. Helaas, na een maand of 4 kwamen we er achter dat het meer lichamelijk dan geestelijk was wat we hadden. Dus werden we vrienden, zij trouwde, kreeg 2 kids. Het contact verwaterde. Ik ging weer wandelen na die 4 maanden.

Nu ben ik 62. Wandel minder. Ik ga nu meer voor de kwaliteit dan voor de kwantiteit. Ik zit nu ook steeds vaker te denken om een vriendin te zoeken. Maar ben het hele versieren verleerd. Bovendien is het leuker wakker te worden naast een jonge dame dan naast een oudere vrouw met een gerimpeld gezicht. Echter, welke jonge dame zit te wachten op een jan modaal van de leeftijd van haar vader? Ik hou me beleefd aanbevolen voor adressen e.d.